Mustafa Balbay’ ın tutuklanmasından dolayı ne kadar büyük endişe ve üzüntü duyduğumu anlatmak, yazmak istiyorum.
Eşine sabır diliyorum.
Babasını büyük ihtimalle çok özleyen ve neden bu şekilde ayrı kalmak zorunda kaldığını anlaması çok zor olan çocuğuna ise... elimde olsa sımsıkı sarılmak istiyorum.
Yalnız olmadıklarını bilsinler istiyorum.
Ancak sırtına aldığın yükle bu mesafeyi aşabilirsen, ücret mevzu bahis oluyor. Aksi olursa, cereme çekiyorsun!
Bunu düşünürken, yanımdaki hamalla yola çıktık.
İhtiyardı.
Kendinden büyük bir yük almıştı.
Ben kolay karar veremiyorum ya,
Ondan kolay kararlar alabilen, kararı verdikten sonra dönüp arkasına bakmayan ve aldığı kararları bir güzel uygulayan insanları ve bunu nasıl yaptıklarını çok merak ediyorum.
Çaresizlik de öyle sinir bir duygu ki...
Köşeye sıkışmış hissetmek, ne şundan ne bundan vazgeçememek, önceliklerin hangisi olduğuna, neyin neden daha önemli olduğuna karar verememek çok sinir!
Ülke yönetiminde rol almak isteyen insanlar var mı?
Ülkenin gidişatından, seçimlerin vehametinden, durumun rezilliğinden dem vurup her türlü sövmeyi yaparken,
Hem muhalefeti hem iktidarı eleştirirken,
Ekonomiden kimsenin anlamadığından,
Daha doğrusu, ben kendimi “düzgün” yatıyor sanıyordum.
Oysa o sırada bana tepeden bakmakta olan Dalya, “Yonca yamuk yatıyorsun. Seni düzeltmemiz lazım!” dedi ve bacaklarımdan kaldırıp kondurup beni sağa çevirip sola ittirip bir çizgi üzerinde yatar kadar düz ve “dengeli” bir hale getirdi.
Artık dümdüzdüm; ama bu sefer de ben kendimi yamuk hissediyordum.
Düzgünlüğüme alışmak zaman aldı.
Ben kalkıp Cuma günü 13 sayfa “yazı” yazayım... (yazı da denmez ki o şeye)
Siz kalkın taaa sonuna kadar okuyun!
Helal olsun böyle okura!
He
Anne olmak zor
Kadın olmak zor
İnsan olmak zor
Annem ve babamla Marmaris’ teyiz.
Küçüğüm, sanırım 4 yaşındayım.
Bir oteldeyiz.