Armağan Çağlayan

Geçen hafta Antalya’daki Titanic Resort Hotel’de tatildeydim. Hepinizin bildiği bekleme sürecini, daha kolay atlatırım belki diye, önceden ayarlanmış olan tatilimi ertelemedim ve gittim. İyi ki de gitmişim. Titanic Otel harika, Antalya’da hava harika. Çok güzel dinlendim, güneşlendim ve bu mevsimde bronz bir tene sahip olarak İstanbul’a döndüm.

Benden size bir tavsiye; bu mevsimde Antalya’ya tatile gidin. Çok güzel kafanızı dinliyorsunuz. Bir kere sabah saat 10.00 olunca bangır bangır bir müzik sesiyle başlamıyorsunuz güne. Üstelik, işe gitmek için sabah saat 05.00’te kalkan, erken kalkma alışkanlığına tatilde de ara vermeyen Almanlar henüz gelmemişler. Bunun iyi tarafı ne diye düşünmüş olabilirsiniz, anlatayım.

***

Almanlar sabah 05.00’te kalkıp, havuzun ve denizin kenarındaki bütün gölge yerleri tutuyorlar. ‘Şimdi tatildeyim biraz uyuyayım da dinleneyim’ diyenlerdenseniz, size kabak gibi güneşin alnı kalıyor. Bir geliyorsunuz havuzun ya da denizin kenarına, bütün gölge yerlerde havlular, ya da çoktan güneşlenmeye başlayan Almanlar var. Siz de giriyorsunuz bulduğunuz bir çalının gölgesine, omzunuzu korusanız, kolunuzu koruyamıyorsunuz, bacağınızı korusanız, göbeğiniz açıkta kalıyor. Haydi bakalım akşama ‘diş macunu’ ya da ‘Bepanthen’ tedavisi. Oysa bu mevsimde, istediğiniz saatte kalkıp, havuzun kenarına kurulabiliyorsunuz.

Üstelik havuzun kenarında aklına estikçe sizi oranızdan buranızdan çekiştiren animatörler de yok. Hiç kimse ‘havuz oyunlarııııı’ diye bağırıp kolunuzdan kavradığı gibi havuza atmıyor. Ya da dalmışsınız bir kitaba, en heyecanlı yerindesiniz, tam o sırada çığlık çığlığa bir ses; ‘Arzuuuuu, Arzuuuuuuuuu, kolluklarını takmadan havuza girme demedim mi ben sana. Hayır diyorum Arzu. Bak şimdi çağırcam ama babanı. Arzu diyorum, duymuyor musun?’. Tabii meraktan insan kafasını kaldırıp hemen başlıyor aranmaya, kim bu Arzu? Ve bu sesin sahibi olan, Arzu’nun annesi kim?

Artık kitaba olan ilginiz bölünmüş, zaten gölge bir yer de bulamamışsınız, oranızı buranızı güneşten korumaktan yorulmuşsunuz, bari havuza gireyim de biraz serinleyeyim diye düşünüp, kendinizi atıyorsunuz havuza. Tam ‘ohhh serinledim, iyi geldi’ diye düşünürken. Doinnnnk! Kafanıza bir top geliyor. Dönüp bakıyorsunuz. Baba-oğul su topu oynuyorlar havuzun içinde. Nasıl bir hırs... Nasıl bir kazanma arzusu. Sanırsınız ki bu maçı alan Türkiye Sutopu Şampiyonu olacak. Bu belayı da defedip, ‘Aman tatildeyim şimdi sinirimi oynatmayayım’ diye içinizden geçirerek havuzun diğer kenarına gitmeye karar veriyorsunuz. O yöne doğru yüzerken, birden tam yanınıza bir ağırlık düşüyor. ‘Cump’. Korkuyla kafanızı çevirip baktığınızda, sırtlarına çocuklarını almış babalar, ya da birbirlerinin sırtına binmiş kocaman adamların ‘deve güreşi’ yaptıklarına şahit olup, gözlerinize inanamıyorsunuz. Tabii havuzun kenarından, kocalarına destek çığlıkları atan kadınlar da cabası. Ben de diğer tarafa giderim diyip, havuzun üçüncü köşesine yöneldiğinizde, su jimnastiği yapan, hafif (!) kilolu, memeleri suyun kaldırma kuvvetine karşı dayanamamış kadınların tam ortasına düştüğünüzü fark ediyorsunuz. ‘Yok sinirlenmeyeceğim, tatildeyim zaten’ diye düşünerek, havuzdan çıkıp tekrar güneşin kabağına dönüyorsunuz.

***

Kitabınıza kaldığınız yerden devam edeceksiniz. Açıyorsunuz kitabı, daha bir sayfa okumadan, çeşitli sesler çalınıyor kulaklarınıza: ‘5’te devre 10’da biter’. Ne oluyor ya demeden, hemen anlıyorsunuz. Koltuklarının altında lastik bir topla, babalar ve oğulları geri dönmüş, minyatür kale futbol maçı yapacaklar. Maç sırasında ki ‘ohoooo faul abi’ , ‘itmeden oyna bak küfür edeceğim’ , ‘hayır golden önce elle oynama vardı’, ‘Çok sert giriyorsun baba ya’ bağırışlarının arasına tiz bir kadın sesi karışıyor, ‘Caaaan... Can oğlum gel sırtına güneş kremi sürelim. Can diyorum. Akşam uyuyamazsan sorarım ben sana. Caaaan!’

Hemen karar veriyorsunuz, ‘bari öğlen yemeğine gideyim’. En tenha masaların bulunduğu köşeyi gözünüze kestirip, o masaya oturuyorsunuz. Yemeğinizi alıp, masanıza oturur oturmaz bağırış ve çığlık seslerine doğru dönüp bakıyorsunuz: ‘Mehmet sen döner kuyruğuna gir, ben de balık kuyruğuna’, ‘Selin... Seliiiinnnn, kızım ekmek aldın mı?’, ‘Hakan oturma öyle masada, kalk sen de içecekleri al, her şeyi de ayağınıza istiyorsunuz’. Yemeğinizi mümkün olacak en hızlı şekilde yiyip, hemen güneşin altına geri dönüyorsunuz.

Yemeği de yediniz ya, bir rehavet çöktü üstünüze. Biraz şurada kestireyim bari diye düşünüp, tam uykuya dalacakken canhıraş bir anonsla kendinize geliyorsunuz. ‘Animation Team’ (Animasyon ekibi) akşam anfi tiyatrodaki unutulamayacak, ve hatta yıllarca hafızanızdan silinmeyecek şovlarına bekliyorlar sizi! Yaklaşık 10 dakika kadar ‘Show time, show time’ diye bağırarak kafanızda boza pişiriyorlar. Aman kaçırmayın, kaçırırsanız ne yaparsınız sonra? Olmadı uyuyamadınız da. Biraz güneşleneyim bari diye atıyorsunuz kendinizi güneşe.

Siz havlunuzu sermişsiniz çimenlerin üstüne (E ne yapalım tatilde de bu kadar miskin olup, uyursanız sabah 10.00’lara kadar, ancak çimen üstünde güneşlenebilirsiniz), hemen yanınıza bikinisini giymiş, vücudu son derece mütenasip, bakımlı bir Alman hatunu havlusunu serip güneşlenmeye başlıyor. Daha kızcağız havlusunu sermeden, birden etrafınız kalabalıklaşmaya başlıyor. Kıza yazılan, Alman, Avusturyalı, Rus, Türk, İsrailli kısacası yetmiş iki buçuk milletin yağız delikanlıları etrafınızda bitiyor. Tabii dikkat çekecekler ya, nasıl gürültülü bir muhabbet. Nasıl eğlenme havaları. Yani kıza diyorlar ki, ‘Bak bizle beraber olursan ne kadar eğlenirsin’. Hepsi avuçlarında gizledikleri çakmaklarıyla bekliyorlar. Kız sigarasını çıkarıp yakmaya çalışırken, atlayacaklar çakmaklarıyla kızın üzerine. Artık bu bağırış çağırışa da daha fazla dayanamayıp odanıza gitmeye karar veriyorsunuz.

***

Tam odanıza doğru yol alırken, bir müzik başlıyor. Animatör çığlık çığlığa bağırıyor, ‘kulüp daaaannnsı, eller havaya’, ‘ Hepberaber’ , ‘Zusammen, all together’... Bu ne ya diye düşünürken, her etkinlikten (!) sonra yapılan klüp dansı olduğunu anlayıp, bir animatör kolunuzdan tutup sizi ortaya çekmesin diye yandan yandan kaçmaya çalışıyorsunuz. Ama ne fayda. Herkes ayakta, hatta havuzun içindekiler, havuzun içinde kulüp dansı yapıyorlar.

Herkes, güneşlenip havuza, denize girerken, siz odanızda sinir içinde uyumaya çalışıyorsunuz.

Akşam yemeğinde de benzer badireler atlattıktan sonra, ‘Şimdi herkes anfi tiyatrodaki şovu seyrederken, ben de içkimi içerim’ diye düşünerek, havuzun kenarındaki bara gidiyorsunuz. Artık ikinci kadehin sonlarına yaklaşırken, kafanız hafif çakır keyif olmuş, dalmış yıldızları seyrederken, bir gürültü, bir koşuşturmaca sesiyle kendinize geliyorsunuz. Şov bitmiş, herkes masa kapma telaşıyla, 100 metre deparına kalkmış koşuyor size doğru. Ve aynı anda bir orkestra sesi. Kendisi henüz Türkstar jürisinin önüne çıkıp keşfedilmediği için, hayata son derecede kırgın, kızgın ve bedbaht bir genç, görevi ya, en bayatından şarkılar söylüyor. Hemen bütün Avusturyalılar, dans kurslarında öğrendikleri vals figürlerini göstermek üzere piste atıyorlar kendilerini. Ve tabii çapkın erkekler ve kızlar için en bulunmaz an. Ne kadar dans etmeyi beceremesen de çık piste, elbet boş birisi gelir karşına. Akşamüstü çimenlerde güneşlenen kızın etrafında, bu kez dans etmeye çalışan, onlarca genç görüyorsunuz. Tam bu sırada animatör kolunuza yapışıyor, ‘Dans edelim mi?’. Ama diğer taraftan gelen gürültü, kızın sesini bastırıyor, herkes birbirinin omuzundan tutup, tren yapmış bağıra çağıra eğleniyorlar. Aman ne kadar da eğlenceli!..

Artık uyku hapı alıp uyumaktan başka çare kalmadı sanırım, çünkü odam havuza bakıyor ve bu gürültüde başka türlü uyuyamam!

***

Çok güzel bir tesis olan Titanic Resort Otel’de bunların hiçbirisi başıma gelmedi. Çok huzurlu bir beş gün geçirdim. Ve her sene bu mevsimde tatile çıkmaya karar verdim (Patrona duyrulur).

Tabii bu yazıdan sonra, hangi tatil köyü bu sene yaz tatilimde beni kabul eder onu bilemiyorum. Sanırım bu sene leğene doldurduğum suda, evde yüzmek zorunda kalacağım...

BUGÜN NE YAPMAYALIM

Sevgilimizle kavga ettikten sonra, önce o arasın diye inatlaşmayalım.

NASIL BÜYÜDÜM

Ben büyürken, Kelebek gazetesinin ikinci sayfasında fotoroman yayınlanırdı.

YA BİZİMKİLER...

Amerikan ‘People’ dergisi son 20 yılın en seksi kadın ve en yakışıklı erkeğini belirlemiş. Kadınlarda Britney Spears, erkeklerde Brad Pitt birinci sıradalar. Haydi gelin biz de Kelebek okurları olarak, Türkiye’deki son 20 yılın en seksi kadınını ve en yakışıklı erkeğini belirleyelim. Oylarınızı mail adresime gönderebilirsiniz. En son oy gönderme tarihini de 30 Nisan olarak belirleyelim de, sonra ‘Benim oyum daha fazlaydı’ diye kavga çıkmasın.

TEŞEKKÜR...

Geçtiğimiz Çarşamba günü Diyarbakır’ın Hani ilçesindeki okul için başlatılan kitap kampanyasını size duyurmuştum. Dün okul müdürü arayıp, hepinizin yoğun ilgisine teşekkür etti. Hatta, okul müdürünü Amerika’dan arayan bir kişi, okula 2 adet de bilgisayar bağışlayacağını söylemiş. Hani İlköğretim Okulu adına hepinize teşekkürler.

Hiç temizlik hastası birisiyle aynı evde yaşadınız mı? Hayatınızı nasıl cehenneme çevirirler biliyor musunuz? Benim annem, teyzem ve kız kardeşim hastalık derecesinde titizler. Hele kız kardeşimi görmeniz lazım. Temizlik yapamadığı günler kendisini hasta hissediyor.

Kız kardeşim evlenip Almanya’ya yerleşti. Almanya’ya gittiğinin ikinci senesindeydi sanıyorum, dil öğrenmek için ben de Almanya’ya onun yanına gittim. Münih’de küçük ama sevimli bir evde oturuyorlar. Ev müze gibi. Bütün eşyalar askeri disipline sokulmuş. Evde sanki hiç yaşanmıyormuş gibi. Bütün ev halı kaplanmış. Hem de krem rengi. Eşyalar uçuk yeşil. Salonun köşesinde cam bir yemek masası. Yukarıya çıkan bir merdiven var, yukarda da yine yerleri krem rengi halıyla kaplanmış bir yatak odası.

***

Mevsimlerden kış. Eve girdiğimde paltomu asmam gerek. Portmantoya rast gele paltomu astım. Ama hemen kardeşim yerini değiştirdi. Çünkü evde herkesin paltosunu asacağı yer belliymiş. Kardeşimin paltosu uzun olduğu için en başa asılacak, onun paltosunun altına da botlar ya da ayakkabılar konacak ki paltonun ucu ayakkabılara değmesin. Hemen kardeşimin paltosunun yanına, kocası asacak paltosunu, çünkü onun paltosunun boyu kısa. O paltonun altına da çizmeler koyulacak. Ben de en sona asmalıymışım. ‘Peki’ dedim . Ama içimden nasıl sinir oluyorum anlatamam. Paltonun da asılacak yeri mi olurmuş diye.

Evde sigara içmeye başlıyorsunuz, Almanya’nın soğuğunda birden bütün camlar açılıyor. Kardeşimin gözü sigaramda. Küller yere düşmesin diye. Halı krem rengi ya... Bir sigara içimlik sürede evde sıkıyönetim ilan ediliyor neredeyse. Sigara içmek eziyete dönüşüyor. Üstelik o ev sigara içilmeyen bir ev de değil!

Geceleri kardeşim herkes uyumadan yatamıyor. Niye mi? Çünkü herkes yatınca onun koltukların yastıklarını kabartması gerekiyor. Sabah kalktığında yastıklar kabartılmış olmalı. Hatta o kadar takmış ki bu yastıkların sürekli kabarık durmasına, arada otururken birden ayağa kalkıyor, hadiiii herkes de onla beraber oturduğu yerden kalkıyor. Kardeşim yastıkları elleriyle kabartıp tekrar yerleştiriyor. Bildiğiniz işkence yani. Ben en son çareyi artık koltuklara değil yere, halının üzerine oturmaya başlayarak buldum.

Ama halının üzerine oturunca da sorun çözülmedi ki. Bu kez de halının tüyleri basılıyor diye hayıflanıyor kardeşim. Halılar krem rengi ya. Üzerinde sigara içilirken kül düşmesin diye, sigara içerken kültablasının altına bir bez seriliyor. Sen yerden kalkınca da hemen kardeşim ayaklarını halıya sürterek, halının tüylerinin aynı tarafa bakmasını sağlıyor.

***

Bu halı zaten oradaki iki aylık hayatımı yeterince cehenneme çevirdi. Evin içinde yaklaşık olarak günde 5 (yazı ile beş!) kere elektrik süpürgesi ile halı süpürülüyor. Haftada iki hatta üç kez de halı siliniyor. Ve en önemlisi halının üzerinde siz yürürken, sürekli kardeşim yere bakıyor. Ayak izi oldu mu diye. Ayak izi olduğunu görünce hemen, o malum hareketi yapıyor. Bacaklarını iki yana açıp, sağ ayağını halını üzerinde bir sağa bir sola gezdiriyor ve ayak izini yok ediyor. Bütün bu işlemi yaptıktan sonra da halıya eğilip yandan yandan bakıyor. Halının tüm tüyleri aynı tarafa bakıyor mu diye?

Üzerinden çıkarıp katladığın giyim eşyaları da, koyu renkten açık renge doğru üst üste konulacak. Gardropta askıların çengelleri hep sana doğru bakacak. Gardroba astığın her şey açık renkten koyu renge doğru gidecek. Evde tam bir askeri disiplin!

O evde tuvalete girmenin nasıl bir eziyet olduğunu, ben anlatmadan düşünebileceğinizi sanıyorum. Çünkü siz tuvaletten çıkar çıkmaz arkanızdan birisi tuvalete giriyor ve başlıyor tuvalet lavabosunu, yerleri ovmaya. Tabii insan bunu bir kez yaşadıktan sonra, artık çatlayana kadar tuvaletini tutmaya çalışıyor. Sonuna kadar tutmak, tuvalete girmekten çok daha iyi çünkü. Hele tuvalet henüz temizlendiyse ve sizin tuvaletiniz geldiyse, nasıl ters bir bakış fırlatıyor size anlatamam. ‘Ne lüzumu var şimdi tuvalete girmenin... Daha şimdi temizledim’ diyor bakışlarıyla. Hani elinden gelse parka yollayacak sizi, işinizi orada görün diye. (Daha sonraki yıllarda kocasını tuvalet için parka yolladığı dedikoduları çıktı ama, bütün bunların rivayet olduğuna inanmak istiyorum!)

Evde cam masada oturup kağıt oyunu falan oynamak ayrı bir eziyet. Oyunun tam ortasında kardeşim ayağa kalkıyor. Elinde bir adet ‘camsil’. Masanın etrafında oyun oynamaya çalışan herkes, masadaki her şeyi eline alıp ayağa kalkıyor. Kardeşim camsili masaya sıkıp, başlıyor temizlemeye. Sebep: Masaya kül düştü. Ya da masa da el izi oldu. Haydaaaa! E kardeşim kağıt oynarken, insanın eli ister istemez dokunuyor işte masaya. Bu camsil taarruzu bir kağıt oyunu esnasında yaklaşık 8-10 kez tekrarlanıyor. Tabii artık sen oyun mu oynarsın, yoksa camsil saldırısı ne zaman başlayacak diye gardını mı alırsın, o ayrı... Zaten camsil taarruzundan sonra oyunun nerede kaldığını da unutuyorsun!

***

Almanya’da kardeşimin yanındayken insanların titizlik hastalığına niye tutulduğunu anladım aslında. Tüm dikkatini evin düzenine ve temizliğe verdiğin zaman, hayat sadece evdeki eşyaların temizliği, düzeni, halıların tüylerinin aynı yöne bakması, yastıkların kabarık olması, tuvaletin temiz olması, evin sigara kokmaması üzerine kurulu. Çünkü tüm bunları düşündüğünde, yabancı bir ülkede yaşadığını, aileni özlediğini, arkadaşlarını, akrabalarını, uzaklarda çoook uzaklarda sevdiklerin olduğunu, hasreti, büyüdüğün evi, yabancı bir ülkeye uyum sorunlarını, her şeyi ama her şeyi unutuyorsun. En azından temizlik yaparken geçici bir süre unuttuğunu sanıyorsun...

Şimdi kardeşim Almanya’ya alıştı. İki kızı var, eşiyle ve kızlarıyla çok mutlu. Ve artık daha az titiz... Ve onun evinde rahat rahat tuvalete girebiliyorum artık!

NASIL BÜYÜDÜM

En moda oyuncaklardan birisi ‘lak lak’dı. Aynı ipin ucuna bağlı, iki farklı renkteki mika topu, kim daha çok birbirine vurdurup ses çıkaracak diye oyun oynardık.

BUGÜN NE YAPMAYALIM

Sınavlara hazırlanan çocuklarımızı ‘Ders çalışsana’ diyerek bunaltmayalım.

Kıssadan hisse...

Hepimizin başına gelmiştir, hani öğretmen sözlüye kaldırır, siz de sorunun cevabını bilmiyorsunuzdur. Lafı dolandırıp durursunuz. Bir sürü laf kalabalığı yaparsınız ama sorunun cevabı yoktur o laf kalabalığının içinde.

Ya da hepimizin hayatında, ‘Dünya bir ateş parçasıydı’ diye lafa başlayan bir arkadaşı olmuştur. Hani hayatın ne kadar pahalandığından bahsedecekken konuya, yumurtanın oluşumundan başlayan arkadaşımız. Ne kadar da içimizi sıkarlar değil mi?

Geçen gün Kelebek’in yazıişleri müdürü ile konuşurken, ‘Çok mu uzun yazıyorum ben’ dedim. Emre Bey de utana sıkıla, ‘Evet’ dedi... ‘Biraz uzun oluyor.’ (Bak hala lafı uzatıyorum yaaaaa.)

Sonra kısa yazmaya çalıştım yazdıklarımı. Olmuyor. Olmuyor.

Konuşurken ‘dan’ diye her şeyi söyleyen ben, bir türlü derdimi anlatamıyorum kısa yazarak. Uzatıyorum da uzatıyorum yazıyı. Tıpkı o benim sinir olduğum lafı uzatan, dolandıranlar gibi.

İşte o zaman anladım ki, usta yazarlar derdini kısa yazılarla anlatabilenler. Bense hala lafı uzattıkça uzatıyorum. Ama söz, bir gün ben de kısa yazılarla derdimi anlatmayı öğreneceğim. (Ama biraz el alacak galiba!)

Size iyi bir haberim var

Pazartesi günkü yazımda bahsetmiştim, ‘Bu kez beklediğim bir tahlil sonucu’ diye. İşte o beklediğim tahlil sonucu temiz çıktı. Bana çok uzun gelen bekleyiş mutlulukla sonuçlandı.

Mailleriyle bana destek veren, dualarıyla yanımda olan herkese çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız, iyi ki benimlesiniz.

Çok çok teşekkürler...