×
Yeni nesil Bodrumlular diyorum ben onlara.
Birbirinden şahane altı genç Bodrumlu:
Mehmet Öksüz, Tarık Gül, Beyza Küngürlü, Gökhan Gökdemir ve Merve-İrem Çopuroğlu kardeşler.
Hepsi yaz kış Bodrum merkezde yaşıyor.
Aralarında doğma büyüme Bodrumlu olan da var, sonradan Bodrum’a yerleşmiş olan da...
Ortak noktaları ise şu: Beraber bir şeyler üretmeyi ve hayatı paylaşmayı sevmeleri.
Şimdi bir ortak noktaları daha var: Gibi Bodrum.
Onlardan biri de kamu kurumları, lokanta ve kafelere aşısızlar için ayrı bir bölüm yapılması.
Öyle hayatın içinden olmayan bir öneri ki, “Nasıl uygulanacak?” diye tartışmak bile anlamsız geliyor.
Diyelim ki arkadaşımla kafede buluşacağım.
Ben aşılıyım, o aşısız.
Kafede aşısızlar için ayrı bölüm var. Garson aşısız arkadaşıma oraya oturmasını söyleyecek, peki bu durumda ben ne yapacağım? Ayrı mı oturacağım yoksa onun yanına mı ilişeceğim?
Eğer ayrı oturacaksam, arada bir aşısız arkadaşımın yanına gidip bir dakika kadar sohbet edip sonra tekrar yerime mi döneceğim?
Haliyle saçma olur böylesi.
Dolayısıyla bu “ayrı bölüm” olayı hayatta tutmaz.
Tam da İstanbul’un berbat neminden bunalmaya başlamışken önceki gün bir tatlı rüzgâr, bir bulutlu hava geldi şöyle kuzeyden kuzeyden, bünye bir “Oh” çekti.
Üstelik o sırada şehrin en kuzey noktasındayım, Emirgan’daki La Boom’un terasında.
Masada Kıvanç Tatlıtuğ, Burak Yamantürk, Armutlu’daki Steakroom’un sahibi Gökhan Uyanık ve tabii mekanın Assos ellerinden dönmüş patronu Umut Evirgen var.
Burak, yeni dizisi için “romantik, sert” bir imaja bürünmüş. Kıvanç’ın fit zayıflığı baki.
Umut, yeni filmi “Kimya”nın Varşova Film Festivali’nde gösterileceğinden bahsediyor.
Ayrıca 15 güne Chicki Boom ve La Boucherie’yi açıyormuş.
Mekanın bir başka ucunda ise Danla Bilic ve Mert Vidinli var.
Onlar da eylüldeki etkinlikleri konuşuyor.
Sahildeki yuvalama alanlarının üzerine ahşap yürüme bandı konulmuş.
Yürüme bandı kaldırılınca, sıkışıp ölmüş 60 yavru kaplumbağa karşılarına çıkıyor.
Haberi okuyunca Antalya’daki birçok otelin plajında bu ahşap bantlardan olduğunu anımsadım.
Ve tatilcilerin o bantların üzerinden yürüyüp geçerken kaplumbağaları bilmeden nasıl ezdiğini...
Umarım bu korkunç olay diğer otellerin farkındalığını artırır.
Bu bantları yuvalama alanlarına koymaktan vazgeçerler.
Deniz Akkaya’nın
Dudağımın ucunda bir mikrofon. Tüm bunlardan daha önemli olan şey ise 900 feet yükseklikteki mini bir uçakta olmam ve dört bir tarafımın penceresiz, yani açık oluşu.
Bu nedenle havayı, rüzgârı dibine kadar hissediyorum, tüyler diken!
Hatta şımarıklık yapıp iki elimi yana açarak havayı kucaklıyorum.
Bu nasıl bir uçak mı? Uzun ismiyle, MTOnautic Gyroplane.
Daha çok bilinen ismiyle “Beach Plane”.
Bu modelden dünya üzerinde 20 tane varmış.
Aşı konusunda yani.
Önceki gün Instagram’ında itiraflamış, “Ne yalan söyleyeyim, benim de kafam karışıktı” diye.
Sonunda direnmenin manası olmadığını görüp aşı olduğunu söylemiş Tarkan.
Kendisini çok iyi anlıyorum.
Benim de kafam karışıktı, hatta aşı tereddütü yaşayanlar diye bir yazı da yazmıştım.
Sonunda oldu da bitti maşallah ama aşı konusunda “Ya acaba olmasam mı?” diyenlere de çemkirmeyin. Bir işe yaramaz.
Çok ısrar edince daha da şüpheye düşüyor insan.
Böyle bir şey olabilir mi?
Alaçatı’nın son yıllardaki en büyük sorunu bu işte:
Kalitesiz mekanların çoğalması. Valesini tanımayan, sorumluluk almayan mekanlar yüzünden olan Alaçatı’ya oluyor.
Ve bir kez daha o nostaljik cümleyi kuruyor insan: “Nerede o eski Alaçatı?”
Sağlığın magazini olur mu
Bu da günümüz yaşam tarzının en kolay itirafı herhalde:
Gözüne kestirdiğin birine “testi pozitif çıkmış” diye sallamak.
En son bir magazin programında
◊ Son orman yangınlarına hepimiz üzüldük. Sen yangınlar esnasında ne düşündün, neler yaptın?
- Doğa olayları benim en çok hırpalandığım, kendimi çaresiz hissettiğim bir durum.
Beni çok iyi tanıyan, özellikle Marmaris bölgesinde yaşayan arkadaşlarım yangınlar sırasında hemen aradılar. Bire bir haber aldım onlardan. Çünkü sosyal medyada biri bin yapma huyu var maalesef. Hangi kaynağı takip edeceğinizi bilemiyor, güvenemiyorsunuz.
Bu nedenle sosyal medya detoksu yaptım. Instagram hesabım duruyor ama ondan uzaklaştırdım kendimi. Çünkü sonu yok. Kendi yardımlarımı, kendi bildiğim yolla, oradaki insanlarla bire bir bağlantı kurarak yaptım.
Şu an yapmamız gereken, bir sonraki adımı bilmek. Zaten doğa kendi kendini iyileştirecek. Bunu nasıl yapacağını biliyor. Orada evi yanan insanlara, hayvanlara nasıl yardım edebiliriz diye düşünmek gerekiyor.
Akyaka’dan arkadaşım Özgür Ceylan, doğayı tekrar canlandırma adına bazı projelerden bahsetti bana. O projelerden biri arılarla ilgili. Tüm arılar terk etti orayı. Biliyorsun, arılar olmazsa yok oluruz. Şimdi, en büyük proje arıları tekrar oraya geri çağırmak.
◊ Merak ettim, nasıl olacak bu? - Yer yer meyve ağacı ağaçlandırmasıyla, ayrıca köylülerle iletişime geçerek. Onlara bunu anlatarak. Doğru kovan yerleşimi yaparak... Kısacası bizim oradaki hayvan nüfusunu tekrar eski haline döndürmemiz lazım.
Bunun için köylülere yardım yapmamız lazım, ama doğru yardım çok önemli. Şuursuzca yardım yaptığın zaman orayı da zora sokuyorsun.