Fatih Çekirge

Şu yandaki fotoğraf Golan Tepeleri’nden. Oraya tabelalar koymuşlar. Koydukları tabelalardan birise de Washington’ı gösteriyor. Golan Tepeleri’ne Washington tabelasını kim koyduysa işte bu onun yazısıdır.

Oval Ofis’te canı sıkılınca “Şu dünyayı bir karıştırayım” diyen bir ABD başkanı olabilir mi? Elbette olamaz...

Peki Trump neden ikinci kez dünyanın inanç ve diplomasi atlasının altına böyle bir bomba yerleştiriyor?

“Golan Tepeleri İsrail’indir”...

Daha önce ne demişti?

“Kudüs İsrail’in başkentidir”...

Dünya ayağa kalkmıştı.

Başta Türkiye olmak üzere Avrupa Birliği ayağa kalkmıştı. Rusya protesto etti, Müslüman dünyası protesto etti...

Uzun süre bakınca gözü sulanıyordu. Yüksek rakım, soğuk ve rüzgâr zorluyordu.

Kapı Dağı’nın eteklerinde bir karaltı... Sanki bir mağara... Ve hareket vardı.

Yanındaki arkadaşına döndü:

“Bana mı öyle geliyor, şu noktada bir hareket mi var? Bir de sen baksana...”

Onbaşı Nazmi, özel yapım dürbünü aldı: “Ulan bu şerefsizler hâlâ kaldı mı ki?”

Sarp dağların manzarası ürkütücüydü. Bir o kadar da güzel...

Anlattığım yer...

Botan Vadisi’nin sarp dağlarından Şırnak zirvelerine, Gabar geçitlerine kadar

Camide ibadet halindeki masumları katleden alçak bir de mesaj veriyor.

Mahkemede kameralara doğru bir eli yumruk, diğeri 0 işareti..

49 kişiyi katletti.

Bu sembol ABD’de “beyaz güç” diyen ırkçıların işaretidir...

İşte onlara gönderiyor mesajı. 

Peki o birileri kim?

Neresinden bakarsanız bakın, bu öyle bir psikopatın işi değil...

Uzun süre planlanmış. Tüfekler hazırlanmış. Mermisi bitiyor. Gidip arabasından yeni bir tüfek alıyor.

Sonra teslim oluyor. Onu da planlamış...

Sabah 07.00’de Üsküdar’ın Nevmekan’ında buluştuk. Muazzam bir kıraathane. 100 bin kitap kapasiteli bir “okuma cenneti”...

Sizi Allah kahretsin desem ...
Ona da yine Allah karar verir...
Öldürüyorsun, can alıyorsun...
Bilmiyor musun can almak da
vermek de Allah’a aittir...
Yeni Zelanda camilerinde katledilen
bütün canlara Allah’tan rahmet diliyorum.

*

DİYARBAKIR Havalimanı’ndan şehre doğru giderken gözlerime inanamıyorum.

“Bu Diyarbakır o Diyarbakır mı?”

Çukurların, hendeklerin kazıldığı... Lastiklerin yakıldığı, kurşunların delik deşik ettiği okulların sürekli tatil olduğu o Diyarbakır mı?

Çocukların, küçük kızların PKK tarafından dağa kaldırıldığı o Diyarbakır mı?

80’li yılların sonunda, 90’larda Demir Otel’de mahsur kaldığımız o Diyarbakır mı?

Cumartesi günü şehre doğru giderken, gözümün önüne o günler geldi...

Şimdi devasa caddeler... İki yanında son teknolojiyle yapılmış pırıl pırıl binalar...

Parklar, yeşil alanlar... 

Kilometrelerce gidiyoruz, şehrin merkezine geliyoruz. 

Dünya Emekçi Kadınlar Günü’nde...

Beş kızımızla beraberdim.

Nerede?

Pervari ile Şirvan arasında...

Yani...

Botan Nehri’nin dizginlendiği yerde...

Yani...

Dondurucu soğuklarda kayaların çatladığı yerde...

Yani...

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Siirt mitingi için şehirdeyim.

Mardin’den gelecek. 

Siirt sokakları inanılmaz heyecanlı. 

Özellikle kadınlar, şehrin sokaklarından akın akın meydana geliyorlar.

Dikkat ettim... 

Bir yıl önce geldiğim Siirt inanılmaz gelişmiş. 

Caddeler bakımlı... Markalarla dolmuş...

Napolitan pizzadan Nike ayakkabıya kadar onlarca marka. 15 bin öğrencili üniversite şehre renk ve can katmış.

Siirt izlenimlerimi maddeler halinde özetlersem:

O bir türlü cevaplanamayan soru önümüzde: Anket firması rapor yazıyor...

“Kararsızların oranı yüzde 5-10 civarında”.

“Falanca ilde kararsızlar dağıtılmadan sonuçlar...”

“Bilmem ne ilinde falanca aday 3 puan önde. Ama kararsızlar...”

Benim anlamadığım da şu:

Arkadaş, yüzde 5-10 civarında kararsızlar oyu dağıldığında zaten sonucu da belirlemiyor mu?

Yani anket sonuçlarını 3-5 puan farkla verirsen...

Yüzde 5 civarında da “kararsızlar” koyarsan...

Neyi bilmiş oluyorsun ki...