Savaş Özbey

Elton John’un Avustralya konserini en ön 10 sıradan izleyip ikonik Yamaha piyanosuyla fotoğraf çektirmenin bedeli 28 bin lira (1499 dolar) olarak belirlenmiş.

Bizden böyle müzik enstrümanıyla özdeşleşmiş, fotoğraf için para alınabilecek kim var diye düşündüm.

Hüsnü Şenlendirici’nin klarneti? I ıhh...

Canan Anderson’un elektro kemanı? Olmaz.

Suat Suna’nın kemanı? Yok ya...

Atiye’nin darbukası? Ehh...

Hadi Yine İyisin Tayfun’un saksafonu vardı... O para etmez ama Ege ve Yaşar’ın gitarı belki biraz...

Ama bakın Ferdi Özbeğen’in piyanosu olurdu.

Özay Gönlüm’ün üçlü bağlaması da olurdu.

Müzikteki 50’nci yılını yeni şarkısı “Bir Varmış, Bir Yokmuş” ile kutlayan Attila Atasoy’la çocukluğunu, müziğe başlayışını, ilk plağını, o dönemin TRT’sini, “Seni Görmem İmkânsız” gibi efsane şarkılarını ve seyyahlığını konuştuk: “Hayatta yaptığım iki iyi şey var benim: Müzik ve seyahat. O yollara düşmek bana çok iyi geldi. Ne hatalarım var geçmişte esefle kınadığım... O sayede buldum doğru yolumu. Kendi hakkımdan gelmemin yolunu.”

YENİ ŞARKI

Bir Varmış, Bir Yokmuş

Herkes huzursuz, herkes tahammülsüz, tatminsiz, sürekli birbirine giren insan manzaraları beni kötü etkiliyor. O akıllı telefonlar insanların aklını alıyor. Halbuki şarkının adı gibi: Bir varmışız, bir yokmuşuz. Hep dediğim gibi hepimiz geleceğin merhumlarıyız. Kendimi baz alarak genel bir dokundurma yaptım. Yeni zamana bir eleştiri, günah çıkarma var. Beste, söz, her şey bana ait.

ŞÖHRETİN BAŞLANGICI

17-18 yaşında eczacılık talebesiyim

1973’te Ankara’daki Poyraz Reklam Stüdyoları’nda Türk sanat müziği ve Türk halk müziği modernizasyon çalışmaları yapıyorduk. İlk öyle başladı. Sonra ilk solo programa çıktım TRT’de. Sesimi çok beğeniyorlardı. 17-18 yaşlarında talebeyim eczacılıkta. Şenay’ın “Sev Kardeşim” şarkısını ilk kez söylediği programda ben de höm höm höm, gitarımı çala çala şarkı söyledim. Âşık Kerem’den bestelediğim “Zengi Dağı” adlı şarkıyı. O zamanlar evde ne teyp var ne televizyon. Komşulara gidiyoruz televizyon seyretmek için. Siyah-beyaz. Orada kendimi dinledim, sesim bana kalın geldi. “Allah Allah, böyle mi ya benim sesim?” dedim.

AİLEM

Geçen yılın en çok konuşulan kavramlarından “nepo bebekler” görünen o ki 2023’te de sık sık karşımıza çıkacak. Peki nepo bebek nedir, kime denir? Türkiye’de örnekleri var mı? Yeni başlayanlar için hızlandırılmış nepo turumuza başlıyoruz...

Sosyal medyada sıkça karşımıza çıkmaya başlayan “nepo bebekler” (nepo babies) kavramı ünlüler dünyasındaki bir eşitsizliği ifade etmek için kullanılıyor.
Özünde “nepotizme” yani akraba kayırmacılığına dayanıyor. Annesi, babası ya da her ikisi birden ünlü olan kişilerin şöhrete giden yolda diğerlerinden bir adım önde ve avantajlı başlamasını anlatıyor.
Nepo bebekler tartışması, New York dergisinin yılın son sayısında konuyu kapak yapmasıyla ayyuka çıktı. Dergi, kapak için hazırladığı görselde anne-babaları tanınmış ünlü kişileri bebekler şeklinde bir araya getirdi ve şu başlığı attı:
Gözlerini ve menajerini annesinden almış...
“Nepo bebek” deyince sayılan örnek çok. Ama bence bu işin şahikası ve konuyu en iyi anlatan portre Dakota Johnson.
Oyuncu ve model Tippi Hedren’in torunu, Melanie Griffith ve Don Johnson’ın kızı olan Dakota, henüz 10 yaşındayken annesiyle birlikte “Alabama’da Bir Çılgın” filminde oynadı.
Filmin yönetmeni Antonio Banderas da üvey babasıydı zaten. 25 yaşına geldiğindeyse “Grinin 50 Tonu” filminde başrol olarak karşımızdaydı.

Elmadağ’daki Divan Oteli’nin içinde fine dining konseptiyle yenilenen Lokanta by Divan, özünde 67 yıllık bir geleneği sürdürüyor: Yerel ve güncel. Mekânın alameti farikasıysa tavana kadar uzanan kırmızı aydınlatmalı, seksi kavı. Bu kav şarap kültürüne odaklı Wine Spectator dergisi ödüllü.

Otel içindeki restoranlara öteden beri izah edilemez bir antipatim var. Mesele hızlıca karın doyurmak değilse benzer şeyi AVM içindeki restoranlar için de söyleyebilirim.

Etli Karacabey soğanı dolması , baklava yufkasında kuzu etli börek ve zeytinyağlı dolmalar tabağı 

Restoran denilen yere kendi sokağından, kendi kaldırımından, kendi kapısından girilmeli gibi bir önyargı bu. Mesela oraya özel hazırlanmışsam, alışverişe ya da ürün değiştirmeye gelmiş başka müşterilerle aynı X-Ray kuyruğuna girmek biraz tuhaf geliyor insana.
Hakeza sinemadan çıkanla restorandan çıkan kişilerin ruh halleri de çok örtüşmüyor bence. SPA’da masaja gelen başka kafada, evlilik yıldönümünü kutlayacak çift başka... Ayrıca iki ayrı iklimden geçmiş oluyorsunuz: Otelin havası, aurası ayrı; içindeki, atıyorum, Uzakdoğu restoranının atmosferi bambaşka...
Bunun tek istisnası aynı mimar, aynı göz, aynı farkındalık, aynı öncelik, aynı keyifle tasarlanmış restoranlar: Yani otelin kendi restoranı. Elmadağ’daki Divan Oteli’nin içinde yeni/yeniden açılan Lokanta by Divan tam da böyle bir yer işte. 1956’da Vehbi Koç’un kızı Semahat Arsel’in düğünüyle açıldığı günden itibaren otelle paralel bir tabiatı olmuş.

'Serseri ve seksi’

Selda Bağcan ve Emel Müftüoğlu, yanlarında Demet Akbağ’ın da olduğu bir fotoğraf paylaştılar ki photoshop’tan üçü de 18’lik genç kız gibi görünüyor.

Yapılan yorumlar gırla: “Gençliklerinde bile bu kadar genç değildiler...”
O karenin hikâyesini öğrendim.

Meğer Selda Bağcan, bundan 1 yıl önce banyoda gördüğü örümceğin üstüne basmamak için dengesini kaybedip düşmüş.
O gün bugündür dizlerinde problem varmış.
“Sahneye çıkıyorum ama ne çektiğimi ben bilirim” diyor.

Aldatıldığı için iki çocuğunun babası yıldız futbolcu Gerard Pique’den ayrılan Shakira, sosyal medyadan ihanet açıklaması yaptı:“Bu yeni yılda yaralarımız hâlâ açık olsa da zaman ilaçtır. Birisi bize ihanet etmiş olsa bile güvenmeye devam etmeliyiz. Çünkü iyi insanlar, edepsizden çok daha fazla...”

Haklı Shakira.
Televizyonda, sosyal medyada, haberlerde kötü örnekleri göre göre, bazen edepsizlerin çoğunlukta, kendimizin azınlıkta olduğu hissine kapılıyoruz.
Ama gerçek bu değil elbette. Tabii ki iyiler çoğunlukta.
Fakat Shakira’cığım...
Mesele hangi tarafın çoğunlukta olduğunda değil, kendi etrafımızı hangileriyle çevirdiğimizde. İsterse bütün dünya iyilerle dolu olsun...
Sen içlerinden 5-6 kötüyü bulup biriyle dost, öbürüyle iş arkadaşı, diğeriyle sevgili falan oluyorsan...
Bütün hayatın kötülerden ibaret anlamına gelir.

İhtiyacı olana, zordakine yardım çok rahatlatıcı, hafifletici bir şey. Bir de inanç sahibiyim bu konuda: Yardım ettikçe daha fazlasının geleceğine inanç. Ama her iş gibi bunun da bir edebi, kuralları, olmazsa olmazları var. Gelin gündemdeki dört yardım vakasına bu gözle bakalım...

Murat Övüç’ün rezaleti

Kendiniz dışındakilere ister bir STK aracılığıyla isteseniz de doğrudan faydalı olabilirsiniz.

Tek yapmanız gereken, Murat Övüç pozisyonuna girmemek.

En son bir ailenin evinin önüne gitti, oradan paylaşım yaptı. Evin şekli şemali, kapı numarası, her şey görünüyor videoda.

Kadıncağıza 500 lira veriyor, “Bunu al, git markete kendine bir şeyler al” diyor.

Neresinden tutsan dökülen bir davranış. Çünkü birinci kural, yardım edilen kişiyi ifşa etmemektir. İkinci kural, yardım edilen kişiye o parayla ne yapacağı söylenmez. İster pazar alışverişi yapar, ister odun alır.

Orası seni ilgilendirmez.

Ama en önemlisi üçüncü kural:

Merve Boluğur ve eski eşi birlikte görüntülenince gazetecilerin üzerine araba sürdü. N’oluyoruz ya, aklınızı başınıza devşirin. Bakın bunlar normal davranışlar değil. Bir gün istemeden bir şeye neden olursunuz, sonra ne vicdanınızın altından kalkabilirsiniz ne suçun.

Merve Boluğur kısa süre evli kalıp boşandığı eski eşiyle yine görüntülenince gazetecilere bağırdı, Mert Aydın da aracını muhabirlerin üzerine sürdü.

Üzerlerine araç sürüp insan hayatını tehlikeye atmak ne demek, o kısmı sonra konuşalım.

Bu, ilişkinin Mert Aydın’ın hâletiruhiyesine de olumlu katkı yapmadığına işaret.

Ama önce Merve Boluğur’un “Ailem görüntülenmemi istemiyor, vicdanınız sıfır, insan değilsiniz” diye gazetecilere bağırmasına gelelim.

Bir sanatçının elbette ki her anının, her halinin görüntülenmesini istememesi hakkı.

O anda bakımsız olursunuz, üzgün olursunuz ya da başka bir sıkıntınız vardır...

Zaten böyle durumlarda ricacı oluyorlar, “Arkadaşlar bugün müsait değilim, başka zaman görüşelim” diyorlar; gazeteciler de anlayış gösteriyor.

Tabii bir haber değeri yoksa o durumun.