×
Merhaba Güzin Abla, sizi Azerbaycan’dan severek takip ediyorum. 1.5 yıllık evliyim ve 5 aylık bir oğlum var. Eşimle 6 yılın sonunda çok severek evlendik. Ailemin hali vakti yerinde çok şükür. Hiç de darlık çeken bir kız çocuğu olmadım. Ama eşimin pek de iyi bir hayatı yoktu. Maddi sıkıntıları olan bir aileye, oğullarına âşık olarak geldim. Babası da çok küçükken vefat etmişti.
Babam ve annem hep arkamda durdu, eşime çok destek verdi... Dört görümcem var, hepsi evli. En büyük görümcem eşiyle yıllarca kaynanamlarda yaşadı.
Ben hep onlarla iyi olmaya çalıştım.
Her şeylerine koştum ama her şeye de karışan kaynanam ve kızları vardı. Yine de kalplerini kırmıyordum.
Bir gün eşimle büyük görümcem kavga etti ve ben arada kaldım. Oracıkta yere düştüm ve bayıldım. Sonraki gün diğer görümcelerim üstüme geldi.
Sanki ben kötü biriymişim gibi ortanca görümcem, yüzüme karşı bağırdı. Ben de sadece “Ben böyle yetiştirilmedim” dedim ve yine bayıldım. Kendime geldiğimde ambulans gelmişti. Sonuçta o gün annem geldi. Yine evde görümcem vardı. O da anneme saygısızca yaklaştı.
Görümcelerimin hepsinin bana düşman olduğunun farkındayım. Şu an birbirimize selam veriyoruz o kadar.
Eski sevgilim ile çok güzel bir aşk yaşadık. Uzak mesafe ilişkisi olsa da sürekli git gel yapıp görüşüyorduk. Sonra araya pandemi girdi. Görüşemedik, tartışmalar başladı özlemden dolayı...
Sonra artık mesafe ve tartışmalara dayanamadığını söyledi ve ayrıldık.
4 ay hiç konuşmadık, bu dönemde o karakter dışı hareketler sergilemeye başladı.
Ben her gün ağlarken o başka kızlarla gezip tozuyordu.
Bana 4 ay sonra geri döndü, tekrar denedik ama bu defa da olmadı. Yine bekar hayatını bir güzel yaşadı ve 3 ay sonra bana döndü.
Koronavirüsten dolayı toplamda 10 ay görüşemedik ama yakında ben oraya ailemin yanına tatile gideceğim. Onunla da kesin karşılaşacağım.
Çok da özledim. Aramızda engel olan her şey kalktı sayılır.
O mezun oldu, sene sonunda askere gidecek. Birbirimizi çok seviyoruz, çok âşığım ona.
Sevgili Güzin Abla, ben üç çocuk annesi, 36 yaşında, 12 yıldır evli bir kadınım. Eşimle bugüne kadar çok badireler atlattık. Her şey yoluna girmişken, eşim bir süredir cinsel yönden benden kaçıyor.
Eşime, “Bu durum iktidarsızlıktan mı yoksa, beni aldattığın için mi böylesin” diyorum, hiç umurunda bile değil! “Böyle bir şeyim yok” diyor. Ama artık ben bu durumdan çok sıkıldım. Kendimi kadın olarak hissetmiyorum, hiç mutlu değilim. Ailem oldukça uzakta, yalnız bir kadınım… Çocuklarım daha küçük.
12 senedir herhangi bir sosyal hayatımız yok. Eşim hep çalışıyor, akşam eve gelir, bazen de geç gelir. Geç gelmesi ek iş aldığı içindir.
Aslında çok çalışkan bir adamdır, Allah için iyi bir babadır. Ben mi nankörlük yapıyorum?
Ama cinsel anlamda mutlu değilim, şimdi de eşimin beni sevmediğini düşünüyorum. Zaten benimle fazla konuşmaz, derdini sıkıntısını anlatmaz. Ben bir şey söylediğimde, “Boş konuşuyorsun” der, bizim ilişkimiz bir hafta iyi olur. Daha sonra yine aynı rutin hayatımıza dönüyoruz.
Eskiden eşim kilomdan dolayı benimle olmak istemediğini bile söylemişti. Ayda bir kez yeterliymiş! Gayret ettim, zayıfladım, 85 kilodan 75’e düştüm, hiçbir şey fark etmedi.
Eşime internette ilanı olan bir ilaç aldım, bir kere kullandı sonra kullanmadı. Hiçbir şeye yanaşmıyor.
Ben genç bir kadınım, ben de kadın olduğumu, sevildiğimi, istendiğimi hissetmek istiyorum. Kısacası mutsuzum, evde üç çocukla yalnızım.
19 yaşındayım ve psikolojik açıdan zor bir dönemden geçiyorum.
Babam 2 yıl önce tutuklandı. Annemle maddi manevi anlamda çok zor zamanlar geçirdik.
O zamanlar annem, “abi” dediği biriyle WhatsApp üzerinden sürekli konuşmaya başladı. Ben bu durumdan çok rahatsızdım. Bir süre sonra ‘abi’, ‘aşkım’ oldu.
Annem bizim için yaptığını söyledi, “Size daha iyi bir gelecek sağlamak için kızım” dedi.
Babamdan da küçüklüğümden beri boşanmak istiyordu.
Onun neler çektiğine şahit olduğumuz için mutlu olmasını istiyorduk. Kabul ettik, evi şehir dışına taşıdık.
Sonra babam cezaevinden çıktı. Annem ondan kaçmaya başladı. Ben daha fazla dayanamadım, kardeşlerimle İstanbul’a babamın yanına geldim.
Eşimle 2 yıl önce tanıştık. Eski sevgilimden yeni ayrılmıştım, ona sığındım.
Evlendik. Ama şimdi eşim aileme kötü davranıyor, evde sürekli küfürler ve hakaretler ediyor. Bu davranışlarından rahatsız olduğumu söylememe rağmen şaka yaptığımı sanıyor, devam ediyor.
Bazen ev işlerinde yardım ediyor ama bazen de bana çok yükleniyor.
Ondan soğuduğumu, uzaklaştığımı fark ediyorum.
Böyle yaptıkça onunla aynı yerde oturmak bile gelmiyor içimden.
Dışarıya mutluymuşum gibi görünüyorum. Çünkü severek ve isteyerek evlendim.
Aileme bile karşı çıktım.
37 yaşında ve yurtdışında yaşayan evli bir erkeğim. Eşimle inişli çıkışlı bir evliliğimiz var. Ben kendi halinde, hayattaki sorunları fazla takmayan ve her problemin çözümünün olacağına inanan biriyim.
Eşimse tam tersi... Sudan sebeplerden dolayı kavga etmeyi alışkanlık haline getirdiği için ona karşı ilgim günden güne azalıyor.
Kısacası cinsellik, beraber vakit geçirme gibi konularda ondan gittikçe uzaklaşıyorum.
Kendisi, ona karşı ilgisiz olduğumu her seferinde dile getiriyor. Ben de evliliğin hep onun istediği gibi olamayacağını söylüyorum.
Çok romantik biri değilim fakat onun dediği gibi ilgisiz de değilim.
Tartıştığımız zaman bu konuları konuşuyoruz. Bir çözüme de kavuşturamıyoruz. Daha önce çift terapisine katıldık fakat eşim terapiyi kendisine ağır geldiği için yarıda bıraktı. Ne yapsam aramızın düzelmeyeceği kanısına gün geçtikte daha da fazla varmaya başladım.
Aslında aynı frekanslarda birbirimizi anlayabilsek, çok mutlu bir çift olacağımızı da düşünüyorum. Evliliğimi devam ettirmek isterim.
Sevgili Güzin Abla, erkek arkadaşımla 1 yıldır birlikteyiz.
Beni sevdiğini biliyorum. Fakat internetten bir fal uygulamasına katıldım.
Orada baktırdığım kahve falında “Erkek arkadaşın başka bir kızla görüşüyor” dediler. Bu beni çok etkiledi.
Erkek arkadaşım kapıya kadar beni görmeye geldi, karşısına çıkmadım. Beni telefonla aradı, bir şey diyemedim, çünkü haberi yoktu bu durumdan.
Bundan önce erkek arkadaşımı işlettim.
Kız arkadaşımın hesabından ona mesaj attım, “Benim sevgilim yok, senin de yoksa görüşelim” demişti kız arkadaşıma.
Sonunda erkek arkadaşıma da onu nasıl işlettiğimi dayanamayıp anlattım.
18 yaşındayım ve bir kızı çok seviyorum. Kızla lisede tanıştım. Çok sevdim onu... Okulun ilk yılı ona açıldım, ama beni reddetti.
Ben de zamana bıraktım, 2 yıl geçti lise son oldum, sonra staj yapmaya başladım.
Bir baktım staj yerinde ilk gün o karşımda, onunla aynı staj yerine düşmüşüm.
1 yıl boyunca sürekli ona değer verdim. Kıyamadım, kötü söz söylemedim sırf kırılıp üzülmesin diye.
Sonra tekrardan açıldım ama WhatsApp üzerinden yine reddetti.
Bana sadece arkadaş ve kardeş gözüyle baktığını söyledi. En sonunda bana hocalarımız sayesinde bir şans verdi.
2-3 gün konuştuk ama bana soğuk davrandı.