Eşimden gittikçe uzaklaşıyorum

37 yaşında ve yurtdışında yaşayan evli bir erkeğim. Eşimle inişli çıkışlı bir evliliğimiz var. Ben kendi halinde, hayattaki sorunları fazla takmayan ve her problemin çözümünün olacağına inanan biriyim.
Eşimse tam tersi... Sudan sebeplerden dolayı kavga etmeyi alışkanlık haline getirdiği için ona karşı ilgim günden güne azalıyor.
Kısacası cinsellik, beraber vakit geçirme gibi konularda ondan gittikçe uzaklaşıyorum.
Kendisi, ona karşı ilgisiz olduğumu her seferinde dile getiriyor. Ben de evliliğin hep onun istediği gibi olamayacağını söylüyorum.
Çok romantik biri değilim fakat onun dediği gibi ilgisiz de değilim.
Tartıştığımız zaman bu konuları konuşuyoruz. Bir çözüme de kavuşturamıyoruz. Daha önce çift terapisine katıldık fakat eşim terapiyi kendisine ağır geldiği için yarıda bıraktı. Ne yapsam aramızın düzelmeyeceği kanısına gün geçtikte daha da fazla varmaya başladım.
Aslında aynı frekanslarda birbirimizi anlayabilsek, çok mutlu bir çift olacağımızı da düşünüyorum. Evliliğimi devam ettirmek isterim.
Ama bu evlilik ikimizin de psikolojisini bozacaksa yol yakınken ayrılmanın iyi bir fikir olduğunu düşünüyorum.
O çocuk istiyor, ben de çocuğumun olmasını çok istiyorum...
Ama eşimin bu inatçı tutumlarından dolayı bu isteği ertelemek zorunda kalıyorum.
◊ Rumuz: Güzin Abla’ya mektup

YANIT

Sevgili okurum, mektubunuzdan anladığım kadarıyla eşinizle uzun süredir aranız pek iyi değil. Keşke bana nasıl tanıştığınızı ve kaç yıllık evli olduğunuzu yazsaydınız...
Ama ben bu arada size bir soru sormak ihtiyacı duydum, onunla severek mi evlendiniz yoksa bu evliliği aileniz mi planladı?
Yazdıklarınız bende, eşinize karşı pek bir muhabbetiniz olmadığı düşüncesi uyandı da...
“Eşime karşı ilgisiz değilim” diyorsunuz ama eşiniz sizin ona sevginizi hiç göstermediğinizden şikayetçiymiş.
Belki de eşinizin tüm sorunu bundan kaynaklanıyor.
Frekanslarınızın uymadığını söylüyorsunuz ama acaba eşinizin bir kadın olarak sizden neler beklediğini hiç düşündünüz mü?
“Romantik değilim” diyorsunuz ya... Belki de işte bu konuda frekanslarınız tutmuyor.
Her kadın sevgi, romantizm, sevilmek ve hoş tutulmak ister. Siz bunları rahatsız edici buluyorsunuz. Evliliğin hep onun istediği gibi yürümeyeceğini söylüyorsunuz...
Ama acaba onun ne istediğini hiç sorguladınız mı? Ya siz evlilikten ne bekliyorsunuz, kendi kendinize sordunuz mu?
Bakın çocuk gibi ciddi ve önemli bir kararı sizin vereceğinizi düşünüyorsunuz.Ona burada bile söz hakkı tanımıyorsunuz.
“Çocuğumuz” demiyorsunuz, “çocuğum olmasını istiyorum” diyorsunuz. Yani hep sizin istekleriniz önemli.
Bence biraz düşünün, bu evlilikte siz biraz fazla mı bencilce davranıyorsunuz?
Ve daha da önemlisi eşinize gerçekten sevgiyle bağlı mısınız? Onu önemsiyor musunuz? Bağlı değilseniz, önemsemiyorsanız evet, sakın çocuk yapmayı düşünmeyin ve gerçekten yol yakınken ayrılın.