×
Tarih kitaplarında işlenen tez temelinden yanlış, çürük ve batıldır. İnsanoğlu gelenekten kopup moderniteye eriştiğinde, inşa ettiği dönüşüm ve değişim bu halin tipik göstergesidir.
Yani insanoğlu ilkellikten, yabanilikten ve vahşetten evrile evrile günümüze gelmiyor. Zira ilk insan Hz. Âdem, peygamberdi ve meleklerin dahi bilmedikleri kendisine öğretilmişti.
Evde yaşardı ve çocukları ile çiftçilik yapardı.
Din kitaplarının bildirdiğine göre Cebrail ismindeki melek, kendisine 12 kez gelmiş ve ona fizik, kimya, eczacılık, tıp ve matematik öğretmiştir. Kâbe’yi ilk inşa eden odur.
Bugün nasıl ki dünyanın çeşitli yerlerinde ilkel kabileler varsa, eskiden de medeni yaşayanlar olduğu gibi ilkel yaşayanlar da vardı.
Asıl konumuza dönecek olursak, yani dünle bugünün mukayesesini yaptığımızda, daha mı medeni olduk, yoksa daha mı ilkelleştik?
Bu sorunun cevabı, eskilerin şu ifadesinde vardır: “Zahir mamur, batın harap!” Yani dış görünüş mükemmel, aydınlık ve göz kamaştırıcı, iç dünyası ise berbat, kapkaranlık ve hüzün dolu.
İnsanoğlu maddeyi bulup en mükemmel şekilde geliştirdi ama asıl görevini yapıp onu hükmü altına alacağına, onun emrine girdi.
Bu denli bir muhalefet milleti yanına çeker ve vurduğu yerden ses getirir. İktidarı yapmakta olduğu yanlışlarından dolayı sallar. Millet de bilir ki, bu iktidar giderse bunun alternatifi falan muhalefet partisidir.
Bizde öyle mi? Muhalefet partileri yalnızca muhalefet etmek, yapılanları iyi de olsalar kötülemek için varlar.
İşin tuhafı, bizdeki muhalefet asla bir iktidar arayışı içinde değildir. Bundan dolayıdır ki muhalefet etmeyi ve muhalefette kalmayı adeta meslek edinmişlerdir.
Yeni sistemde iktidar olmanın yolu yüzde 50 artı birden geçiyor. Bizdeki muhalefet partilerinden en büyüğünün (CHP) oy oranı yüzde 25 dolaylarında.
Asıl derdi bu yüzde 25’i daha yukarılara nasıl çıkarırız olması gerekirken, başka partilerle ittifak arayışlarına girip iktidarı indirmek istiyorlar. Hadi indirdiniz diyelim, siz iktidara gelebilecek misiniz?
Hayır!
Üzerinde uzlaştığınız bir kişiyi Cumhurbaşkanlığı makamına çıkaracaksınız. Ee, bu sistem zaten Cumhurbaşkanlığı sistemi. Hükümeti o seçilen Cumhurbaşkanı kuracak ve icraatı onlar yapacak.
Bu durumda siz neci olacaksınız?
Denize döküldüklerinde kendilerini ateşe atan ve sözde destek için İzmir’e gelen İngiliz amiral, kılını bile kıpırdatmadan olayı seyretmekle yetinmişti.
İngiliz’in bahanesi bile hazırdı: “Biz onlara ‘Manisa’da durun’ dedik, dinlemeyip daha ileriye gittiler ve bu felaketle karşılaştılar!”
Dikkat edilirse, Yunanistan aynı aymazlıkla hareket ediyor. Bu kez de arkasına başta Fransa olmak üzere AB’yi, Mısır’ı, BAE’yi ve sözde ikili oynayan, gerçekte Yunanistan’a hep arka çıkan ABD ve İngiltere’yi alarak kabadayılık taslıyor.
Yunanistan, dün olduğu gibi bugün de üzerine oynanan oyunu görmüyor ve oyuna geliyor. Çok ağır bedel ödeyeceğini ve bunun karşılığında ise eline en ufak bir şey geçmeyeceğini, sadece kendisini ateşe itenlerin ellerini güçlendireceğini göremiyor.
Zira Doğu Akdeniz’de oynanan oyun, küresel çapta olup Yunanistan’ın boyunu çok aşıyor.
Gelinen noktada dünyanın en önemli geçer akçesi olan enerji havzaları ve bunların geçiş güzergâhları için yapılan hesaplar öncesi kartlar yeniden dağıtılıyor.
Malum, birinci ve ikinci büyük savaşlardan sonraki parselasyonda Türkiye’nin esamisi okunmadığı gibi yağmalanıp paylaşılan Osmanlı coğrafyasıydı.
Zira yapılan kurt taksimiydi, ademe (yokluk) mahkûm edilen Türkiye’ye zırnık koklatılmamıştı.
İşte bundan dolayıdır ki Ziya Paşa boşuna “Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz. Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde” dememiştir.
Bugün Müslümanların aynalarında gözüken bu denli perişanlıkları da kendi Müslümanlıklarından başkası değildir. Zira Müslümanlık ne diyor, neyi emrediyor ve neyi yasaklıyorsa, günümüz Müslümanı bunların tam tersini yapıyor. Yani alayı ‘marka Müslümanı’...
Müslümanlar birbirlerini yerken, emperyalistler de Müslümanların mallarını (yeraltı ve yer üstü zenginliklerini) afiyetle yiyor, bunlar seyrediyor.
Zavallı Müslüman halkların sahip oldukları zenginliklerden gırtlaklarına zırnık girmiyor. Kendi mallarının bekçiliğini başkaları adına ve üstelik uşak rolünü oynayarak çok güzel yapıyorlar.
Irak’a, Suriye’ye, Libya’ya bakın, her üç ülke de emperyalistlerin kuşatmasında.
Irak’ın petrol kuyuları ABD’li askerlerin gözetim ve denetiminde. Aynı ABD, Suriye’deki petrol kuyularını işletip çıkan petrolü pazarlamak üzere terör örgütü PYD/PKK’yı taşeron olarak seçti.
Oysa o petrolün gerçek sahibi Suriye halkı, lakin zalimler bir tek galonu bile Suriye halkına reva görmüyor.
Dikkat edin: Tüm bu şekildeki kurt taksimlerinde hakları yenilen, malları gasp edilen hep Müslümanlar oluyor. Onlar birbirlerinin boğazlarken, malları birileri götürüyor.
O filiz, tam bir asır müddetle (1920-2020) istiridyenin kabuğundaki inci misali için için oluşarak, yenilenerek, ilerleyerek, yükselerek boy attı ve şairin ifade ettiği gibi:
“Hani bir gün seninle Topkapı’dan
Geliyorduk, yol üstü bir meydan
Bir çınar gördük: Enli, boylu, vakur
Bir ağaç; hiç eğilmemiş, mağrur
Koca bir gövde; belki altı asır,
Belki ondan da fazla, dalgın, ağır,
Kaygısız bir ömür sürüp gelmiş;
Bakınız: Bizdeki tüm darbelerin ardındaki güç sahipleri baklayı ağızlarından çıkardılar ve Türkiye’deki iktidarı alaşağı edebilmek için muhalefetin desteklenmesi ve onunla işbirliği yapılması gerektiğini söylediler.
Bu aşağılık durum, bağımsızlığımızın ihlalidir, darbeye davetiyedir, düşmanla işbirliğidir, Türkiye’nin iç işlerinin dışarıdan dizayn edilmeye kalkışılmasıdır.
Çirkin ABD’li, Türkiye’deki iktidarları devirmek için muhalefetle el ele değilse, yani bu bir iftiraysa böyle bir durumda sesi en çok çıkması gereken ve o aşağılık işbirliği teklifine karşı gelip yüzlerine çarpması gereken muhalefet değil midir?
Bizdeki muhalefet ne yaptı? İstemem yan cebime koy kabilinden sade suya tirit bir iki beyanatla işi geçiştirmeye çalıştı.
Ayol! Töhmet altında bırakılan sizsiniz! Bu denli demokrasi düşmanlarıyla işbirliği halinde değilseniz, yeri göğü inletsenize, gökkubbeyi başlarına yıksanıza!
Bunu yapmadıkları gibi, şu yapılana bakın: Neymiş efendim, bu sözler 7 ay önce söylenmiş de neden şimdi dillendiriliyormuş? Ayrıca Erdoğan ve aile bireylerinin, yurtdışındaki (İsviçre) bankalarda paraları olmadığına dair belge getirmelerini istediler. Yahu! Böyle bir kepazeliğin dünü, bugünü, yarını mı olurmuş? Yapılan onca darbelere ne diyeceksiniz? Bunların da arkasında bu güçler yok muydu?
Bu rezil sözü dün eden kişi yarın ABD’nin başına geçecek, o zaman ne diyebileceksiniz?
O zaman da mı susacaksınız? Bu sükût ikrarınız olmayacak mı?
Zira bunlardan her birisi kendini büyük balık hatta en büyük balık görüyor ve küçük balıkları yutmayı hem görev ve hem maharet biliyorlar.
Ha, bu durumu birileri açıktan, aşikâre yapıyor, diğerleri ise aynı şeyi gizli yapıyor.
Önümüzdeki 3 Kasım’da ABD’de seçimler var. Hem başkan, hem Temsilciler Meclisi üyeleri ve hem de Senato’nun üçte biri yenilenecek. Cumhuriyetçilerin adayı, şimdiki başkan Trump’ı iyi kötü tanıdık. Türkiye için kötünün iyisi diyebileceğimiz türden, hiç olmazsa diyaloğa açık bir başkan.
Demokratların adayı Joe Biden ise 78 yaşında. Önceki başkan Obama’nın başkan yardımcılığı görevinde bulunmuş. O vakitler Türkiye’ye karşı saman altından yürüttüğü düşmanlığını, daha sonraları açıktan ve küstahça sergiliyor ve haddini aşan lafları utanmadan söyleyebiliyor.
Türkiye’yi eskiden olduğu gibi kendi vesayetleri altında görüp Türkiye’nin iç siyasetini dizayn etmeye ve bu cümleden olarak Tayyip Erdoğan’ı başkanlıktan indirmeyi, bunun için de onun karşısındaki muhalefeti güçlendirmeyi diline doluyor.
Bu rezil adam, 15 Temmuz aşağılık kalkışmasını da ‘internet oyunu’ zannettiklerini söyleyip sinsice sonucu beklemiş, işler kendilerince ters gidince de ertesi gün sözde kınama mesajı yayınlamıştı.
Nitekim 12 Eylül darbesini emir-komuta içinde yaptırıp başarılı olduklarında da kendi hempaları (ayaktaş, omuzdaş) “Bizim çocuklar başardı” diye başkanlarına müjdeyi veriyordu.
Haddizatında
Birincisi, kuruluşunun hemen ertesi yılında yapılan seçimlerde tek başına iktidara gelmesi. İkincisi, tek başına olduğu iktidarını 18 yıldır kesintisiz sürdürmesi ve halen devam etmesi. Üçüncüsü, böylesine devasa bir kitle partisinin bölünmeden, yekpare olarak varlığını sürdürmesi.
AK Parti’nin tek başına iktidara geldiği 2002 seçimleri, gizli oy açık tasnifin ilk kez yapıldığı 1950 seçimlerini hatırlatıyor. 50 seçimleri öncesi de halk büyük sıkıntı içindeydi. Türkiye 2. Dünya Savaşı’na girmemiş, bununla birlikte savaşın insanı kahreden olumsuzluklarını tümüyle yaşamıştı.
Halk aydınlanmak için gazyağı bulamıyordu, ekmek karne ile veriliyordu.
Savaşa girmedik ama savaş hukuku ve savaş ekonomisi uyguladık. Cumhuriyet’in temel niteliklerine aykırı olarak kanunları uyguladık. Bu uygulamalarla eşit vatandaşlık hakkını ortadan kaldırdık. Mesela gayrimüslim (Yahudi, Rum ve Ermeni) vatandaşlar, Türklerden dört misli fazla vergi ödemekle mükellef kılındı. Veremeyenler, Aşkale’ye (Erzurum) sürülüp taşocaklarında zorunlu çalışmaya tabi tutuldu.
Maddi ve manevi olarak aç kalan halk kurtarıcı aradı, DP’yi ve Menderes’i buldu ve onu iktidar yaptı. CHP’den bıkan halk, DP ve Menderes olmayıp bir başkası da çıksaydı tereddütsüz olarak onu iktidara taşıyacaktı.
Bu hal, Türk halkı açısından öylesine bir dönüm noktasıydı ki o öfkeyle sandığa gömdüğü CHP’yi bir daha ‘sittin’ sene iktidara getirmedi.
Özal’ın vefatıyla (1993) da Türkiye sıkıntılı bir sürece girdi; yine koalisyonlar dönemi başladı ve Türkiye, içeriden ve dışarıdan adeta kapanın elinde kaldı. Gecelik faizler 7000’lere çıktı, 22 banka batırıldı, Türkiye tarihinde ilk defa esnaf yürüdü ve hükümeti protesto etti.
Canına tak eden bir esnafımız, sahip olduğu yazarkasayı, Başbakanlık’tan çıkmakta olan