×
Abdülkadir Budak yıllardır Sincan İstasyonu dergisini çıkarıyor. Türk şiirinde yeri olan bir şair. Hakkında bir kitap yayımlandı: ‘Abdülkadir Budak Şiiri: Irmağın Bakışları’. Hazırlayan da Ümit Yıldırım. Yıldırım, Sunuş’ta şunları söylüyor: “Abdülkadir Budak (1952), şiirimizin son 50 yılında, halk şiirinden almış olduğu tema değerlerini değiştirerek dönüştürmeyi bilmiş, kendine özgü söyleyişiyle şiirimizde önemli atılımlar yapmış, gerek şiir kitapları gerekse çıkardığı dergiler ve kurduğu yayıneviyle modern Türk şiirinin gelişiminde etkin rol almış, 1980 sonrası Türk şiirinde önemli
ve kalıcı açılımlar ortaya koyması nedeniyle her zaman dikkatleri üzerine çekmiş bir şairdir.”
‘İmge zenginlikleri’
‘Abdülkadir Budak Şiiri: Irmağın Bakışları’ Ümit Yıldırım Yazılı Kâğıt Yayınları
Önce yazarların dolmakalemle yazdıklarını belirteyim.
Çocuklarınız bu sayede teknolojinin esiri olmaktan kurtulur, yazı yazmayı öğrenir.
Yıllar önce Yeni Gazete’nin sanat/edebiyat sayfasını yönetirken rahmetli Necmi Onur da ‘Nasıl yazarsınız?’ diye bir dizi yapmıştı. Birçok yazarın yaratma ortamı çıkmıştı ortaya o yazıyla.
El yazısı ayrıca grafoloji çalışmalarıyla kişiliği de ortaya çıkar.
Nurullah Ataç, dolmakalem kullanamayanlardan. Daktiloda yazar, beğenmezse kâğıdı yırtar yeniden daktiloda yazmaya başlarmış.
Haldun Taner de benim tanıdığım yıllarda elektrikli daktiloyla yazardı.
Orhan Kemal
Yakın dostların ölüm haberi sizin de bir parçanızı alıp götürüyor.
Yukarıdaki fotoğraf Frankfurt Kitap Fuarı’ndaki bir buluşmada çekildi.
Erden Kıral
Demir Özlü, geçen yıl şubat ayında İsveç’te aramızdan ayrıldı.
Erden Kıral, Ferit Edgü’nün ‘O’ adlı romanından uyarladığı ‘Hakkâri’de Bir Mevsim’le hem yönetmenliğinin ustalığını hem de iyi bir edebiyat eserinin sinemaya nasıl aktarılacağını kanıtlamıştı.
Hangi salonlar vardı? Tokatlıyan, Klöbx, Hilton, Taksim Belediye Gazinosu.
Tangonun bizim hayatımızda başka yeri de vardır, uzun yıllar düğünlerin açılış dansı ‘La Comparsita’ydı. Bizden başka ülkelerde bu ritüelin olmadığını öğrendim.
Tango bizim için Batılılaşma hareketinin de müziğidir.
Bu hafta tango ve tango bestecilerine dair okuduğum kitap, hem kendi hayatımdan kesitleri belleğime getirdi hem de dinlediğim parçalar yankılandı.
Radyo evinin karşısındaki Tango Sevenler Derneği’nin toplantılarına katıldım.
Başkent Ankara üzerine birçok kitap yazıldı. Kuruluşundan bugüne siyasal tarihimizdeki yerini, siyaset adamlarını, edebiyatçılarını ve sanatçılarını kitaplardan öğrendik. Filmlerden kareler hem geçtiği kentin tarihine not düşer hem de sinema tarihine katkısı olur. İstanbul için yapılan filmlerden birçok görsel bilgi öğreniriz. Özellikle bazı yerler vardır ki zamanın Anadolu’dan İstanbul’a göçünü simgeler. Bu alanların başında Haydarpaşa Garı gelir. Kavuşmalar ve vedalaşmalar hep burada çekilir. Tren penceresinden bakışlar nice yapımda yer aldı. Bu kitaptaki filmler hakkında bilgiler, bugüne bakışımızı etkileyebilir. Çünkü ben inanıyorum ki tarih bugünü de değiştirir. Peki, Türk sinemasında Ankara hangi filmlerle var oldu, sinema için nasıl bir ortam vardı, kaç tane sinemaya gidilirdi, ne zaman sinemalar açılmaya başladı? Bunların içinde öyleleri var ki belleğimizde yaşıyor. Siyasetin etkilediği ortamda sanat hangi evrilmeleri gösterdi? Türk sinema tarihinin Ankara’daki serüvenini inceleyen Uğur Kavas’ın ‘Ankara’dan Sahneler ve Kaderin Mahkûmları-Tamamı ya da Bir Bölümü Ankara’da Geçen veya Adını Ankara’dan Alan Filmler’ kitabı, emek verilerek hazırlanmış, önemli bir çalışma...
Aşağıdaki önemli filmlerin bir bölümünü izledim:
* Çimen-Bir Halkın Yaşam Mücadelesi
* Türkiye’nin Kalbi Ankara
* Türk İnkılâbında Terakkî Hamleleri
* Ankara Casusu Çiçero
* Ankara Ekspresi
* Kaderin Mahkûmları
Önce Frankfurt Kitap Fuarı’nda görmüştüm cep kitaplarını. Bazen birkaç öyküden, bazen bir kaç şiirden oluşan içerik hemen tüketiliyordu. Gerçi o zamanlar telefondan kitap okunmuyordu.
Sevdiğimiz bir yazarın, düşünürün küçük bir kitapta ustalığını, dehasını görebiliyoruz.
Buna örnek her zaman Antoine de Saint–Exupery’nin Küçük Prensi’ni gösterebilirim.
Kırmızı Kedi’den iki kitabı salık verebilirim:
Bilge Karasu, ‘Nasıl Yazıyorsam Öyleyimdir’
Sezer Tansuğ, ‘Okname’
Bu tür kitapların günümüz okuru için ideal bir boyut olduğu kanısındayım.
Pandemi döneminde kaydedip tamamladıkları onuncu albümleri ‘10 – Güzel Günler’ tümüyle kendi beste ve sözlerinden oluşuyor. 11 eser içeren albümün solistleri Ezgi Köker ve Bora Ebeoğlu. Kalan Müzik tarafından 17 Haziran’da hem fiziki (CD) hem de dijital platformlarda yayınlanan albümde grup üyeleri Murat Aydemir tambur, Taner Sayacıoğlu kanun, Emre Erdal kemençe, Türker Çolak vurmalı çalgılar, Volkan Hürsever kontrbas, Cengiz Onural gitar ile yer alıyor. Gitarist dostları Cenk Erdoğan da bir parçada solo gitarla eşlik ediyor.
İncesaz grubu bir yandan yeni albümün yayın heyecanını yaşarken bir yandan da yeni bir çalışmanın içindeler. Kayıtları süren ve içeriğini henüz açıklamadıkları albümün yine bu yılın sonbahar aylarında yayınlanması planlanıyor.
Bugüne kadar yayınladıkları tüm albümlerindeki, kendilerine ait tüm eserleri içeren bir nota külliyatı da Pan Yayıncılık tarafından önümüzdeki ay basılacak ve müzikseverlerin ilgisine sunulacak. Bu külliyat 17 Haziran’da yayınlanan ‘10 – Güzel Günler’in de tüm eserlerini içeriyor.
Parça Listesi
İncesaz, ‘İkinci Bahar’ ve ‘Ekmek Teknesi’ dizilerinin de müziğini yaptı.
Türk müziğine alışık kulaklar, geleneğin deforme edilmeden yenileneceğini İncesaz’dan dinlemişlerdir.
Bildiğimiz enstrümanların bu bestelerle yeni tınılar çıkardığını fark edince
Gezilerimde gittiğim yerin tarihini de öğrenmek isterim. Küçük rehberler bu merakımı karşılamaz. Benim bütüncül anlayışım tamamını öğrenmeyi gerektirir.
Türk olarak kendimizi ne kadar tanıyoruz? Şerif Yenen ‘Anadolu Destanı’ adlı kitabında bu sorunun yanıtı için gerekli bilgilerin hepsini sağlıyor. Bu kitap benim gibi artık çok dolaşmayanlar için
daha da önemli çünkü böyle ayrıntılı eserlerden çok şey öğreniyorum. Kitabın başında bilgisini ironiyle bezeyerek anlattığı için kitapları kadar konuşmasını da sevdiğim Bozkurt Güvenç’ten bir alıntı var. Bizi kimlik araştırmasına çağırıyor: “Biz Türkler Asyalı mıyız, Avrupalı mı? Şaman mıyız, Müslüman mı, laik mi? Yerleşik köylü müyüz, göçebe Türkmen mi? Fatih’in torunları mıyız, Ata’nın çocukları mı? İslam’ın kılıcı mı, Hıristiyanlığın cezası mı? Osmanlı yetimi miyiz,
T.C. vatandaşı mı? Savaşçı askerler miyiz, barışçı siviller mi? Ordu muyuz, millet miyiz, ulus muyuz? Batılı mıyız, batının koruyucusu mu? Çağdaş toplum muyuz, tarihi bir köprü mü? Doğulu muyuz, Anadolulu mu, batılı mı? Kimiz biz?”
Anadolu Destanı Türkiye’nin Kültürel Mirası ve Gezi Rehberi
Şerif Yenen