×
Yayınevleri okur sayısı arttıkça, fuarın açılma gerekçesi doğuyor.
TÜYAP, ilk kez Eskişehir’de bir kitap fuarı açıyor.
Gerçekten de bir üniversite şehri olan Eskişehir bir kitap fuarını hak eden yerlerden biri.
Eskişehir’e birkaç kez gittim, gelişmesini gördüm.
TÜYAP’la birlikte hangi kurumların katkısı var?
Türkiye Yayıncılar Birliği
Eskişehir Ticaret Odası
Eskişehir Valiliği
Tophane-i Amire’deki sergisinden içeri girdiğimde ilk izlenimim ne oldu?
Anıtsal çalışmaları gördüğümde, birden uzun soluklu bir şiiri düşündüm. Eğer iyi bir şiir değilse, birkaç sayfa sonra okumaktan bıkar, sayfayı kapatırsınız.
Ben bu sergide bir meydan okumayı seziyorum. Bakarken, ressam sizi hem belli bir noktaya mıhlıyor hem de o eksen etrafında çeşitlilik gezisine çıkarıyor.
Ben ters açıdan bakıyorum. Hiçbir zaman onun çıkış noktası beni ilgilendirmedi, o sabit duruştaki çalışmaları benim için bir cazibe merkezi oldu.
Bana özgürlük tanıdı, öylece farklı yorumlara müsaade etti.
Edebiyatta da, resimde de bir yazar, bir sanatçı sanatçı tek bir dünya yaratır ama o dünyanın içinde öylesine keşiflere çıkar ki, sizin dünyanızda devrimler yaratır. Fatma Tülin, öyle bir dolaşımın yaratıcısı.
Sergiyi gezerken, resim konusunda bildiklerinizi anımsayabilirsiniz, birdenbire sınırı zorlar yeni yorumlar vadisine girersiniz. Resim dünyasına girmişsinizdir, yorumlara başlayabilirsiniz.
Fatma Tülin
“Elimden tut yoksa düşeceğim”*
Besteleri dinlerken insan nasıl bir yorum yapar.
Ben bu şiirlerin bazılarını önce her şairin kendisinden ya da usta bir oyuncudan dinlemişsem onun kulaklarımda bıraktığı bir tını vardır. Her iyi şair şiirini iyi okuyamaz.
Şiirler müzikle birleşince, iki sanatın etkisi artar. Özellikle kimi şiirler bestelenmeye müsaittir. Kimileri de değil. Helvacı, kendi de bir müzisyen olduğu için seçimini doğru yapmış.
Albümün kitapçığında albümün hikâyesini okudum.
İlk müzik ve gitar derslerini Yurdaer Doğulu’dan almış. Ferhan Şensoy’un yönettiği Dürrenmatt’ın En Büyük Romülüs oyununun müziklerini ve şarkılarını bestelemiş.
Altan Erbulak’ın yönettiği Aziz Nesin’in Azizname oyununun da müzikleri ve şarkıları Helvacı’ya ait.
Ferhan Şensoy
Türk şiirinin bazı adlarının eserlerini antolojiler dışında bulup okuma imkânı yoktur. Oysa edebiyat tarihini bir bütün olarak ele almazsak, günümüz şiirinin tam anlamıyla anlaşılabileceğini sanmıyorum.
Ahmet Oktay’ın hazırladığı ‘Kayıp Şairler’ dizisine Ömer Bedrettin Uşaklı’yı hazırlayacaktım, diziye son verilince o çalışmalarım yayımlanmadı.
İnci Enginün’ün hazırladığı, ‘Bütün Şiirleri’nin toplandığı ‘Yayla Dumanı’nı görünce, kendi kitabım yayımlanmış kadar sevindim. Adeta ben hazırlamışım gibi bir duyguya kapıldım. Böyle bir unutuluşu hatırlattığı için İnci Enginün’e teşekkür borçluyum.
‘Sunuş’tan, onun şiirimizdeki yeri ve esin kaynakları konusundaki tespitleri okuyalım:
“Bütün şiirlerinde halk edebiyatı geleneğinden bol bol yararlanmış olan Ömer Bedrettin’in de, devrinin bütün şairleri gibi Yahya Kemal Beyatlı ve bilhassa Ahmet Haşim’in tesirinde kaldığı görülmektedir. Onun şiirleri üzerinde durulmaya değer kılan taraf, çok temiz bir dil ile memleket coğrafyasını ve insanını işlemesidir. Bu ülkeyi kurtaran Mehmetçik, onun sevgilisi, ailesi ve büyük kurtarıcı Atatürk, Ömer Bedrettin’in şiirlerinde işlediği şahıslardır. Ömer Bedrettin, şiirlerinde yalnızlık, gurbet duygusu, sonsuzluk hasretinden söz ederken, onun, vatanının her taşına tutkun olduğu da hissedilir. Bestelenmiş şiirleri hâlâ dilden dile gezen Ömer Bedrettin de birçok yazarımız gibi ancak antolojilere giren şiirleriyle yaşamaktadır.”
Cenap Şahabettin eleştirisi
Şiirini de, kendisini de sevdiğim Refik Durbaş, hayatla şiiri arasında öylesine sağlam bağlar kurmuştur ki, gündelik yaşamımızda mutlaka onun bir dizesi belleğimize düşer.
Çok sevdiğim bir sözünü yinelemek isterim:
“Günübirlik yaşarım ama günübirlik yazmam.”
Kendi yazdıkları dışında Mehmet Âkif Ersoy ile Tevfik Fikret’i bugünün diline aktardığı kitaplar da başka şairlere nasıl baktığını, nasıl değerlendirdiğini göstermektedir.
Duyarlılığın soylusu vardır onun şiirlerinde, ikisi bir arada bağdaşır mı bilmem ama hüznün ironisi kendine özgü bir şiir dünyası yaratmasını mümkün kılmıştır.
Şayeste, Refik Durbaş’ın annesine ithaf ettiği kitap.
“Anneme, Şayeste’ye (1923-1966) özlemle.”
Kitabın ilk şiiri
Sergi, Sezer Tansuğ Vakfı’nın katkılarıyla gerçekleştirildi.
Sezer Tansuğ’un (1930-1998) ölümünün 20’nci yılına rastlıyor.
İlk sayfada biyografisini okuyoruz.
Serginin kataloğu, düzenleme biçimini gösteriyor:
Sezer Tansuğ’un biyografisi
Hatırlama ve Hatırlatma Üzerine: 99 Kare
Gökşen Buğra
66’dan 99’a:
Ben de törendeydim, gün için yazı da yazmıştım.
Adalet Ağaoğlu, kitaplarını, notlarını, arşivini üniversiteye bağışladı.
Konuşmasında, neden buraya bağış yaptığını, gerekçelerini anlattı.
Onun adına düzenlenen Adalet Ağaoğlu Odası’ndan da görüntüler ekrana geldi.
Şimdi onun üzerine inceleme, araştırma yapmak isteyenler, buradaki mekâna gelip çalışabilirler.
Birçok yazarın ne yazık ki bağış yapacak bir mercii yok, bu konuya sık sık eğilirim.
Gerçekten de birçok arşiv belgesi yok olur.
Düzenli bir arşiv birçok yazarı böyle bir girişime teşvik etmiştir.
Elif Buse Doğan’ın Elif Zamanı CD’sini dinledim.
Albümün arka kapağında CD ve repertuvar üzerine bir yazısını okudum:
“Yaklaşık 1.5 yıldır özenle ve büyük bir heyecanla hazırladığımız ‘Elif Zamanı’ sonunda sizlerle yani gerçek sahipleriyle buluşuyor.” Ona yardımcı olanları belirttikten sonra hocası Prof. Erol Parlak’a bestesini paylaştığı için İbrahim Kalın’a teşekkür ediyor.
Yazı şöyle bitiyor:
“Türkülerde buluşmak dileğiyle...”
Albüm kitapçığında bütün türkülerin metinlerini okuyabilirsiniz.
Hangi parçaları seslendirmiş: