×
Hafta sonu Altınordu Futbol Kulübünün davetlisi olarak İzmir’deydim.
Aslında geleneğim oldu. Nisan ayının başında her yıl buraya geliyorum.
23 Nisan Çocuk Bayramını burada kutlamaya başlıyorum…
Bu yıl bu şölene tam 72 takım katıldı. 51 tanesi yabancı ülkelerden geliyordu. Tam 24 farklı ülkenin 12 yaş altı futbol takımı, İzmir de Altınordu tesislerinde yapılan bu turnuvaya katıldı.
Aklınıza gelebilen tüm takımların temsilcileri buradaydı…
İngiltere’den; Manchester City, Chelsea, Leicester,
Hollanda’dan; Ajax, PSV, AZ Alkmar,
Geçen hafta Euro lig oynandı. Üç takımımız da kazandı.
Kazanmaları değerli… Ancak yazımda anlatmak istediğim konu bu değil.
Son haftaya girilirken takımlarımızın konumları belli olmuştu.
Ancak diğer takımlar için durum tam tersine, bu maçlar çok önemliydi…
Play Off’a kalmak için tam 7 takım, son 3 koltuk için mücadele veriyordu. Bizim takımlarımızın rakipleri Baskonia, Bayern ve Milano da, bu yedi takım arasındaydı…
ANADOLU EFES
Anadolu Efes normal sezonu dördüncü sırada bitirmiş, son sekize girmeyi garantilemiş, ev sahibi avantajını eline almıştı.
Fenerbahçe Beko, sezonun bitmesine bir hafta kala Milano’da, Euro Ligi lider bitirmeyi garantiledi.
İşin sonu nerede biterse bitsin, alkışlarım şimdiden Fenerbahçe Beko’ya…
Milan’ın mutlak kazanması gereken bir maçtı…
Fenerbahçe Beko, “kazanmasa da olabilirdi”. Evinde Maccabi’yi yenerek, ligi yine lider bitirebilirdi…
Oysaki maça bakıldığında tam tersi bir görüntü vardı… Maçı daha çok isteyen, Sarı Lacivertlilerdi…
Bu görüntü de çok değerliydi…
Ligimize ara verilmişken yazayım istedim…
Söylendikçe “doğru” kabul edilen bana göre “yanlışları”, düzelteceğim…
-----Bizim ligimizde yerli hoca ile başarılı olunur. Son 10 yılda şampiyon olan bütün hocalar Türk’tür…
Doğru ama eksik… Hatta çarpıtılarak, ‘doğru’ saklanmış…
Son 10 yılda Türk hocalar şampiyon olmuş ama son 10 yılda kümeyi de, hep Türk hocalar düşürmüş.
10 yıldır Türk hocalar şampiyon olmuş ama toplam 30 Türk hoca, her yıl üç takım olmak üzere, toplam 30 takımı küme düşürmüş.
Ayrıca neden son 10 yıla bakıyoruz?
Bir önceki 10 yılda, 7 yabancı hoca takımlarını şampiyon yapmış.
Dakika:73
Kadıköy’de Sivasspor golü attı…
Kadıköy’de gol yemeye alışmıştı bu takım, ancak bu gol yenilen bir başka gole benzemiyordu…
Bir sezonun özeti gibiydi…
Hatta sonu bile olabilirdi…
O ana kadar takımının yanında olan seyirci, “yeter artık”, demek üzereydi…
***
Yine 40.000 kişi bir cuma günü Saracoğlu’nu doldurmuş, 70 dakika takımının top oynamasını beklerken, Sivasspor’u izlemişti…
Yine bir tercih yapmak zorundayız…
Cuma akşamı Ataşehir’e gidip, Fenerbahçe Beko - Barcelona maçını mı izleyeceğiz?
Yoksa Kadıköy’e gidip, Fenerbahçe-Sivasspor maçını mı izleyeceğiz?
Yine zor bir kararı vermek zorunda kaldık…
Benim ağabeylik yaptığım, benden 10 yaş küçük, ikiz kardeşlerim var.
Yetmez, ikiz çocuklarım da oldu…
Tamamı da erkekti…
Ben tarihçi değilim. Aslında spor yazarı da değilim. Spor yazmaya başladığımda, merak ettim;
Türkiye Futbol Federasyonunun logosunda, kuruluş tarihini simgeleyen koskocaman“1923” sayısı var. Şampiyonluk sayıları ise 1959 yılında başlıyor.
Merak ettim…
Araştırmaya başlamadan önce, 1923 ile 1959 yılları arasında tüm Türkiye’yi kapsayacak ciddi bir şampiyonanın düzenlenmediğini sanıyordum…
Sonra araştırdım ve yazdım…
Farklı ve daha derin bilgisi olanlar mutlaka vardır.
Onlara da açığım.
Ancak bugün artık bu bilinmezi konuşmanın zamanıdır.
Takımlarımızın Avrupa’da işi bitti. Hep birlikte evimize döndük…
Futbolu çok seviyoruz. Çok para harcıyoruz. Ancak şubat ayının ortasında kendi kendimize oynamaya başlıyoruz… Başlıyoruz, “VAR mı, yok mu?”, diye…
Kısır bir döngünün içinde yuvarlanıyoruz.
‘Kendimizi kandırıyormuşuz’, gibi geliyor bana…
Hep birlikte çözmeliyiz bu problemi…
***
Takımlarımızın son beş yıldaki Avrupa performanslarını inceledim.
Şampiyonlar Ligi, Avrupa Ligi, ön eleme, demeden klasik puanlama sistemi ile hesapladım. Amacım, takımlarımızın kazandıkları temsil haklarını, nasıl kullandıklarını göstermek… Gösterdikleri performansı ve konsantrasyonlarını, gözler önüne sermek…