Özgür Bolat

İnsan doğasına dair inandığım bir gariplik vuku buldu Mardin katliamında.<br><br>Ve mümkün olan en talihsiz biçimde.

O da şudur:

 

İnsanlar, sevgi için öldürüyorlar; kin için dost oluyorlar.

 

Katliamın sebebi ne?

 

Sevgi!

Perşembe günü 10 şehidimiz için Hürriyet şöyle bir başlık attı:<br><br> Adı: VATAN <br><br>Soyadı: ŞEHİT

***
Aynı sırrı paylaşan, sırdaş.

Aynı mesleği paylaşan, meslektaş.

Aynı yolu paylaşan, yoldaş.

Aynı özü paylaşan, özdeş.

Aynı türü paylaşan, türdeş.

Aynı anne karnını paylaşan, kar(ın)daş.

Aynı adı paylaşan, ad(d)aş.

Salı günkü yazımda aşağıdaki soruyu sormuştum.

A: Size işyerinizde saat başına 50 TL, sizinle aynı seviyede çalışanlara 25 TL verilecek.

B: Size işyerinizde saat başına 75 TL, sizinle aynı seviyede çalışanlara 100 TL verilecek.

 

Bu sorunun amacı şuydu: Mutluluk, kazandığımız paranın ‘mutlak değeri’ mi yoksa ‘göreceli değeri’ ile mi ilgilidir?

 

KADINLAR VE ERKEKLER FARKLI

 

Hafta sonu verdiğim bir seminerde insanlara amaçlarını sorduğumda, en çok verilen yanıt “mutlu olmak” oldu.

Mutlu olmak, amaç olabilir mi?

 

Mutluluk uzerine birçok araştırma yapılıyor ve farklı bakış açıları var. Ben de bugün mutluluğu amaç değil, araç olarak gören farklı bir bakış açısından bahsedeceğim.

 

Bizi nelerin mutlu ettiğine bakarsak, mutluluğun bir amaç olmadığını görüyoruz.

 

MUTLULUK İLE İLGİSİ OLMAYANLAR

Bugün 23 Nisan. Milli Egemenlik ve Çocuk Bayramı.

Bütün çocukların bayramı kutlu olsun. Bayramlarını sadece bir gün kutluyoruz ama onların mutlulukları ve sürekli gelişimi ülkenin geleceği için çok önemli.

 

Salı günü Hürriyet’te okudunuz. Child Poverty Action Group için York Üniversitesi öğretim üyeleri Avrupa ülkeleri arasında çocukları en mutlu ülkeleri araştırmış.

 

Çocukları en mutlu olan ülke, Hollanda.

 

Araştırmaya Türkiye dâhil edilmemiş. Türkiye’yi Avrupa ülkesi olarak görmediklerinden ya da dâhil edilirse Avrupa ortalamasının düşmesinden korktuklarından olabilir.

Bir laf vardır. Bilirsiniz. <br><br>‘Sora sora Bağdat bulunur.’

Küçük bir test yaptım. Etrafımdaki insanlara bu lafın ne anlama geldiğini sordum.

 

Bir insan sora sora doğrulara ulaşır ve öğrenir, dedi çoğu kişi.

 

Doğru. Ama neden Bağdat?

 

Çünkü Bağdat, bilimin merkeziydi o zamanlar.

Arda Turan, 9.

 

Volkan Demirel,17.

 

Semih Şentürk, 13.

 

Emre Aşık, 17.

 

Emre Belözoğlu, 12.

Aşağıdaki yazı üç aydır arşivimde duruyordu. 3 Nisan’da Bülent Düzgit’in köşesinde alttaki karikatürü görünce “Benim sayfalarca yazdığım yazıyı, bir kare de ne güzel de anlatmış,” dedim. Ya da ben bu karikatürde, anlatmak istediğim şeyi buldum.

Bu karikatür üç liderin etkinlik derecesini çok iyi şekilde ifade ediyor. Şöyle ki:

Lider ile diğer insanlar arasında üç tür ilişki oluşabilir.

Bağımlılık, zıt bağımlılık ve karşılıklı dayanışma.

İlk ikisi sorunludur. Üçüncüsü değer yaratır.

BAĞIMLILIK

Bu ilişkide insanlar, lidere bağımlı (bağlı demiyorum) durumdadır. 

Bu durumda bütün kararları lider verir. Diğer insanlar sorgulamadan bunu yapar. Tek otoritedir. Yaratıcılık azalır. Etkin karar verme mekanizması zayıflar.

Lidere bağlılık içten değildir. Korkudan ya da çıkar ilişkisinden dolayı oluşur. Liderin dışındaki kişiler çok da sorumluluk hissetmez.