Güzin Abla

Hayatımda gerçekleştirmek istediğim hedeflerim var; yüksek lisans yapmak, akademisyen olmak, iyi bir aile kurmak gibi... Beğendiğim kişiler oluyor fakat bu zamanda gerçek sevgiyi bulmak çok zorlaştı. Yoksa çok mu aceleciyim?

Ben 23 yaşında üniversite mezunu bir kızım. Hayatımda gerçekleştirmek istediğim hedeflerim var; yüksek lisans yapmak, akademisyen olmak, iyi bir aile kurmak gibi...
Bu hedeflerime ulaşabilmek adına çabalıyorum fakat gerçekten sorun etmeye başladığım bir durum var ki o da sevebileceğim, güvenebileceğim bir kişinin hayatımda olmaması.
Aslında bugüne kadar hiç erkek arkadaşım olmadı. Fakat öylesine bir ilişki de kurmak istemedim hiçbir zaman. Bir kişi olsun tam olsun düşüncesindeyim. Annem ve babam birbirlerini çok seven bir çift. Önümde gerçek sevgiye dayalı böyle bir ilişki örneği varken çevremden beklentim de artıyor.
Bu zamanda gerçek sevgiyi bulmak çok zorlaştı. Beğendiğim kişiler oluyor fakat onları bulundukları ortamda gözlemleme şansı buluyorum.
Gördüğüm şeyler hoşuma gitmiyor, direkt o kişiye karşı hissim ve düşüncem değişiyor.
Dış görünüşümde bir sorun olduğunu düşünmüyorum, eli yüzü düzgün bir insanım fakat çevremdeki bazı arkadaşlarımın erkek arkadaşı var.
Ben de kendimi bu konuda sürekli sorgularken buluyorum.

Güzin Abla, çok zor durumdayım. Amcamın oğluyla evlendirildim ama daha düğünümüz olmadı. Malum korona yüzünden düğün tarihi belli değil ama ona ısınamıyorum, sevemiyorum...

Aslında o çok iyi bir çocuk ama uyuşamıyoruz. Bir de mecbur onun yanına, yurtdışına gideceğim. Bir kere boşanmak istediğimi söyledim; ailem tepki gösterdi... Çok kötü oldu. O sırada önceden tanıdığım başka bir gençle görüştüm ve onu da öğrendiler. Evlendiğim kişiyi sevseydim, o hatayı yapmazdım.
Benim için çok zor günlerdi. Evlendiğim kişiyle mecburen tekrar barıştım. Şu an devam ediyoruz ama onunla düğün yapmak istemiyorum.
Nasıl kurtulacağımı bilmiyorum.
Çünkü ailem bu durumda beni affetmez, zaten bunu kendileri de söyledi. Ama böyle de ben dayanamıyorum.
Amca oğlumla nasıl gerdeğe gireceğim?
◊ Rumuz: Düğün endişesi
YANIT

Sevgili kızım, senin açından çok üzgünüm, çünkü zorla evlendirildiğin insan senin amcanın oğlu yani çok yakın akraban.

Ailem “Kız milletini şımartmak iyi değildir” diyerek beni her şeyden korkuttu. Ailemden korktuğum için de hiçbir ilişkiye başlayamıyorum.

20 yaşındayım. Ailem bir kızın, bir erkekle adının duyulmasını istemiyor. Sürekli “Akıllı ol, kimseyle konuşma” diyorlar. Ve bu sözü duymaktan o kadar sıkıldım ve bunadım ki... 20 yaşındayım. Ailem bir kızın, bir erkekle adının duyulmasını istemiyor. Sürekli “Akıllı ol, kimseyle konuşma” diyorlar. Ve bu sözü duymaktan o kadar sıkıldım ve bunadım ki... Evde küçük sorun olsa ailemden azar işitiyorum. Aslında beni seviyorlar ama sevgilerini göstermiyorlar; “Kız milletini şımartmak iyi değildir” diye düşünüyorlar. Benim daha önce görüştüğüm kişiler oldu. Hep mesafe koymak zorunda kaldım. “Ailem istemez” diye korktum. Mesela beni isteyen kişi uzaktaysa, “Sen o kadar uzakta ne yapacaksın” dediler. Ailemle yaşadığım sorunlar yüzünden son derece umutsuz biri oldum ve ilişkimi bitirdiğim de oldu.  Şu an bir gençten hoşlanıyorum. Sanırım o da benden... Ama ailemden korktuğum için rahatça onu sevemiyorum. Onunla sevgili olursam, yine ailemle sorun yaşadığımda ilişkiyi bitirmek zorunda kalabileceğimi düşünüyorum. Ümit verip kimseyi bırakmak istemiyorum.Çünkü ailemden hiç umudum yok. Bana lütfen yardımcı olun.Ailemdeki sorunlar yüzünden bir ilişkiyi bitirmek ne kadar doğru? Aslında onlardan çekindiğim için hiçbir şey güzel olmayacak hissine kapılıyorum. Bu konuda bana neler önerebilirsiniz? Sevgilimle aramızda 17 saatlik mesafe var, bu mesafeyi aşabilir miyiz aile karşısında? Hiç umudum yok... Düşündüğüm olumlu bir cümle yok. Sanki beynim beni yönetiyor. Oysa benim beynimi yönetmem gerekiyor. Düşündüğüm olumlu bir cümle de yok. Rumuz: Hiç umudum yok

YANIT
Bu çağda hâlâ eskilerin o ünlü ve anlamsız “Kız milletini şımartmak iyi değildir” düşüncesine takılıp kalmış olmak gerçekten çok üzücü. Bir dönemlerde, babalar çocuklarını ancak gece uykudayken öper, şımarır diye sevgilerini belli etmekten kaçınırlarmış.
Ne büyük saçmalık!

Evli ve 3 çocuk babası genç bir adamım.

Ama evli ve bir çocuk annesi bir kadını seviyorum. O da beni seviyor.
O 18, bense 13 senelik evliyiz. Ama ikimiz de yıllardır, bir türlü boşanıp evlenemedik. Yine de benim aklıma takılan sorular var. Benim bildiğim genelde “Bir kadın, bir erkeği seviyorsa başka bir erkekle beraber olmak istemez” derler.
Sevgilim de 2.5 senedir eşiyle yataklarını ayırmıştı. Ama geçtiğimiz aylarda kocası ilişkilerini düzeltmek istemiş ve birlikte olmuşlar. Sevgilim bu birlikteliğe “hayır” dememiş. Çünkü bizim zaten evlenebileceğimizi düşünmediğinden kabul ettiğini söyledi. Bu durumda sevgilim beni hâlâ seviyor mudur?
Ben yıllarca sevdiğine inandım. Ama seven kadın başkasıyla yatağını paylaşır mı? Bana çok yanlış geliyor. Sizce sevgilim onunla neden birlikte oldu? Rumuz: Ona inanmıştım

YANIT

Sevgili oğlum, bana da iki evli barklı, çocuklu insanın yıllarca eşlerini aldatması yanlış geliyor. Sen sevdiğini söylediğin bu kadının resmi nikahlı eşiyle beraber olmasına takılmışsın.
Bana kalırsa bu genç hanım, sonunda seninle yanlış bir ilişki içinde olduğunu, seninle asla evlenemeyeceğini anlamış.

10 yıldır beraber olduğum adamdan hamile kaldım. Eski eşinden olan kızlarının psikolojisi bozulacağını söyledi ve “Gizlice doğurursun. Çocuğa bakarım, hepsi bu” dedi. Bebeğimden vazgeçtim ama ondan ayrılamıyorum.

Nasıl başlasam, ne söylesem inan hiç bilmiyorum; bildiğim tek şey artık dayanamıyorum.
30 yaşındayım, evlenip boşanmış iki çocuğu olan bir adamla 10 yıldır berberim. Ben hiç evlenmedim. O ise evliliğe hiç yanaşmadı, iki kızının psikolojisini düşündüğü için… Zaten kızları benden nefret ediyor, babalarını paylaşamıyor...
Bundan bir süre önce o çok sevdiğim, uğruna her şeyi yapabileceğim adamdan hamile olduğumu öğrendim. Bu zamana kadar çocuğumuz olmuyordu, onun sağlık problemleri yüzünden...
Ama Allah’ın bir mucizesiydi bu, onun bir parçasını taşıyordum. Sevinçle söylediğimde aldığım tepkinin yarattığı acıyı tarif edemem.
Daha doğmamış, doğup doğmayacağı bile belli olmayan bir çocuk için, “Ben iki çocuğumdan vazgeçemem, onları üzemem. Biliyorsun seninle evlenemem. Doğurmak istiyorsan gizlice doğurursun. Çocuğa da sana da bakarım ama hepsi bu” dedi.
Hayatımın şokunu yaşadım.
Bu durumda doğuramazdım.

Eşimle 11 ay önce severek evlendik. Ama ne yazık ki sevgililik dönemindeki gibi olmadı. Her şeyi bahane ederek beni dövüyor ve internetten başka kadınlarla konuşuyor. Artık ona katlanamıyorum...

11 aylık evliyim, eşim işinden dolayı sürekli şehir dışına çıkıyor. Ben de evde yalnız kalıyorum.
Yaşadığımız şehirde okuyorum, burada akrabalarımız da yok. Arada bir arkadaşım bana geliyor ama ciddi anlamda yalnızlık çekiyorum.
Bu 11 aylık süreçte eşimin başka kadınlarla internet ve telefonda görüştüğünü öğrendim. Çok kırıldığımı belirtsem de ayrılamadım.
Cinsellik konusunda da eşim aşırı istekli, bense bunu kaldıramıyorum. Bir de horlaması yüzünden geceleri uyuyamıyorum. Bu da sabahları geç uyanmama neden oluyor. Eşim de bunu çok sorun ediyor. Bu yüzden kavga ediyoruz.
Şöyle bir huyu var; ona itaat etmemi bekliyor. Bir şey söyledi mi mutlaka yapmak zorundayım. Aksi halde hakaret ediyor.
Hatta kaç defa dayak yedim. Her konuda kendini haklı görüyor, aksini asla ispat edemiyorum.
Yabancı uyrukluyum. Türkçem iyi ama içimden geçenleri tam olarak ifade edemiyorum, o da her şeyi yanlış anlıyor.

Askerdeki erkek arkadaşım geçmişim konusunda takıntılı. Sürekli kaç sevgilim olduğunu, onlarla ne yaptığımı soruyor. Artık çok yoruldum. Askerden döndüğünde onunla görüşmeli miyim?

Ablacığım, sorunum 5 ay önce görüşmeye başladığım bir gençle ilgili. Tanıştıktan hemen sonra askere gitti. Ama her şeyi konuşmuştuk.

Askerden dönünce işini yoluna koyup ailemle tanışacak ve bir yıl bitmeden nişan yapacaktık. Ben de onu beklemeye başladım.

Gerçekten hayatımda o varken kimse ile ne görüştüm, ne konuştum. O da her gün 2- 3 kere aradı, hep yanımda olmaya çalıştı askerde olmasına rağmen.

Ama bu genç adam geçmişe takıntılı. Sürekli geçmişimden konuşuyoruz. “Şöyle mi oldu, böyle mi oldu, kaç sevgilin oldu, onlarla neler yaptın?” diye sorular soruyor.

Sabırla cevap vermeye çalışıyordum. Geçmişte bazı yaşadıklarımı hatırlayamadığım için bana “Geçen hafta şöyle demiştin, şimdi böyle diyorsun” diyor.

Bu yüzden çıkışıyor, bağırıyor. Ona hatırlamadığımı anlatmaya çalışıyorum ama sinirlendiği için o an hiçbir şekilde beni anlamıyor ve sonunda ayrıldık.

Çok üzüldüm ve ağladım çünkü aslında birbirimizi seviyoruz. Ama bu saçma geçmiş konusu yüzünden böyle olduk.

Ayrıldıktan 1 hafta sonra doğum günümde mesaj attı. İşte o gün “Evet ayrıldık ama yaşadığımız güzel günlerin hatırına sana bu mesajı atmak istedim. Burada olduğum için bu kadar yapabiliyorum” diyordu mesajında.

Eşimle çok güzel bir evliliğimiz vardı. Ama işini kaybettikten sonra ona çok kötü davranmaya başladım. Ardından da sevdiğim bu kişiden boşandım. Şimdi geri dönmek istiyorum ve çok pişmanım.

40 yaşında ve büyük şehirlerden birinde yaşayan eğitimli, kültürlü bir kadınım.
Size yazacaklarım aslında hem pişmanlık hem de bir itiraf olacak. Yazma amacım yaptığım hatayı başkaları yapmasın için.
Bundan iki yıl önce severek evlendim.
Beni benden çok düşünüp seven ve değer veren aynı yaşta olduğum bir adamla evlilik yaptım.
Sevdiğim kişi benim için kilometrelerce öteden yaşamını, işini hayatını değiştirdi.
Sadece bana yakın olabilmek için bulunduğum şehre yerleşti.
Bir dediğimi iki etmeyen, hiçbir konuda sorun çıkarmayan birisiydi. Ailem de onu çok sevdi. Mesela gece yarısı “Git bana dondurma al” derdim.