İlişkimiz eziyet haline geldi

Nasıl başlasam, ne söylesem inan hiç bilmiyorum; bildiğim tek şey artık dayanamıyorum.
30 yaşındayım, evlenip boşanmış iki çocuğu olan bir adamla 10 yıldır berberim. Ben hiç evlenmedim. O ise evliliğe hiç yanaşmadı, iki kızının psikolojisini düşündüğü için… Zaten kızları benden nefret ediyor, babalarını paylaşamıyor...
Bundan bir süre önce o çok sevdiğim, uğruna her şeyi yapabileceğim adamdan hamile olduğumu öğrendim. Bu zamana kadar çocuğumuz olmuyordu, onun sağlık problemleri yüzünden...
Ama Allah’ın bir mucizesiydi bu, onun bir parçasını taşıyordum. Sevinçle söylediğimde aldığım tepkinin yarattığı acıyı tarif edemem.
Daha doğmamış, doğup doğmayacağı bile belli olmayan bir çocuk için, “Ben iki çocuğumdan vazgeçemem, onları üzemem. Biliyorsun seninle evlenemem. Doğurmak istiyorsan gizlice doğurursun. Çocuğa da sana da bakarım ama hepsi bu” dedi.
Hayatımın şokunu yaşadım.
Bu durumda doğuramazdım.
Bir bebeği yalnız başına büyütmenin üstesinden gelemezdim. Ağlayarak da olsa bebeği aldırmak zorunda kaldım.
O sevdiğim adam da yanımdaydı. Güya destek olmak için ama aslında bebeğimizden kurtulduğuna emin olmak için gelmişti benimle.
Canımdan bir parça gitti, o gitti, ben bittim... Şu an yıkık, dökük bir haldeyim ve bu acının tarifi yok.
Benimle beraber olmak isteyen, beni umursamayan, bu yaşadıklarımın ardından psikolojimi düşünmeyen o adam hâlâ hayatımda.
Bana yardım edin, nasıl kurtulacağım bu adamdan. Artık eziyet haline gelen bu beraberlikten.
Rumuz: Acı çekiyorum

YANIT

Ah benim sevgili kızım, nasıl oldu da böyle bir adama güvenip onunla hayatının en güzel 10 yılını harcamışsın.
Yazık etmişsin bu en genç, en verimli yaşlarına.
Sana, seninle evlenemeyeceğini açık açık söylemiş. İlk evliliğinden olan iki kızına çok değer verdiği ortada. Onları üzmemek için seni feda etmiş. Oysa akıllı bir adam olsaydı, onlara seni kabul ettirebilirdi. Bu arada bebeğinizi de kaybetmezdiniz.
Ne o evlenip ayrılmış, çocukları olan ilk erkek, ne de sen boşanmış çocuklu bir adamla beraber olan ilk kadınsın. İnsanlar bu tür problemleri bir şekilde halledebiliyor ve evlenebiliyorlar.
Bu biraz da işine gelmiş, yeniden evlenmeye katlanamayacakmış belli ki...
Sanırım seninle bu beraberliği içinde fazlaca bir sorumluluk taşımamak, herkesin kendi evinde kalması onun için oldukça rahatlatıcıymış. İnan bana kızım, bu adam ne o masum yavruya baba, ne de sana doğru düzgün bir eş olabilirdi. Bu yüzden üzülmemelisin.
Ondan gerçekten ayrılmak istiyorsan, bunu fazla zaman kaybetmeden hemen yapmalısın.
Bunun için de endişe etmene gerek yok. Hem zaten sana değer verseydi, sana bu yaptıklarını yapar mıydı?
Bütün bu yaşadıklarının sana çok şey kattığını da unutma. Yeniden yaşama sarılabilmen için önünde bir yol açıldı işte...