Güzin Abla

Sevgilim her şeyime karışıyor ve her şeye o karar veriyor. Aksi halde beni terk etmekle tehdit ediyor. Ailem çok büyük baskı ve kısıtlama altında olduğumu söylüyor. Ne yapmalıyım?

Sevgili Güzin Abla, 23 yaşındayım. Kız arkadaşımla 2 senedir güzel giden bir beraberliğimiz var.
Onu sonsuz seviyorum fakat tanıştığımızdan bu yana sürekli bana baskı yapıyor, bir şeylerden vazgeçmemi istiyor.
Hobim olan fotoğrafçılıktan ailem ile görüşmemden, film izlememden, erkek arkadaşlarımla buluşmamdan 40 yılda bir izlediğim maça kadar.
Giydiklerime, yiyeceğim yemeğe her şeye, her zaman kendisi karar veriyor. Eğer karşı çıkarsam beni terk etmekle tehdit ediyor. İster istemez ben de onun istediği gibi bir hayat yaşamaya başladım.
Ne arkadaşım, ne de izlediğim kendi zevkime uygun bir film veya hobim kaldı.
Öyle ki yalnızca onun izin verdiği kadar yaşayabiliyorum ama kendisi her istediğini izliyor, her istediğini yapıyor veya arkadaşları ile buluşuyor.
Instagram hesabım vardı, şifresini o da biliyordu.

Erkekler son dönemde “evlenilecek kız” ya da “eğlenecek kız” ayrımı yapmaya başladılar. Erkeklerin bu tavrı çok çelişkili değil mi?

Köşenizde yayımlanan bazı mektuplarda genç erkeklerin, “evlenilecek kız” ve “eğlenilecek kız” şeklinde ayrım yaptıkları dikkatimi çekiyor. Bu tavırları sizce de çok çelişkili değil mi?
Sevgilileriyle evlenmeden önce ilişkiye girip daha sonra kendilerine göre “evlenilecek bir kız” bulduklarında “tamam buraya kadar” diyebilmek, ne kadar zalimce...
Oysa bana göre, evlenmeyi düşünen çiftler bir süreliğine aynı evi paylaşmasalar bile (ki o gerekli aslında) bir süre beraber olmalıdır.
Bu oldukça hassas bir konu ama en başta siz olmak üzere, hepimiz biliyoruz ki çiftler birçok konuda iyi anlaştıkları halde evlendiklerinde birbirleriyle cinsel uyum sağlayamayabiliyor.
Üstelik ilişki sırasında genelde inisiyatif de erkekte olduğu için onların sorumlulukları daha da fazladır. Cinsel uyumsuzluk da yine erkeklerden kaynaklanır...
Çünkü erkek ilişki sırasında kadını yönlendirmeyi ve onu ilişkiye hazırlamayı başaramazsa, o beraberlik yürümez.
Hem kadın hem erkekte cinsel sorunlar olabilir. Çiftler birbirleriyle cinselliği yaşamadan bunu nasıl anlayabilirler ki?

6 yıllık ilişkimiz bir anda son buldu. Hayatında kimse olmasını istemeyen erkek arkadaşım iki buçuk ay sonra başka bir kızla beraber olmuştu bile. Çok canım yanıyor, ne yapmalıyım?

Yaklaşık 6 yıldır çok güzel giden bir ilişkim vardı. İlişkimizde tartışmadan öteye geçmezdik. Birbirimizi asla kırmamaya çalışırdık.
O kadar severdik ki birbirimizi bakışımızdan, gülüşümüzden anlaşılırdı. Aramızda cinsellik söz konusu değildi.
Uzak mesafeli, çok uzun süren ve güzel giden bir ilişkiydi. Geçen haziran ayında evlilik teklifi de aldım. Her şey gerçekten çok iyiydi.
Ancak aklımı karıştıran beni içimde rahatsız eden bazı şüphelendiğim şeyler vardı.
Ağustos ayında nişan yapacaktık. Ama bahaneler üreterek tarihi ileri attı. Sonra beni ilgisiz bıraktı.
Aramalar, mesajlaşmalar azaldı. Beni tahrik edici konuşmalar bile bitmişti.
İlgisizliği canıma tak etmişti ve ben de ayrılmak istediğimi söyledim. O da “tamam” dedi ve güzel bir ayrılma konuşmasıyla bitirdik.

Yıllardır bizim dertlerimizi dinleyip çözümler arıyorsun. Peki, Güzin Abla sen nasılsın? Bu dertleri okurken nasıl dayanıyorsun?

Merhaba Güzin Abla, tüm dünyanın dert ortağısın. Hep biz konuştuk sen dinledin. Hiç yüzünü görmediğin insanlara yol gösterdin.
Milyonlarca insan dünyanın her köşesinden yazılarını takip ediyor. Hep biz dertlerimizi anlattık. Hiç soramadık, “Halin, durumun, keyfin nasıl?” diye.
Peki, arada da biz senin derdini dinlemek isteriz ablacım... İsteriz ki hiçbir derdin, çözülmeyecek hiçbir sıkıntın olmasın.
Sağlıklı ve mutlu yaşa, tüm okurlarının sana ihtiyacı var. Daha önce de sana yazmıştım, derdimi anlatmıştım. Sen de o mükemmel, o güzel düşüncelerinle cevap vermiştin.
Ama bugünkü yazından sonra “Ablam çok güçlü. Bu dertleri biz okurken bile günlerce aklımızdan çıkmadığı, etkilendiğimiz zamanlar oluyor. Ablam nasıl dayanıyor?” diye düşünmeye başladım.
Keşke kötülük, zalimlik olmasa, dünyada kötü insanlar da olmasa... Okurlarından artık dert dinleme, onlardan artık mutluluk mektupları iste.
Biz de “Dünyada ne güzel ve mutlu insanlar varmış” diyelim. Ama herkes dertli, herkesin yükü kendine ağır, kimsenin derdi de sıkıntısı da bitmiyor. Herkesin imtihanı farklı, herkesin yükü ayrı. Herkesin kaldıracağı gücü ayrı... Bizler şanslıyız ki senin gibi bir büyüğümüz, fikir danışacağımız yol göstericimiz var. Allah seni başımızdan eksik etmesin...

Sevgilimden 8 yaş büyük olduğum için ilişkimizi ailesi onaylamadı. Sonunda ayrılmak zorunda kaldık. Her şeye rağmen onu hâlâ çok seviyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum...

Ben 30 yaşında, başarılı bir işkadınım. Şu zamana kadar kimseye kalbimi açmadım. Ama bir sene evvel bir kurs eğitiminde 22 yaşında dünyalar iyisi bir insanla tanıştım. O henüz üniversite 4. sınıf öğrencisiydi.
Zamanla hayat görüşlerimizin aynı olduğunu fark ettik ve birbirimizi çok sevdik. İlk ben açıldım ona ama herhangi bir karşılık beklemeden.
Öğrendim ki o da beni çok seviyormuş fakat bunu söylemeye çekiniyormuş. Nedeni ise bunu öğrenince yaş farkı yüzünden ondan uzaklaşacağımı sanmasıymış.
Sonra adamakıllı konuştuk onunla eğer bir ilişkiye başlayacaksak bunun çok zor olacağını anlattım. Ancak o kadar seviyorduk ki birbirimiz için bu koşullara göğüs germeye karar verdik.
Sonra aileme söyledim, olumlu karşıladılar. Ancak onun ailesinin büyük şaşkınlığı zamanla olumsuz tavırlara dönüştü.
Sonrasında sürekli kavga etmeye başladılar. Maddi olarak ailesine bağlı olduğundan onu, maddiyatla tehdit etme yolunu seçtiler.
Bir sene boyunca mücadele etti, bütün o olumsuzluklara rağmen sonunda okulundan mezun olabildi.

Merhaba, 10 aylık evli genç bir kadınım. Eşimin isteği üzerine kapandım. Ama eşim birkaç aydır devamlı olarak dışarıdaki açık kadınlara bakıyor, onları süzüyor.

Gözlerini onlardan ayıramıyor. Ben söylenince de sürekli inkâr ediyordu, şu zamana kadar...
Dün kendisiyle konuşurken, “Bak ben senin için kapandım ama sen halen dışarıdaki kızlara bakıyorsun, hem de açık kızlara... Oysa bakmamalısın” dedim. “Peki ya kapalı kızlara bakabilir miyim?” diye sordu! Benimle alay etti. Ama bir yandan da kadınlara baktığını kabul etmiş oldu. 22 yaşındayım, evliliğim süresince her konuda üzerime düşen görevleri yapmaya çalıştım. Her konuda bir dediğini iki etmemeye çalıştım. Peki, kocam neden halen dışarıdaki kadınlarla bu kadar ilgili?
◊ Rumuz: Mutsuzum

YANIT

Önce sen kendin istediğin, kendi özgür iraden ve inancın gereği kapanmadığın, bir erkeğin seni zorlaması nedeniyle kapandığın için hatalı olduğunu söylemeliyim. İşte bak, bazı erkeklerin klasik davranışına bir örnek bu... Eşinin giyinip süslenmesini, makyaj yapmasını istemez, ona türlü yasaklar koyar.
Ama buna karşılık açık giyinen, makyaj yapan, ona daha çekici görünen kadınlara kayar gözleri...
Eşin hem sokaktaki yabancı kadınları süzüyor, hem de sen sorunca, alaylı alaylı cevap vermekten kaçınmıyor.

Babam evliliğe inanmıyor ve bizim de evlenmemize karşı çıkıyor. 3 yıldır beraber olduğum sevgilim, beni istemeye gelmek istiyor ama babam asla kabul etmiyor. Ne yapacağımı bilemiyorum...

Merhaba Güzin Abla, 24 yaşındayım... Yakın zamanda şehir dışında çalışmaktan yoruldum ve memleketime, ailemin yanına döndüm. Şimdi kardeşimin dükkanında çalışıyorum.  Erkek arkadaşımı da 3 yıldır tanıyorum çok merhametli ve anlayışlı biri. Benim için her şeyi yapıyor. Onunla, şehir dışında çalışırken aynı şehirdeydik, ilişkimiz harikaydı hâlâ da öyle.

2 yıl önce evlilik telifi etti. Annem, “Askerliğini yapsın” dedi. Sevgilim askerliğini yaptı ardından babama söyledik ve büyük bir tepkiyle, “Asla olmaz, benim evlenecek kızım yok. Evlenip mutlu olan mı var? ‘Evlilik’ diye bir şey yok... Ne kızım ne de oğlum, evlenebilir” dedi.

Aslında erkek arkadaşımı değil, kimseyle evlenmemi istemiyor. Herkes araya girdi. Ama herkese aynı cevabı verip tanışmayı dahi kabul etmedi. Herkes “Böyle yaparsan kızının kaçmasına sebep olursun” dedi ama ya umurunda değil ya da böyle bir şey yapmayacağıma inanıyor.

Tam iki kez tüm cesaretimi toplayıp babamla konuştum. Bağırıp çağırıp yanımdan gitti. O günden beri konuşmuyoruz. Parçalanmış durumdayım. Bir de üstüne Covid-19 oldum ve hastaneye kaldırıldım. Bana bir “Nasılsın?” bile demedi ama halamı arayıp üzüldüğünü söylemiş.

Öyle kinlendim ki... Mesleğimi ailem seçti. İş buldum, çalıştım ve babam, “Dön, uzakta olmuyor” deyince döndüm. Oyun hamuru misali, ne isterlerse o şekle girdim.

Babamla aynı masada oturup bir kelime bile etmiyoruz. Sevgilimin ailesi, 2 yıldır beklemekten bıktı. Yuvamızı kurmak ve düğünümüzü yapmak istiyorlar.

En çok anneme üzülüyorum. Annemin evde hiçbir hükmü yok. Babam annem ne derse tersini yapmayı huy edinmiş.

Sanırım artık sevdiğim erkeğe kaçmaktan başka çarem yok. Bana akıl ver. Onu çok seviyorum, çok güveniyorum, onlar gerçekten çok iyi insanlar.

Üvey babam yüzünden kendi evimde misafir gibi hissediyorum. O evden ayrılmam için de evlenmem gerek. İki kişi arasında kaldım, ne yapacağımı bilemiyorum...

Güzin Abla, 23 yaşında genç bir kızım. En belirgin huyum ise çok kararsız ve değişken olmak. Bu huylarımdan hoşlanmıyorum. Değiştiremiyorum da kendimi. Annem babam ayrı. Annem ikinci evliliğini yaptı. Aslında annemin eşi çok iyi biri. Artık genç bir kız olduğumdan annem ve etrafımdakiler artık evlenmem gerektiğini hissettiriyor. Bu en çok da üvey babamdan kaynaklanıyor. Kendi evimde bazen misafir gibi hissediyorum.
Sürekli vücudumu kapatacak bir şeyler giyiyor ve dikkat etmek zorunda kalıyorum. Örneğin banyo yapacaksam evde yalnızken yapmak daha rahat hissettiriyor. Bu yüzden kendi yuvamı kurmak istiyorum.
Biliyorum evlenmek için sebebim bu olmamalı ama maalesef en büyük sebebim bu. Asıl önemlisi evleneceğim insan konusunda karar verebilmek. Evlenmek herkes için zor ve önemli bir karar ama benim için çok daha zor olduğunu düşünüyorum.
Çünkü evlenir de anlaşamaz boşanırsam, bu durumda gideceğim bir baba ocağım yok. Çocuklarım da varsa, ayrıldığımda benim için yaşam daha zor olur. Buna bizzat annemin yaşadıklarından yola çıkarak söylüyorum.
Arkadaş vasıtası ile biriyle tanıştım. Çok iyi bir insan, namazında, niyazında, işi gücü yerinde, bana da çok düşkün. Fakat görünüm olarak, pek içime sinmiyor. Bu durumu göz ardı etmeye, mantığıma ayak uydurmaya çalıştım.
Bu arada akrabalarımızdan biri bana talip oldu. Görünüş olarak çok hoş biri. Yengemin kardeşi... Bana ulaşmaya çalışsa da konuşmadım çünkü hayatımda biri vardı. Yine de o aklıma girdiğinden beri sevgilimden ayrılmayı düşünüyorum çünkü hislerim bir anda yok oldu.
Bu yüzden vicdanımla birlikte, aklım da kalbim de hiç rahat değil. Sevgilim evlenmeyi düşünüyor. Fakat bu akrabamız olan kişi pek fazla görüşmediğimiz insanlar, yine de kendi kültürümden, kendi memleketimden biri. Ama hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Onu reddedersem pişman olur muyum?