×
Sevgili Güzin Abla öncelikle köşenizdeki yazıları okurken benim de bir gün gelip, buraya yazacağım aklımın ucuna dahi gelmezdi.
Ben 25 yaşında bir genç kadınım. Eşimle 3 aylık evliyiz. Her şey çok güzel giderken, bir gün içime bir kuşku düştü ve eşimi gizli numaradan aradım. Ve hayatımın en büyük şokunu yaşadım.
Eşim sesimi tanımadı, zaten biraz da kısık sesle konuşmuştum. Ve beni eski nişanlısı zannetti ve hiç iyi gitmeyen bir evlilik yaşadığını söyledi.
Çok mutsuz olduğundan bahsetti. Evlendiği için pişman olduğunu anlattı.
Daha sonra ben de kendimi tanıttım, bu koşullarda boşanmak istediğimi söyledim.
Ama benden özür dileyip, yanlış anladığımı ileri sürdü.
Ben de çok sevdiğim için yapamadım. Ailemin bu durumdan haberi yok, sadece eşimin ailesinin haberi var.
10 yıllık evli ve 2 çocuk annesiyim. Evlendiğimden bugüne kadar eşimle sürekli çalıştık, her şeyimizi milim milim kendimiz kazandık, kendimiz harcadık. Bu süreçte tartışmalarımız da oldu, iyi günlerimizde...
Ta ki eşim başka bir işyerine girene kadar.
Yaklaşık 6 yıldır bu işyerinden bir kadınla beni aldatıyor.
Sürekli onunla gezmeler, sürekli konuşmalar, mesajlar… Elimde hepsinin belgesi var.
Eşim saç ektirdi; o süreci o kadınla beraber halletti. Kolu kırıldı, hastaneye onunla gitti.
Eşim benden gideli çok oldu ama yine de yuvam yıkılmasın, dağılmasın diye bekliyorum.
Hâlâ ona ilgi gösteriyorum.
Merhaba Güzin Abla, 20 yaşında tıp okuyan bir gencim. Sevgilim de benimle aynı bölümde okuyor. İkimiz de bu yıl üniversitede tanıştık. Sevgilim Azerbaycanlı. İlişkimizin 4’üncü ayındayken ailesine benden söz etti, çünkü onlara yalan söylemek istemedi. Ancak ailesi “Kesinlikle Türkle evlenemezsin” diyerek ilişkimize karşı çıktı. Hatta babası “Seni eve kilitlerim, okutmam” bile demiş...
Ben de “Ailenle benim aramda kalıyorsan, aileni seç. Benimle daha 4’üncü aydasın, ileride ne olacağı belli değil” dedim. O biraz daha devam etmek istedi ama babası yine onu üzecek bir şey söyleyince, benim yüzünden ailesine karşı zor durumda kalmasına dayanamadım.
“Zor olacak ama ikimiz için de hayırlısı olsun” dedim. O da anlayışım için teşekkür etti ve o gün ayrıldık.
Sabahında ise beni çok sevdiğini, yapamadığını, ailesine yalan söyleyeceğini, benden ayrılmak istemediğini söyledi.
Şu an beraberliğimizin altıncı ayındayız. Ama benim aklımda hâlâ ilişkimizin ilerisi var. Ya sonunda ailesi yine “olmaz” derse ne yapacağız?
Bu arada ailesinin kabul etmeme sebebi kızlarının iyi bir yaşamı olsun istemeleriymiş. Her aile gibi...
Ama ikimiz de doktor olacağız, ileride neden istediği yaşamı veremeyim ki ona? Kaldı ki ailemin hali vakti yerinde; evim ve arabam var.
Ne yapacağımı bilmiyorum; sevgilimle anı yaşamaya, bunları ileride düşünmeye karar verdik. Ama her sabah bununla kalkıyorum, akşam bununla yatıyorum; “Ya olmazsa” diye.
Sevgili Güzin Abla, ben 28 yaşında, eğitimli, kendi ayakları üzerinde duran bir kadınım. Çevremdekiler alımlı ve işveli olduğumu söylüyorlar fakat akranlarım gibi aile kurmak, çoluk çocuğa karışmak hiçbir zaman gayem olmadı.
Derken çok etkilendiğim, eşim diyebileceğim bir beyle tanıştım. Bir sene arkadaşlığımız, iki seneye yakında flört dönemimiz oldu. Her şey çok güzeldi. Ancak son dönemde kendisi iş koşullarından dolayı bunalıma girmişti, nihayetinde beni kötü etkilediği gerekçesiyle ayrılmak istedi. Kötü gününde yanında olma arzumu da geri çevirdi.
Kulağa nasıl geldiğini biliyorum, fakat öncesini ve sonrasını bildiğim için “benden sıkılmış, şımarık bir çocuk” diyerek kendimi avutamıyorum.
Ayrılırken bile birbirimize sevgi cümleleri kuruyorduk.
Ayrılalı 9 ay oldu ve ben bu süreçte kendimi zorlayarak başkalarıyla konuşsam da onu aklımdan çıkaramadım.
Birlikte çalıştığımız proje sebebiyle zaman zaman iletişime geçtiğimde bana yine çok güzel davranıyor, fakat bunun dışında hiç görüşmüyoruz.
Onu hâlâ çok seviyorum, onun da beni sevdiğine inanıyorum.
Sevgili Güzin abla, kendimi çok kötü hissediyorum. Bu nedenle size yazmak içimden geldi.
19 yaşında bir genç kızım. Ailemle anlaşamıyorum. Aramızda uçurumlar var. Onlarla sürtüşmekten çok yoruldum.
Bazen ölümü bile düşündüğüm oluyor.
Ailem çok bencil. Hem de cahiller. Kendilerini geliştirmeleri için çok sebep var ama değişmemekte direniyorlar.
Üniversite sınavlarına hazırlanıyorum, aslında hazırlanamıyorum.
Çünkü ailemden hiç destek görmüyorum. Okuyup kendimi geliştirmem onları hiç memnun etmiyor. Arkamda bana destek bir elin olmadığının farkına varıyorum, bu yüzden pes ediyorum.
Her çocuk önce ailesine kendini beğendirmek ister…
Güzin abla merhaba. Yaşadığım son olaylardan sonra sana başvurmaktan başka çare göremedim.
Eşimle 3 ay önce evlendik. Ancak hiç mutlu değilim.
Artık tartışmalarımız giderek kavgaya ve şiddete dönüşüyor…
O sırada o bana vururken, ben de kendimi korumak için ona vuruyorum.
Ama o, bana bu sırada inanılmaz şeyler de yapıyor. Daha geçen gün kavga ederken bacaklarımı ısırdı, şu an acısından yürümekte zorluk çekiyorum.
Ailesine de çok düşkün. Bana hiç değer vermiyor ve artık beni sevmediğini de düşünür oldum.
Ben onu hâlâ seviyor muyum, bilemiyorum.
4 aylık evliyim, eşimle birbirimizi seviyoruz ama onun başka kadınlara karşı zaafı var gibi hissediyorum. Hep başka kadınları övüyor ve onları benden daha çok beğeniyor gibi. Sonra da “Onlara bakmadım” diyor. Bana gelince ise ağzımdan yanlışlıkla bir şey çıksa, “Konuşmalarına dikkat edeceksin” diyor.
Cep telefonundan eski sevgililerinin telefon numaralarını silmeyi bile unutuyor. Bu numaraları kaydediyorum, WhatsApp’ta onlarla denk geliyor mu, diye bakıyorum. Benimle telefonda konuşurken WhatsApp’ta çevrim içi oluyor, hemen ses tonu değişiyor.
“Acaba o esnada başkalarıyla yazışıyor mu?” diye düşünmekten geriliyorum. Sonra da istem dışı ona saldırıyorum.
Her kavgamız başka kadınlar yüzünden. Bana, “Yanlış bir şey yapmıyorum” diyor. Ama başka kadınları imrenir gibi anlatması beni çıldırtıyor. Bu sebeplerden kavga ettiğimizde “Hiçbir ilişkimde kavga etmedim, sadece sende. Abartıyorsun” diye beni suçluyor. Yan yanayken hiç gizli mesaj ya da arama yakalamadım. Ben Türkiye’de yaşıyorum, eşimse Almanya’da taksi şoförü olarak çalışıyor. Beni her gün arar, sorar. Ama ya birileriyle görüşüyorsa. Sonuçta, aramızda mesafeler var. Eğer aldatılıyorsam hayatta tahammül edemem, çünkü sadık bir kadınım. Abla cevap yazarsan çok memnun olurum.
Rumuz: Bilmiyorum
YANIT
Sevgili kızım, “Ah şu kıskançlık” diyeceğim. Çünkü bu anlattıkların hiç de yabancı olduğum bir konu değil.
Son zamanlarda ihanet olayları o kadar çok arttı ki, insanlar aldatılma korkusu ve endişesi içinde yaşıyor. Bir anlamda haksız da değiller ama illa her erkek (ya da kadın) aldatır, aldatıyordur, diye bir şey yok.
Sevgili Güzin Abla, 23 yaşındayım ve 3 yıldır bir kız arkadaşım var. Beni çok seven, değer veren, kalbi temiz bir insan. Ancak yine 2 yıldır tanışmış olduğum bir kadınla 5-6 ay önce aramızda bir yakınlaşma oldu.
Bu kadın benden birkaç yaş daha büyük, bu yüzden de çok olgun…
Kız arkadaşımdan haberi vardı, ama beni bu şekilde kabul etti.
Son zamanlarda birbirimize daha çok bağlandık. Artık bu durumu ikimiz de kabul edemiyoruz, özgür olmak istiyoruz. Ama 3 yıldır hayatımda olan o genç kız beni vicdanen rahatsız ediyor, onu bırakamıyorum ve seviyorum da...
Her ikisinin de kendine göre farklı yönleri var. Biri daha komik ve eğlenceli, diğeri daha olgun ve oturaklı.
Bir sabah birinin adıyla uyanıyorum, diğer sabah diğerinin adıyla... İçinde bulunduğum bu durum çok yanlış biliyorum ama karar veremiyorum. Bir de işin şu boyutu var; 3 yıldır hayatımda olan genç kız bana çok bağlı ve sadık.
Mantık olarak düşünürsek, doğru karar. Ama diğer taraf daha deli dolu ve eğlenceli. Onun yanında kendimi mutlu hissediyorum.