İşi bahane edip benden ayrıldı

Sevgili Güzin Abla, ben 28 yaşında, eğitimli, kendi ayakları üzerinde duran bir kadınım. Çevremdekiler alımlı ve işveli olduğumu söylüyorlar fakat akranlarım gibi aile kurmak, çoluk çocuğa karışmak hiçbir zaman gayem olmadı.
Derken çok etkilendiğim, eşim diyebileceğim bir beyle tanıştım. Bir sene arkadaşlığımız, iki seneye yakında flört dönemimiz oldu. Her şey çok güzeldi. Ancak son dönemde kendisi iş koşullarından dolayı bunalıma girmişti, nihayetinde beni kötü etkilediği gerekçesiyle ayrılmak istedi. Kötü gününde yanında olma arzumu da geri çevirdi.
Kulağa nasıl geldiğini biliyorum, fakat öncesini ve sonrasını bildiğim için “benden sıkılmış, şımarık bir çocuk” diyerek kendimi avutamıyorum.
Ayrılırken bile birbirimize sevgi cümleleri kuruyorduk.
Ayrılalı 9 ay oldu ve ben bu süreçte kendimi zorlayarak başkalarıyla konuşsam da onu aklımdan çıkaramadım.
Birlikte çalıştığımız proje sebebiyle zaman zaman iletişime geçtiğimde bana yine çok güzel davranıyor, fakat bunun dışında hiç görüşmüyoruz.
Onu hâlâ çok seviyorum, onun da beni sevdiğine inanıyorum.
◊ Rumuz: Goncagül
Sevgili kızım, erkeklerin bir süre sonra ilişkiden sıkıldıkları, bir yenilik arayışına girdikleri, birlikte oldukları kişiden uzaklaşmak istedikleri bir gerçek. Tabii aslında bu kadınlarda da olabiliyor. Ama biz kadınlar o insana çok çabuk alışıyoruz, sevgi bitse de bizim için kopmak daha zor oluyor. Erkekler ise bunu hemen anında yapıveriyorlar.
Belli ki ilişkinizin artık ona ağır geldiğini düşünmeye başlamış. Uzun süredir birlikte olduğunuz için de belki bu beraberliği evlilikle sonlandırmak zorunda olduğunu hissetmiş. Evliliğe ise hazır değilse, sen de zaman zaman pek çok kadının doğal olarak yaptığı gibi, bunu ima ettinse, iki arada bir derede kalmış olabilir.
O da senin gibi, daha doğrusu senin onu tanımadan önceki durumundaki gibi, evliliğe sıcak bakmıyorsa, bu onu zorlamış belli ki... Belki de gerçekten iş hayatında bazı sorunlarla karşılaşmıştır ya da belki ailevi bazı çıkmazlar içindedir. Tabii bunlar hep tahmin. Ama sonuçta ilişkinizi bitirmek istemiş ve de bitirmiş. Bu durum kısa süreli bir huzursuzluk sonucu olsaydı, hâlâ umutla beklemeni normal karşılardım. Ama aradan 9 ay geçmiş... Demek ki kararlı ve geri dönüşü yok. Bunu kabul etmen biraz zor olmuş, seni anlıyorum.
Ama artık sen de umudunu kesmelisin. Böyle takıntılı bir şekilde hâlâ “ondan başkasıyla olamıyorum” demek yanlış, kendini bu düşünceden kurtarmalısın. Bu durum sana eziyetten başka bir şey değil.
Pek çok genç kadının seninki gibi bir ruh hali içinde gençlik yıllarını heba ettiklerini görüyorum ve üzülüyorum.
Dediğim gibi erkekler böyle bir süreci çok çabuk atlatabiliyorlar. Neden kadınlar olmayacak bir duaya âmin diyorlar.
Ama bir daha geri gelmeyecek aylar ve yılların acı çekerek harcanması beni gerçekten çok üzüyor. Ayrılığı kabul etmek, bunu çok daha kolay atlatmak demek.
Kabul etmeyip, “mutlaka bana geri dönecek” umudunu taşımak süreci zorlaştırıyor oysa...
İş hayatında onunla sık sık karşılaşmanı gerektiren o proje neyse, bence müdürlerine söyleyip seni bu projeden almalarını isteyebilirsin.
Sanırım onunla böyle zorunlu olarak bir araya gelmek seni çok daha fazla zorluyor.