×
Fotoğraf: İbrahim MAŞE (DHA)
Kitabın arka sayfasında ki yazı sizi direkt kitabın içine sürüklüyor… “Her anı, cennet veya cehennem olabilen bir varlıksa insan, gönlümüzü yakan bu ateş bizi bize nasıl anlatır dersiniz?”
Kişisel gelişimle, Yaşam Koçluğu ile uğraşan insanların özel hayatlarını hep merak etmişimdir. Hiç mi kızmaz, hiç mi kavga etmez, küfretmez… “Rol büyük” derim. Ama hakikaten henüz bu saydığım olumsuzlukları sergileyeni de görmedim…
Sohbetimiz sırasında beni en etkileyen “Kişisel gelişim ortaokulda ders olarak verilmeli. Öyle yarım saat bir saat de değil. Ve sonraki eğitim hayatında da bu dersler devam etmeli…” diyor… Ve ekliyor “Her şeyin başı sonu SAYGI’dır… Saygı varsa sevgi de var, aşk da var…” Ve sonra başka bir konuyu konuşurken de diyor ki “İnsan kendi değerlerini yaşayamayınca huzursuz oluyor, mutsuz oluyor…”
Mesela bir kitap daha var o da Dr. Gray Chapman’a ait “Beş sevgi dili” bu iki kitap bence birbirine çok güzel eşlik eder, öneririm…
Nurcemal Tancıl kimdir biraz sizi tanıyalım?
1983 doğumlu. Bilkent mezunu. Okurken çalışmadığı şirket neredeyse kalmamış, gezmediği ülke neredeyse yok. “Çok okuyan mı çok gezen mi?” diye soruyorum “İkisi de” diyor.
3 buçuk yılda Bilkent’ten mezun olmuş “Sanki ben gelmezsem babam iflas edecekmiş gibi hızlıca bitirip, koştur koştur Adana’ya geldim” diyor ve gülüyor.
Birçok farklı iş kollarından son olarak duvar kâğıdı üretimi yapıyorlar. Duvar kâğıdının çok basit bir iş olduğunu düşünürdüm. Kağıt üretilir, üzerine motifler, desenler baskılanır şeklinde… Hakan Güzel video açıp nasıl yapıldığını gösterdi. Kocaman bir silindir, başında usta. Tek tek adam bütün duvarı döverek işliyor ve kalıp çıkarıyor!
Çok fazla detay var bu röportajda, mesela dede ilk başta ortak başlıyor bu işe. Başka bir aile ile. Sonra nüfuslar artıyor iki ortak oturup konuşuyor “Ayrılalım, nüfus çok arttı” şeklinde, çünkü her aileye giren, her doğan o şirkette çalışmaya başlıyor. Sonra ayrılıyorlar.
Fotoğraf: Özer Yorguner
Taşköprü, Büyüksaat, Portakal çiçeklerinden magnetler, küçük heykeller yapmışlar. Yine Adana tasarımlı tshirtler yapmışlar… Adana kasketi, Adana şalvarı… Adana yeleği ve içinde köstekli…
Daha da üretime devam ediyorlar, magnetleri bir de Şırdan’laştırmışlar… Maskotlar da üretimde…
Geçen gün bir ortamda Efsun’un konuşmasına kulak misafiri oldum. Kadın soruyor; “Şalvarın bedenleri var mı?” Efsun’da ona “Yok büzdürünce Small, lastiği açınca da XL oluyor” diyor, işte böyle doğal bir kadın Efsun…
Konumuz “Çukurova Giad Akademi” sadece 40 kişinin katılabileceği bu programın içeriği gerçekten çok dolu… Yeni mezun ve iş hayatına yeni atılmış gençlere müthiş yol gösterici bir program…
Eğitim verecekler listesinde de hakikaten süper isimler var… Galatasaray Üniversitesi’nden tutun, Bloomberg, Hürriyet Gazetesi, Dünya Gazetesi’ne kadar devam eden önemli isimler…
Çukurova Giad’ın geçmiş dönem başkanları da ciddi güzel projeler ürettiler, çok güzel çalışmalar yaptılar. İki dönemdir Başkanlık yapan Ömer Faruk Sakarya da bunun üzerine çarpı çarpı iki arttırarak yola devam ediyor. Dayanamayıp ilk soru da soruyorum “Neden?” “İçimde saf bir Adana sevgisi var” diyor…
Buyurun beraber devam edelim…
Fotoğraf: İbrahim MAŞE (DHA)
Bu haftaki röportaj konuklarım Venhar Demiralay ve Atilla Demiralay çifti…
Venhar Demiralay, kızıyla beraber bundan 6 sene önce ütücü dükkânı açmayı planlıyor… Ve yola da çıkıyorlar… Başta Franchising olarak “Ütücü” markasıyla yola çıkıyorlar. O şirket batıyor ama Demiralay ailesi 5 yıllık isim hakkıyla Mersin Mezitli’deki dükkânlarında yollarına tam gaz devam ediyorlar…
Bazen küçük gibi görünen şeylerin altında kocaman hikâyeler vardır… Burası sıradan bir ütücü mü? Bana göre hayır!
Fotoğraf: Ayfer Gümüş
Mesela erken erişim programlarını anlattı. Kansere iyi gelen bilimsel çalışmaları yapılmış ilaçların durumlarını… Türkiye’de bu ilaçların ruhsat alım süresi ve ruhsat almadan “Erken erişim” e başvurma detaylarını konuştuk…
Buyurun beraber devam edelim…
Öncelikle biraz sizi tanıyabilir miyiz?
2 yıldır Adana Acıbamdem Hastanesi’nde görev yapıyorum, aynı zamanda Acıbadem Üniversitesi’nde de öğretim üyesi olan bir iç hastalıkları ve tıbbi onkoloji uzmanıyım. İşim kanserin teşhis, tedavisi, tedavinin diğer bölümlerle birlikte koordineli bir şekilde yürütülmesi ve sistemik tedavisi. Kemoterapi, akıllı molekül ilaçlar, immunoterapi yöntemleri kullandığımız yöntemler.
Neden kanser oluruz?
Kanser genetik bir hastalıktır. Anne babamızdan gelen bozukluklar, çevresel etkenler nedeniyle sonrada ortaya çıkan genetik yapımızda bozuklukların DNA’mızda birikmesi sonucu normal hücrelerden bir kısmı kanser hücresine dönüşür. Çevresel etkenler; sigara, alkol, obezite, hareketsiz yaşam, virüsler, bakteriler…
Aradan yıllar geçti bu süreçte hayallerini kovaladı… Gezdi, araştırdı, gördü, okudu, fotoğraflar çekti… Sıkıntısı ne olursa olsun gamzelerini hep göstermeyi başardı… Sonra tam kalbine uygun işi buldu… Hikâye fotoğrafçılığı! Bu işe ilk Mersin’de başladı… Sonra da Türkiye’nin dört bir yanına çekimlere gitti…
Bir bebeğin ilk nefesine şahit olmak bence en büyük şans… Sevdiği işi yapanlar çarpı iki şanslıdır, Aktay da onlardan… İnsanların ömür boyu saklayacağı, nesilden nesile gidebilecek düğün fotoğraflarına imza atmak da farklı bir his…
Hiç durmadan fotoğraflar çekiyor, onları seyrediyor… “Kelimelere sığdıramıyorum” diyor… Tek başına gidip çekimler yaparken şimdilerde çok sevdiği uçmayı rüzgâr ile eşleştiriyor ve eşi Utku Çağrı’yla Motosiklet üzerinde bir dolu çekimler yapıyor…
Tam bir “Küçük Prens” hayranı… Röportajı sonlandırırken güzel bir cümle atıyor “Hayat bir küçük adamın gülünü sevdiği kadar kıymetli ve değerli...” Bu son cümle üzerine daha fazla ekleme yapmadan buyurun Tuğgül Türkoğlu Aktay röportajına devam edelim…
O hayat bambaşka alana gitmeden önceki kısa zamanı anlatıyor “Annem istiyor diye bir iş görüşmesini yaptım, ertesi gün işe başlayacağım, gazeteyi bir açtım sabah, koca yüz yıllık şirket batmış” diyor…
Türkiye’deki ilk defilesini de geçtiğimiz hafta Adana Rotary Meslek Hizmetleri Ödülü’nü alırken Adana’da yaptı.
Yanlış bilmiyorsam Adana’da yaptığın defile Türkiye’deki ilk defile öyle mi?
Aynen öyle… Yurtdışında defileleri, sunumları yapıyoruz.
Peki, Rotary gecesinde yaptığınız defile Adana’ya özel tasarımlar mıydı?