Güzin Abla

Eşimle mutlu olamıyorum, uzun süredir ayrılmayı düşünüyorum. Ancak kafamı kurcalayan bir konu var. Acaba boşanma davası açarsam, yurtdışından aldığım evi nasıl kurtarabilirim?

Selam Güzin Abla, uzun süredir içinden çıkamadığım bir sorunum var. Umarım yardımcı olursunuz.
Yıllardır biriktirdiğim parayla yurtdışından ev aldım.
Bu evi almamda eşimin hiç katkısı olmadı.
Son dönemde eşim sürekli huzursuzluk çıkarıyor, hep tartışıyoruz. Onunla mutlu olamıyorum.
Uzun süredir ayrılmayı düşünüyorum.
Ancak kafamı kurcalayan bir soru var.
Acaba boşanma davası açarsam, evimi nasıl kurtarabilirim?

Annem, babamı yıllardır aldatıyor. Çocukluğumdan beri bu durumu biliyor ve susuyorum. Ama artık dayanamıyorum.

Merhaba Güzin Abla, ben 16 yaşında genç bir kızım. Küçüklüğümden beri annemin babamı aldattığına şahit oluyorum. Üstelik 10 yaşındaki kardeşim de artık bu durumun farkında gibi...
Küçükken annem beni babama söylememem konusunda tembihlerdi. Ben de ağzımı bile açmazdım, çünkü ayrılmalarını hiç istemezdim.
Ama şimdi işin içine kardeşim girince, onun da psikolojisinin bozulmasını istemiyorum.
Annemle bu yüzden bu konuda konuşmaya karar verdim. Benim için çok zordu...
Yüzleştiğimizde bana babamın iyi bir eş olmadığını ve diğer adamı sevdiğini söyledi.
Ben de babamın iyi bir eş olmadığını biliyorum. Bizimle de pek ilgilenmiyor.
Ben küçükken kahveden çıkmazdı, şimdi de telefonundan kafasını kaldırmıyor. Annemi de anlayabiliyorum...

İkinci evliliğimi ailemin istemediği biriyle yaptım. Evliliğim süresince psikolojik ve fiziksel şiddet gördüm. Son olarak da beni gece yarısı oğlumla birlikte sokağa attı. Ne yapacağımı bilemiyorum...

Merhaba Güzin Abla, benim ilk evliliğimden bir oğlum var. 2 yıl önce yeniden evlendim. İkinci eşimle uzun yıllar flört ettik.

Eşim evlendiğimiz gün kendi aracını sattı. Otizmli çocuğum için babamla aldığımız araca güvendiğinden “ona bineriz” dedi.

Babam hem çocuğum otizmli olduğundan, hem de eşime ısınamadığı için bu evliliği onaylamadı ama ben dinlemedim. Sonuçta mecburen kabul etmek zorunda kaldı.

Babam, “Yakınımda durun” dedi ve oturduğu apartmandan bize bir daire aldı. Eşim de kabul etti. Babam evi alırken paranın 25 bin lirası eksik kaldı. Eşim de “Bileziklerini babana ver. Evi aldıktan sonra sana öder” dedi.

Eşimle babamın aldığı eve taşındık. Ancak babamın evi benim üzerime yapmaması sıkıntı oldu. Eşim daha sonra aracımı kardeşimin de kullanmasına taktı. Bir gün tartışırken sesimizi duyan babam evimize geldi.

Eşim ona “Bu araba bizim. Sen oğluna veremezsin” diye bağırdı. Babam da ona aracını neden sattığını sordu.

Eşim benim aracıma güvendiğini söyledi, sonra evi terk etti. “Ya benimle gelirsin ya da boşanırım. Zaten beni arayan birçok kadın var” diye tehdit edince onunla gitmeyi kabul ettim.

Bu arada ben hem psikolojik hem de fiziksel şiddet gördüm.

Annem ve babamın kavgaları artık dayanılacak noktada değil. Psikolojik destek almak istiyorum. Ama buna izin vermiyorlar.

Merhaba Güzin Abla, ben 12 yaşında bir kızım. Annemle babamın kavgalarından psikolojim bozuldu.

Babam çok sessizdir. Bana bugüne kadar hiç babalık yapmadı. Bir de abim var. Abim çok kötü biri. Devamlı annem ve babamla kavga ediyor.

17 yaşında ve onun için “ergen” diyorlar. Fakat ergenlikle ilgisi yok. Küfürler ederek, “Defolun gidin başımdan” diyor.

Bana da çok kötü şeyler söylüyor. Hatta beni dövüyor ama babam hiçbir şey yapmıyor. Annemin sözünü de dinlemiyor.

Annemle babam da sık sık küsüyor. Babam her zaman haksız olduğu için ben de onunla konuşmuyorum. O da kötü sözler sarf ediyor. “Neden böyle söylüyorsun?” diyorum, ellerini kaldırıp, dişlerini sıkıp üstüme yürüyor. Beni boynumdan tutup yere çarpıyor. Abimle babam kavga ederken de abim sürekli bir şeyleri kırıyor.

Ben, kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sanki ayaklarıma bir şeyler batıyor gibi...

Bir keresinde annem sinir krizi geçirirken eline kocaman bir bıçak aldı. Babamı öldürecek diye çok korktum. Sonuçta daha küçüğüm, bir şey yapamıyorum.

Ben ağlamaya başlayınca kapı çaldı ve komşumuz geldi.

Eşim, 21 yıllık evliliğimiz boyunca birçok kez beni aldattı. Eşime güvenemiyorum. Çünkü benimle zorla konuşuyor, zorla sevişiyor ve yüzüme bile bakmıyor.

Merhaba Güzin Abla, 40 yaşındayım, 21 yıldır evliyim ve 3 çocuk annesiyim. Eşimse 42 yaşında. O üniversite mezunu, ben hiç okumadım.

Eşim 2’nci dereceden akrabamız. Görücü usulüyle evlendik. Evlendikten 1 ay sonra da hamile kaldım. Kızım doğduktan sonra eşim üniversite sınavını kazanıp başka şehre gitti. Severek evlenmedik ama zamanla birbirimizi çok sevdik.

Üniversite nedeniyle ayrı yaşıyorduk. Ben, eşimin 4 kardeşi ve küçük kızımla... Eşim, okulunun birinci sınıfından sonra benden soğumaya başladı. Zaten birini sevdiğini itiraf etti. Buna rağmen sabrettim. Bu arada hayatım yoksulluk içinde geçti. Kayınvalidem uzakta olmasına rağmen bana zulmetti. Bunları eşime söylemedim. Çünkü kızıyordu, “Anlatma” diyordu.

Eşimle 3-4 ayda bir sadece sabit telefonla görüşürdük. Genelde “Nasılsınız, bir yaramazlık var mı” diye sorardı. Beni sormazdı. İçim yanardı ve gizliden ağlardım.Kayınpederimin “Çocuğun olmazsa üstüne kuma getirecek” tehditleri sonucu arka arkaya 3 çocuk yaptım.

Eşim de “Çocukları görünce üzülüyorum” diye 4 senenin sonunda eve gelmedi. Abisinin yanına İstanbul’a yerleşti. Ancak 5 sene sonra yanımıza döndü. O esnada kardeşi de evlendi. Evin içinde iki elti yaşamaya başladık.

“Ev üstüne ev olmaz” dedik ve ayrı yaşamaya karar verdik. Ayrılınca kayınvalidem, beni hain ilan etti.

Eşimse evden ayrıldıktan 9 yıl sonra sosyal medya ve normal hayatta beni yine aldattı. 3 yıl önce artık aldatmalarına, yalanlarına dayanamayıp ayrılmaya karar verdim. Eşime de bunu söyledim. Ağlamaya başlayınca evlilik terapistine gitmeyi teklif ettim. Ardından psikiyatrist ve evlilik terapistine gittik. Bu iki tedaviden de fayda gördük. Bir müddet güzel geçti. Sonra eşim gene bizi ihmale etmeye başladı. Zorla sevişiyor ve yüzüme bile bakmıyor.

Artık eskisi gibi tahammül edemiyorum. Kızım üniversite sınavına girdi, ortanca oğlum lisede okuyor, küçük oğlumsa babasına çok düşkün. Bir de eşimin ereksiyon problemi var. Gene başka birinin olmasından korkuyorum. Çok çaresizim abla, lütfen yardım et.

Sevgilimin kıskançlık yüzünden yaptıkları beni ondan uzaklaştırdı. İlişkimi bitirdim. Fakat şu anki yaşadığım duygusal karmaşadan dolayı ne yapacağımı bilmiyorum.

Merhaba Güzin Abla, ben 21 yaşında, üniversite son sınıf öğrencisi bir kızım. Bir erkek arkadaşım var, daha doğrusu vardı.
Birbirimizin ilk aşkıyız. Fakat çok kıskanç. Çalışmamı istemiyor. Özlediğinde bana öfkelenip aramıza mesafe koyuyor.
Öfkelendiğinde, kıskandığında bana kötü sözler sarf edebiliyor.
Ben ona rağmen, bir mağazada çalışmaya başladım ve iş arkadaşlarımdan biri bana ilgi duymaya başladı. Erkek arkadaşımı sevdiğim için teklifini kabul etmedim ve birkaç ay sonra işten ayrıldım.
Ama bu süre zarfında erkek arkadaşım ona karşı çıkıp işe gittiğim için bana bozuktu. Bu yüzden sürekli kötü sözler işittim ondan.
Ben de artık dayanamayıp ilişkimi bitirdim. Ama o, ayrıldıktan sonra söylediği kötü sözler, yaptığı hareketler için pişman olup yalvardı, barışmak istedi.
Fakat söylediği şeyler beni çok incittiği için, ona karşı hislerimi kaybetmiştim. Çok kırgındım. Barışma teklifini kabul edemedim.

Annem bana hiç güvenmiyor. Polis okuluna gitmek isterken hemşire olmam gerektiğini söylüyor. Üzerimde çok fazla baskı yapıyor. Artık dayanamıyorum.

16 yaşındayım, annem sürekli telefonumu kurcalıyor. Erkeklerle konuşmamdan, sevgilim olmasından korkuyor. Bana hiç güvenmiyor. Halbuki hiç işim olmaz sevgiliyle falan.
Abim de hep öyle... Sürekli anne-oğul baskı kuruyorlar.
Mesela sosyal medyaya fotoğrafımı koymuştum, “Bu ne, kendini mi pazarlıyorsun” dediler.
Zorla hemşirelik mesleğini seçmemi istediler. Hocalarım hep terbiyemi, derslerimi över ama ailem beni hep ezdi.
“Polis olamazsın, okuyamazsın. Kızdan polis mi olurmuş” dediler.
Ama ben vazgeçmedim... Polis olacağım. Annemin böyle davranması beni çok üzüyor.
Meslek seçerken babam destek oldu... “Polis ol sen” dedi ama annem babamın da aklını çeldi.

Hayvan Hakları Yasası’nın yeniden masaya yatırılmasını, cezaların artırılmasını talep etmiştik. Fakat şu an gelinen nokta hiç de iç açıcı değil. Sokaktaki canlara yaşam hakkı tanınmıyor.

Sevgili Güzin Abla, hayvanlara yapılan işkence ve tecavüz olayları toplumun vicdanını kanatması üzerine, mevcut yasanın gözden geçirilerek cezaların artırılmasını talep etmiştik.
Ancak yeni yasa iyi niyetli bölümlerine rağmen bazı bölümlerinin tekrar gözden geçirilmesinde fayda var. Sokak hayvanlarına yiyecek vermek, su vermek neredeyse yasaklanıyor ve cezaya tabi oluyor. Sokaktaki canlara yaşam hakkı tanınmıyor. 2014 yılından itibaren çıkan 5199 sayılı yasayı uygulayamayan, yasanın olmazsa olmazı kısırlaştırmayı yapamayıp, ayrıca bir de belediyelerce zulme tabi tutulan canların mağduriyeti sebebiyle, evlerimize, bahçelerimize alarak kucak açtığımız canlarımızla ilgili endişelerimiz var.
Bu yeni şekliyle yasa, birçoğumuzun yemeyip yedirdiği, kredi çekerek özel kliniklerde tedavi ettirdiği gariplerin elimizden alınarak barınaklara kapatılması, Tarım ve Orman Bakanlığı’nın yönetmelikleriyle uygulanabilecek hale geldi. Kısırlaştırma yapılacak bahanesiyle barınaklarda toplanacak kedi ve köpeklerimiz, deneylerde kullanılmak üzere laboratuvarlara gönderilebilecek.
Yaşanacak acıları göz önüne alarak gereğinin yapılacağını ümit ediyoruz.
◊ Zuhal Ardahanlı (Çayyolu Doğal Hayatı ve Hayvanları Koruma Derneği)

YANIT

Sevgili Zuhal kardeşim, biz bu yasayı o kadar uzun zamandır bekliyoruz ki... Doğrusu ben de sizin gibi bazı noktalarda hayal kırıklığına uğradım. Evde beslenecek hayvanlarımıza kısıtlama getirilmesi bizler için endişe verici.