Merhabalar ablacığım. Ben bir süredir biriyle beraberim, hatta ilk kez evlenmeyi düşünüyorum. Fakat bu hayallerim yarım kalacak gibi görünüyor. Çünkü konuştuğum kişinin ailesi çevremizde kötü biliniyor. Sonuçta doğarken ailemizi seçemiyoruz. Bu onun suçu değil, biliyorum. Ama üzerimde çok baskı var.
Sevdiğim genç göründüğü kadarıyla çok iyi biri. Ailesini bana anlatırken o kadar mahçup ve üzgündü ki o bakışı beni benden aldı. Sonunda dayanamadım, konuyu teyzeme açtım.
Ama teyzem onun ailemize uygun olmadığını, ileride başıma kötü şeyler gelebileceğini söyledi. Düşünüyorum, bir yanım teyzemi doğruluyor, bir yanım “Hemen kestirip atma” diyor.
Görüştüğüm genç aslında bir aileye üvey evlat olarak verilmiş. Üvey babası ve abileri şu an hapiste. Farklı suçlardan hapse girmişler ve açıkçası bu durum beni ürkütüyor. Şu an bana karşı çok iyi ama ya ileride kötü birine dönüşürse diye düşünüyorum. Ya ailesi gibi o da bir gün suça bulaşırsa...
Bu konuda ailemi karşıma almak istemiyorum. Ama onu bırakmak da içimden gelmiyor.
Onu başka aileye veren amcası da bildiğim kadarıyla iyi biri değil. O bu aile içinde nasıl temiz ve düzgün biri olarak kalabilmiş anlamıyorum.
Hem amcası hayattayken başka aileye verilmiş olması da ilginç geliyor bana. O kadar karmaşık şeyler var ki ortada, içinden çıkamıyorum.
Merhaba Güzin Abla, ismini birçok kez duyduğum halde bir gün sana sığınacağımı hiç düşünmezdim. Ben 24 yaşında bir öğretmenim.
Kısacık ömrümde çok hatalar biriktirdim.
Kendimi sevmeyi başaramadım.
Pozitif değilim, ölüm sevimli hale gelir oldu.
Hayatıma dışarıdan bakınca her şey çok iyi görünüyor. İyi bir meslek, iyi bir eş, iyi bir aile vs. Ama sadece 1 aydır evli olmama rağmen eşimle iletişimimiz kopmak üzere.
Zaten kötü bir nişan dönemi geçirdik, buna rağmen düzelir ümidi ile yola devam ettim. Birçok şeye ben sebep oldum. Haliyle şu an kendisinin de hevesi heyecanı kayboldu.
Mutlu değilim, âşık da değilim. Ve maalesef evlenmeden daha önce beraber olduğum ve sevdiğim kişinin eşinden boşanmış olduğunu öğrendim... Şu anda saçma duygular içindeyim, eşime ihanet etmekten çok korkuyorum.
Sevgili Güzin Abla, ben 24 yaşında boşanmış bir genç kadınım. Evliliğim sadece 1.5 yıl sürdü...
2 yıldır da yeni bir ilişkim vardı. Beni çok seviyordu, ilişkimiz ciddiydi. Daha önce bir evlilik yapmış olmamı ise önemsemiyordu. İşini kurduktan sonra beni istemeye gelecekti.
Ancak ilişkimize üçüncü kişiler çok müdahil oluyordu. Ailesiyle beni tanıştıracaktı, yapamadı. Ben de tepki olarak kuzeni ve abisi ile tartıştım... Bu olaydan sonra giderek benden uzaklaştı.
Sonunda da “Çevremdeki insanlar benim için çok değerli, onların düşüncesi de çok önemli. Bu durumda ben yapamam artık” dedi.
Çok sinirlendim, ona üst üste konuşmak için mesaj attım... Bana ilişkimizi bitirdiğini söyledi.
Daha iki hafta öncesinde beni çok sevdiğini söylüyordu. Sevgisi nasıl böyle bir anda bitti, çok şaşkınım...
Onu barışmaya ikna etmeye çalıştım, olmadı. Bana “sen git, bir başkasıyla mutlu olmaya bak” dedi. Benden soğuduğunu yineledi...
Merhaba ablacım... Biz sevgilimle 2 sene önce tanışmıştık. Tanıştığımızda ben 19, o 18 yaşındaydı.
2 ayın sonunda arkadaşlığımızı ailesine açıklama kararı aldık, çünkü küçük ve herkesin birbirini tanıdığı bir yerde yaşıyoruz. Flört ettiğimizi başkalarından duyacaklarına bizden duysunlar dedik, söyledik.
Ailesi her ne kadar arkadaşlığımıza olumsuz baksa da bir şey söylemedi. Ama aradan 15-20 gün geçtikten sonra sevdiğim kıza “O çocuktan ayrılacaksın, bize uymaz” demişler.
Daha hiç tanımadan beni kafalarında bitirdiler, sevgilime de ayrılmamız konusunda baskı yapmaya başladılar. Ailesine “ayrıldık” deyip gizli gizli görüşmeye devam ettik, engel diye önümüze sürdükleri şeyleri de bir bir aşmaya çalıştık.
“Daha kızın okulu bitmedi” demişlerdi, o bitti. “Çocuk askere gitmedi, bir düzeni yok” demişlerdi, askere gidip geldim.
İşim de gayet iyi... Uluslararası bir nakliye firmasında gümrük sorumlusuyum; kısacası masa başı bir işim var, tek eksi yanım üniversite okumamış olmam. Ama okuyup da iş bulamamış çoğu kişiden daha iyi durumdayım. İstediğim işi yapıyorum.
Ailesinde babası hariç herkes birlikte olduğumuzu biliyor, fakat annesi “Ben de istemiyorum” diye diretiyor.
Sevgili Güzin Abla, nasıl başlayayım bilmiyorum... Ben 17 yaşındayım ve ilk defa birine âşık oldum.
“Âşık oldum” diyorum çünkü ilk defa birini kendime bu kadar yakın hissettim, sevdim. Gözlerinin içine baktığımda kendimi kaybediyordum.
O da beni seviyordu ve gerçekten onunla vakit geçirmekten büyük keyif alıyordum, kendimi güvende hissediyordum.
Ama “arkadaşım” dediğim insan yüzünden aramız bozuldu.
Bizi kıskandı, olmayacak şeyler söyleyerek aramızı açtı.
Şu an birbirimizin yüzüne dahi bakmıyoruz.
Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki... Ne yapacağımı bilmiyorum.
Merhaba Güzin Abla... Özel hayatımla ilgili kendimce ciddi bir sıkıntı yaşıyorum.
3.5 yıllık bir beraberliğim vardı. İşyerinde tanışmıştık. Ben 2017 yılında işten ayrıldım, o da çok geçmeden askerlik dolayısıyla ayrıldı. Askerdeyken her gün konuştuk, hiç sıkıntı yaşamadık.
Ama askerden döndüğü günden itibaren bana biraz soğuk davranmaya başladı, değişikti. “Askerlik psikolojisi” dedim, sabrettim. Sonunda düzeldi.
Her şey güzel gidiyordu. Ta ki biri beni gizli numaradan arayıp “Sevgilin seni 2016 yılında bizim şirketteki evli bir kadınla aldattı” diyene kadar. Tabii ki bunu söyleyen kadına güvenmedim, bir arkadaş vasıtasıyla konuyu araştırdım, “Doğru” dedi. Yine inanmadım ve sevgilime sordum, inkar edemedi.
“Yazıklar olsun sana” diyerek ayrıldım. O ise beni bırakmadı, af diledi, pişmanlığını dile getirdi. Bir yakınımız da araya girip “Ona bir şans ver” diye ısrar edince konuyu kapattım, ona bir şans daha verdim.
Hatta çok geçmeden ailelerimiz tanıştı. Sonra bizimkiler umreye gitmeye karar verdi.
O zamana kadar açıktım. Umreden dönüşte kapanmaya karar verdim. Sevgilime bu arzumu söyledim, “Benim için dış görünüşün önemi yok, iç dünyan önemli” dedi.
Merhaba Güzin Abla; ben 3 yıllık evliyim. Karımla uzaktan akrabayız. Birbirimizi severek evlendik ama nişanlıyken sürekli tartışırdık. Beni dayımın eşinden bile kıskandı, dayımın evine gitmememi, yengemi görmememi istedi.
İdare ettim, gitmedim, ailem de “Zamanla alışır, düzelir” dedi. Üstelik dayımla aynı yerde çalışıyoruz, durumu anlayacak diye ödüm kopuyor, utanıyorum.
Nitekim evlendikten sonra da hiçbir şey değişmedi, bu defa ailemden şikayet etmeye başladı. Sonunda evi taşıdık uzak olalım diye.
Bizimkilerin de bazı hataları oldu. Bu defa “Ben onların yanına gitmem, görüşmem” demeye başladı. Hatta çocuğumuz oldu, kimseye haber verdirmedi, “Hastaneye gelmesinler” dedi. Ailem duydu, tabii bana çok kırıldılar.
Herkesin gözünden düştüm. Yine de takıntıları bitmedi. Şimdi de çocuğu aileme göstermiyor, ne gidiyor ne de gelmelerine izin veriyor.
Benim de ayda bir ziyarete gitmemi, sadece 2 saat oturup dönmemi istiyor. “Benim haberim olmadan onlara gitmeyeceksin” diyor.
Bana sürekli yeminler ettiriyor “bunu yapmayacaksın, şunu söyleyeceksin” diye. Bu durumdan bıktım.
Merhaba Güzin Abla... Ben 25 yaşındayım ve 3 yıldır evliyim.
Kendimle ilgili çözemediğim bir konuyu seninle paylaşmak istiyorum.
Küçüklüğünden beri kendimden yaşça büyük kişilere ilgi duyuyorum.
Bunu en belirgin yaşadığım dönem liseydi. Çoğu kişinin yaşadığı “öğretmenine âşık olma” durumunu ben de yaşadım; ama bu benim tam 7 seneme mâl oldu.
Tam bitti derken sürücü kursuna başladım ve bu sefer oradaki hocamdan etkilenmeye başladım. Görüntüsü, yaşı veya konumu hiç umurumda olmaksızın... Ve o kişiyle evlendim.
Ama ne yazık ki yine bitmedi. İşe girdim, bu kez müdürümden etkilendim.
Sonra bir kursa yazıldım, oradaki hocamdan etkilendim.