Rumeli Hisarı'nda hayat başkadır

Boğazın en güzel yerlerinden biri olan Rumelihisarı, hep aynı insanları ağırlar. Çay bahçelerinde birkaç kere oturduğunuzda, buradaki insanları daha önce gördüğünüzü farkedersiniz. Çünkü Rumelihisarı'nın büyüsüne bir kere kapıldığınızda, bir daha kurtulmanız zordur.

RUMELİHİSARI, Boğaziçi'nde Baltalimanı ile Bebek arasında, biraz Baltalimanı'nın mütevazı, biraz da Bebek'in gösterişli havasını almış, kendine özgü bir semt. Her kesimden insanın burada, kendine uygun bir mekan bulma nedeni de büyük ihtimalle budur. Rumelihisarı Surları ve Hisar'ın ayrılmaz parçası gençler sayesinde, hem geçmiş, hem de bugün yaşanır Hisar'da. Burada Boğaz havası tarih kokar. İki farklı hayat birden yaşanır. Bir yüzü kendini size açıkça sunar. diğer yüzü ise keşfedilmeyi bekler.

Semtin sahil kesiminde hayat hızlı bir şekilde akıp giderken, ara sokaklarda zaman durmuş gibidir. Sahilde başınızı kaldırıp yol boyunca dizilmiş çay bahçelerinin arkasına baktığınızda, sakin sakin Boğaz'ı izleyen ahşap evleri görürsünüz. Semtin içlerine doğru ilerlediğinizde, surlardan aldığınız o tarihi kokunun etkisi hafifler. Sokaklar dar ve sessiz, evler uykuda gibidir. Arnavut kaldırımlarıyla kaplı sokaklar, küçücük bir postane ve bir manav, görünmeyen semt sakinlerine hizmet eder.

Çınarlı restoran

Karaca Restaurant, Rumelihisarı'nın demirbaşlarından biri. Buranın önünden her geçişinizde, muhakkak tanınmış birilerini görürsünüz. Belki en çok Sezen Aksu'yu. Karaca'nın sahibi, Halil Karaca. O da Rumelihisarlı. Amcası Süleyman Karaca, burayı Erzincan'dan geldikten sonra, 1959 yılında açmış. Restoran içindeki çınar ağacı ile de ünlü. Ünlü oldukları başka şeyleri sorduğumda Halil Karaca, boğazın en güzel ve en taze balıkları ile tanındıklarını, kiremitte balığı ilk kendilerinin çıkardığını ve Sakıp Sabancı'nın özellikle bu balığı tercih ettiğini söylüyor.

Halil Bey'e müşterilerini sorduğumuzda ise her yerden gelenlerin olduğunu ve gelenlerin yüzde 80'ini tanıdığını belirtiyor. ‘‘Sarıyer'den de gelirler, Kadıköy'den de. Rumelihisarlılar'ın hepsi gelir. Karaca yıllardır burada, o yüzden İstanbul'un her yerinden müşterilerimiz var. Bunlar genelde, devamlı müşterilerdir. Mesela, defter tutarız biz...'' Kasanın altındaki dolaptan, bir kayıt defteri çıkarıyor ve oradan okuyarak söylüyor: ‘‘Bakın Denizcilik Yüksek Okulu... İlk defa 1970 yılında gelmişler ve o tarihten beri her yıl, anneler gününden bir önceki gün, 70-80 öğrenci toplanıp gelirler. Hiç şaşmaz bu. Bu cumartesi de buradaydılar işte (Ertesi gün anneler günüydü). Fiyatlarımız da uygundur. Bazen kárımız yüzde 30'lara düşer, orta halli bir aile de gelebilsin diye. 15 sene önce durum çok daha iyiydi tabii. Müşteri haftada 2-3 defa gelebilirdi. Şimdi bu enflasyonla, sürekli gelenler, ayda bir geliyorlar. Depremden sonra da biraz bocaladık. E malum, öyle bir durumda insanın eğlenecek hali mi olur? Yaz geldi sayılır ama. Yavaş yavaş yoğunlaşmaya başladık bile.''

Hiç değişmedi

Ve Rumelihisarı'nın ayrılmaz parçası, otobüs durağından surlara kadar, yol boyunca uzanan çay bahçeleri... Önce restoranlar sıralanır: Hisar Tango Restoran, Karaca Restaurant, Attilio Gizemli Meyhane, Çapa Meyhane ve denizin üzerindeki İskele Restaurant. Sonra çay bahçeleri: Deniç Çay Bahçesi, Antik Cafe Restaurant, Kale Çay Bahçesi, Sultanahmet Köftecisi ve Hisar Aile Çay Bahçesi.

Hepsinin farklı müşterisi, farklı müdavimi vardır. Hatta artık müşteri değil, çay bahçelerinin ev sahipleridir onlar. Birkaç kez Hisar'a gittiğinizde, çevrenizdeki insanları burada daha önce de gördüğünüzü farkedersiniz. Onlar hep Hisar'dadır. Kışın kapalı mekanda, yazın dışarıda ama hep aynı çay bahçesinde. Hisar'ın aşıklarıdır onlar. Buraya her kesimden insan gelir, çünkü herkese uygun bir mekán vardır. Deniz Çay Bahçesi'nin müdavimleri, ki eski Ali Baba diye bilinir burası, daha çok gençlerdir.

Deniz Çay Bahçesi'nden Hasan Abi, burayı gelenleri anlatırken onlara müşteri diye hitap etmiyor: ‘‘Müşteri diyemeyiz, çünkü herkes tanıdıktır. Metin Bey mesela, hafta sonu ailesi ile gelir. Müşteri değildir o. Hafta içi öğle saatlerinde İstinye'deki borsadan, okul çıkış saatlerinde Behçet Kemal Çağlar ve Emirgan Lisesi'nden öğrenciler ya da Boğaziçi Üniversitesi öğrencileri veya mezunları sürekli gelirler. Hafta sonu arasıra tanımadığımız insanlara rastlarız. Çok kalabalık olur çünkü. Oturacak yer bulunmaz. İstanbul'un her yerinden gelen olur. Yukarıdaki yokuştan da gelen vardır, Avcılar'dan da. Sanatçılar, yazarlar, entellektüeller daha çok hafta sonu gelirler.''

İki gence soruyoruz, neden Rumelihisarı'nı tercih ettiklerini. Nilüfer Gödekday ve Kevser Erkan, 25 yaşlarında ve çalışıyorlar. Yukarıda Etiler'de oturduklarını ve işlerinin yoğunluğundan Hisar'a eskisi kadar çok gelemediklerini, fırsatını bulur bulmaz da buraya kaçtıklarını söylüyorlar. ‘‘Biz buraya küçüklüğümüzden beri geliriz, genelde hafta içi öğle tatillerinde, haftasonu çok kalabalıktır çünkü. Niye mi geliyoruz? Temiz hava, bu manzara, denize böyle yakın olup çay içebilmek. Başka yerde böylesi yok ki. Bir de hiç değişmemiş olması da çok güzel. Özelliğini hiç yitirmedi.''

Hisar Aile Çay Bahçesi ise, ismi gibi, daha çok aileleri ağırlar. Çaylar burada semaverle gelir ve kendi balkonunuzda oturuyormuş hissine kapılmak gibi bir lükse sahip olursunuz. Surların hemen yanında olması, farklı bir hava verir ona. Özellikle yazın Rumelihisarı konserleri sırasında, her gece daha başka doludur burası. Konser için, ama konserden bir iki saat önce, çay bahçelerinde oturmaya gelenler Hisar Çay Bahçesi'nde yer bulamayınca kaleye ve sonra denize doğru kayarlar.

Masa beklemeden olmaz

Hisar'da deniz kenarında balık ekmek satan motorun da müdavimleri vardır. Öğle tatilinde, arabalarıyla balık ekmek yemeye gelen çalışanlar ya da okullarından çıkan Behçet Kemal Çağlar ve Emirgan Liseli gençler, balık ekmekçinin önünde sıraya girerler. Kaldırımda uzun bir bekleyiş olur.

Hafta sonu kahvaltıları genellikle menemen eşliğinde ve gazetelerin kalın ekleriyle, yer bulabilmenin ve ayakta kalanlar arasında olmamanın mutluğu ile yapılır. Hafta sonu beklemeden bir masada oturabilmeniz kesinlikle şanslı olmanızdandır.

Geceleri ise Hisar'da çok daha başkadır. İskelenin yanındaki banklarda gruplar toplanır. Banklar dolunca yerde oturulur, bira ve sohbet eşliğinde Boğaz'ın güzelliğine varılır.

HİSARIN YERLİSİ RUHİ BEY

Kardeşler Manavı Rumelihisarı'nda, 1960 yılından beri hizmet vermekte. Manavın sahibi Ruhi Dengizman burayı, babası Rafet Dengizman'dan devralmış. Doğma büyüme Hisarlı, ‘‘Buranın yerlisiyim'' diyor. Ruhi Bey'in şu günlerde tek derdi, manavının yanındaki yokuşun trafiğe kapatılması. ‘‘Arabayla yukarı çıkmak için ta Aşiyan'dan dolanmak zorundasınız. Dört aydır her gün 200 milyon zarardayım. Abla ne oldu, neredesin ne zamandır, diyorum, e yol değişti, geçemiyorum ki önünden diyor...''