Kastamonu renklendi fotoğrafçılar sevindi

Kastamonu’da doğup büyümüş biri olarak itiraf etmeliyim ki kent doğasının, kültürünün zenginliğini fotoğrafla tanıştıktan sonra öğrendim.
İlk gün programımız Abana’daki Hacıveli Konağı’nda kahvaltıyla başladı. Konak sahile hâkim bir tepede, ormanla iç içe. Sonrasında ilk durağımız Bozkurt, sakin bir yerleşim, halkı çok sıcakkanlı. Pazar yerindeki teyzeler bizi sevecenlikle karşıladı. Objektifleri görünce “Hangi televizyona çıkacağız” diye sordular. Bozkurt sanayi çarşısında el sanatları (ahşap ve demir) ustaları maharetlerini gösterdi. Su değirmeninde köylüler ürünlerin çuvallarla sıralarını bekliyordu. Tarihi değirmenin gerçek sahipleri yaşlı karı-koca vefat edince akrabaları Süleyman Öztürk devralmıştı bayrağı.
Bozkurt’a bağlı Cumayanı’nda dere, tarihi köprü, caminin yanı sıra eski evleri fotoğrafladık. Onarım gören veya yıkık-dökük yan yanaydı.. Evrenye yolu üzerinde Beldeğirmeni’nden geçerken Çınaraltı’nda mola verdik. Asırlık ulu çınarın dökülen yapraklarının ve dalgaların ahenkli sesini dinledik.

İNEBOLU’NUN AŞI BOYALI EVLERİ

İnebolu, Kurtuluş Savaşı’nda kayıkla kağnının mucizeler yarattığı, İstiklal madalyalı tek ilçe. Bizleri kendine has rengiyle aşı boyalı evler karşılıyor. Kırcalı Konağı’na misafir oluyoruz. Ev sahipleri bizler için İstanbul’dan kalkıp gelmiş. Kıymetini bilip evlerini beton yığınlarına tercih etmemişler. İkinci durak Nezihe Battal Kültür Evi. Evin duvarlarında İnebolu’nun eski yaşantısına tanıklık eden siyah beyaz fotoğraflar var. Bu fotoğrafları arşivleyip asan Hasan Ersoy. Evlerden sonraki durağımız pazar: satıcı seslerinin birbirine karıştığı, kalabalık, rengârenk bir yer. Rehber arkadaşımız bizi pazar yerindeki semerci dükkânına götürüyor. İlk defa semer yapımını izliyorum, bol bol fotoğraf çekip, semerci Fethi Gürel’le sohbet ediyoruz. Çırak yetiştiremediğinden, ölümünden sonra mesleğin İnebolu’da biteceğini söylüyor.
İlçe Kurtuluş Savaşı yıllarının izlerini hâlâ barındırıyor. Türkocağı’ndaki sunumunda Nurhayat Hanım Atatürk’ün Kastamonu’ya gelişini ve şapka inkılâbını coşkuyla bizlere aktarıyor. Atatürk’ün Türkiye’deki üç balmumu heykelinden biri burada. Tepeye, en tepeye tırmanıp “Ruhban Okulu” kalıntılarını görüyoruz İnebolu’ya kuşbakışı bakarken. Gezi boyunca rastlayacağımız tek kurbağayı da buradaki sarnıçta görüyoruz. Ürkek bakışlarla süzüyor bizi.
Türkiye’nin dört bir yanından fotoğrafçılar o akşam İnebolu’da bir araya geliyor. Akşam yemeğinde İnebolu mutfağından kızılcıklı tarhana, cabada güveç, pilav ve İnebolu revanisi ikram ediliyor. Yemekten sonra Türkiye’nin önemli fotoğraf hocalarının sunumlarını ve konuşmalarını dinlerken bir kez daha çok şanslı olduğumu hissediyorum.

ÇATALZEYTİN’İN FINDIKLI ŞEKERİ

İkinci gün Konakta yapılan kahvaltıdan sonra Hacıveli kayalıklarını fotoğraflıyoruz; kayalıklar, deniz, yeşillikler içinde evler. Nefes kesen bir manzara. Sonraki durağımız Ginolu. Mütevâzi kalesi olan bir liman. Sahilde balıkçılarla karşılaşıyoruz, ağ onarıyorlar. Sohbeti koyulaştırırken fotoğraflarını çekiyoruz. Kısa bir tekne turundan sonra çay için Çatalzeytin’de duruyoruz. Fındıklı şeker üretimini gözlüyoruz, dev kazanlar dönüyor, altında ocak yanıyor bu beldenin meşhur ürünüymüş. Bu sakin ilçe ismini denizin çok dalgalı olduğu günlerde balıkçıların teknelerini bağladıkları zeytin ağacından almış. Teknemi çatalzeytine bağladım, derlermiş. Çay içtikten sonra yolculuk sahilden uzağa Isırganlık’a doğru. Sonbaharın binbir rengi ve sisi karşılıyor bizleri. Yol boyunca patika yollarda durup fotoğraf çekiyoruz. Yorgunluğumuzu Isırganlık’ta küçük bir çay ocağında atarken, mis kokulu odun sobasıyla ısınmanın keyfini yaşıyoruz. Burada son fotoğraflarımızı çektikten sonra vedalaşıp dostlarımızdan başka gezilerde tekrar bir araya gelmek üzere sözleşerek ayrılıyoruz.