Otostop çekip pijamayla dünyayı geziyor... "Maksimum 50-100 lirayla yola çıkıyor, 1 ay geziyorum"

Berker Işıldak (23) Kırklareli Üniversitesi Bilgisayar Programcılığı bölümü mezunu ‘çılgın’ bir gezgin... Son birkaç yıldır otostop çekip kamp kurarak ve en önemlisi ‘pijamayla’ dünyayı geziyor.

Üç yılda dokuz ülke ve yüzden fazla şehir gezdi. Ayrıca gittiği yerlerde çalışıp seyahat bütçesini oluşturuyor. Bugüne kadar tezgâhtarlık ve garsonluk da yaptı, inşaat ve tarlalarda da çalıştı.

Genç gezginle pijamayla gezme hikâyesini ve seyahat tutkusunu konuştuk...

Üniversitede voleybol takımında oynuyordum. Takımda şöyle bir gelenek vardı: Sezon sonunda yeni kaptan eski kaptana bir hediye verir ve bu hediye törende kullanılır. Ben de ev arkadaşıma ve takım kaptanına kırmızı ve pembe çorap aldım. Tabii bunun intikamı olacaktı.

Sonra İstanbul’a, arkadaşımın evine gittim. Bana bir hediye aldığını söyledi ve aldığı pijamayı giyerek gezmemi istedi. Ben de gaza geldim ve “Ne olacak ki gezerim” dedim. İlk önce Kadıköy’de gezdim. Bir pantolondan farkı olmadığını anladım, sadece renkli bir kıyafetti ve çok rahattı.

İstanbul’dan Ankara’ya pijamayla otostop çekerek gittim. Ankara’da yanında kalacağım arkadaşım pijamamı çok beğendi; gidip kendine ve bana aynı pijamadan aldı. Ertesi gün Ankara’da bir buluşma ayarlayıp arkadaşlarla oturmaya çıktık ama pijamayla... Buluşmaya gelen bir arkadaş “Ben çok beğendim bu olayı” deyip bana ve kendine pijama aldı.

“Benim için bu pijamayla Eskişehir’e gider misin?” dedi, ben de “Neden olmasın” deyip kabul ettim. Her tanıştığım insan bana pijamayla dolaşmamın sebebini sorduğunda “Bu pijamalar benim yol arkadaşım. Benimle gezemeyen arkadaşlarım bana pijama hediye edip pijamaları aracılığıyla benimle geziyorlar” diyorum.

Çok fazla... “Al şu pijamayı da gezdir, biz gezemiyoruz” diyen çok fazla. Bir de evinde kaldığım arkadaşlarımın dolaplarında gördüğüm ve beğendiğim pijamaları istiyorum. “Bunu bana versene çok güzel olur” diyorum, onlar da beni kırmayıp hediye ediyorlar.

İnsanların tepkileri aslında çok keskin. Beğenenler çok sempatik buluyor, yanıma gelip tanışmak istiyorlar ve güzel sohbetler ediyoruz. Beğenmeyenler ise çok önyargılı...

“Böyle gezilmez oğlum, sana kıyafet alalım” diyenler çok ama hiçbirine kulak asmıyorum. Ben böyle çok rahatım... Hepsine pijama ile pantolon arasında bir fark olmadığını anlatmaya çalışıyorum.

Çekya, Makedonya, Bulgaristan, Gürcistan ve Kıbrıs... Bu ülkeler pijamasız gezdiklerim. Pijamayla İspanya, Fransa, İtalya ve Yunanistan’ı gezdim.

Pijamasız gittiğim yerlere pijamayla gitmek istiyorum. Yalnız şu an tüm dünyayı saran bir salgın var. Şu sıralar ağırlıklı yurtiçi geziler yapıyorum.

Aslında bir rota belirlemedim, yol beni nereye götürürse oraya gittim. Bir şehre iki-üç kere gittiğim de oldu. İzmir’den başladım. Balıkesir, Yalova, Kocaeli, İstanbul, Karabük, Ankara, Eskişehir, Antalya, Isparta, Burdur, Denizli, Muğla, Aydın’ı gezdim.

Şimdi bir YouTube sayfası açtım, şu aralar onunla ilgileniyorum. Otostop maceralarımı ve gezdiğim yerleri anlatacağım.

İspanya ve İtalya gerçekten büyüleyici... Özellikle Barselona tam bir eğlence ve samimiyet şehri. Herkes eğleniyordu, aşırı düzenliydi ve tarihlerini korumuşlardı.

Floransa giderken çok merak etmediğim ama sonra ayrılmak istemediğim tek yer oldu. Şehir beni sokaklarıyla farklı bir döneme götürdü, insanları çok modern ve güzeldi.

Yanımda mutlaka 8-10 pijama oluyor. Yemek yapmak için tava, tabak, çatal, kaşık, bıçak, bardak, zeytinyağı koyuyorum. Bazen çikolata, salça, tuz, şeker gibi şeyler de alıyorum yanıma.

Çantamın olmazsa olmazları; renkli led lamba, kafa lambası, uyku tulumu, mat, çadır, yastık, not kâğıtlarım, kalem, anı defterim ve bileklik malzemelerim... Bunlar dışında kişisel bakım malzemelerim var. Sizin anlayacağınız, evimi sırtımda taşıyorum.

Ben bir kitap çıkarmak istiyorum ama yazarı ben değilim, başkaları... İnsanların hayat felsefelerinden ve öğütlerinden oluşuyor. Bu kitabı gelecekteki çocuğuma, yani ‘Ada’ya, 18’inci yaş günü hediyesi olarak vermek istiyorum. Ada aslında bir olgu, tam olarak tek bir Ada’ya ulaşmak değil amacım.

Belki bin, belki 10 bin Ada’ya ulaşacağım ve birilerinin “Bak şöyle bir bakış açısına sahip insan da varmış” demesini sağlayacağım.

Hayatta her şeyi kendimiz yaşayamayız, bazen başkalarının hayatlarından ders çıkarmamız gerektiğini düşünüyorum. 2021’in sonuna kadar ilk kitabı çıkarmayı çok istiyorum.

İlk zamanlar bir süre çalışıp, para biriktirip yola çıkıyordum. Sonrasında bileklik yapmaya başladım ve şehir merkezlerinde sattığım çok oldu. Genelde gittiğim yerlerde çalışıyorum.

Günübirlik tezgâhtarlık, garsonluk çok yaptım. Isparta’da lavanta bahçesinde, İzmir’de yonca ve palmiye tarlasında çalıştım. İnşaatlarda bile çalıştığım oldu. Bütçem, gittiğim yere göre değişiyor ama ortalama bir aylık turda maksimum 50-100 lira ile geziyorum.

Zaten otostop en büyük nimet... Örneğin cebimde 30 lira ve 50 liralık bileklik malzemesi ile yola çıkıp, üç ay sonra yaklaşık 20 şehir gezip cebimde 268 lirayla geri döndüğüm oldu.