Dünyanın en zorlu rotasında 339 km. koştum

Tor des Geants dünyanın en zorlu yarışlarından biri... Önce size biraz rotadan bahsedeyim. Yarışmacılar ilk olarak Aosta Vadisi’nde devasa tur atıp, sayısız tepeleri aşarak  Col Malatra'ya geliyorlar. Sonra Mont Blanc’ın müthiş manzarasına şahit olup tekrar Courmayeur’e dönülüyor. Bize ise şans farklı taraftan güldü. Yarışın son tepesini karda ve siste geçtik. Parkur; patikalardan, ormanlardan, taşlı tepelerden, kristal gibi tertemiz dağ nehirlerden, şelalelerden ve göllerin yanından geçirip manzara sunuyor.

En çok yerel insanların ve dağ evlerinin misafirperverliği beni çok şaşırttı. Aosta Vadisi’nin insanları bu yarışa inanılmaz ruh katıyor. Tor des Geants ise vadinin bütün güzelliklerini ortaya çıkartıp sporculara gösteriyor. Dağlar hem sporcuların zihinsel ve fiziksel sınırlarını zorluyor hem de onları müthiş enerjisiyle destekleyip yarışa devam etmek için moral ve güç veriyor. Yarışın neredeyse tamamı 1000 metre üzerinde geçiyor. En yüksek noktası Col Loson: 3 bin 299 metre. Yarışı tamamlamak için maksimum 150 saatiniz var.

10 saat uykuyla bitişi gördük
Yarışmaya başlayan 765 kişiden 446 tanesi bitiş çizgisine ulaşırken, 317 kişi yarışı terk etti. İki kişi de diskalifiye oldu. Biz de yarışı 147:07:22 sürede yaklaşık 10 saat uykuyla bitirip el ele bitiş çizgisinden geçerek, bir hayalimizi daha gerçekleştirmiş olduk.

Aosta Vadisi’nin şahane doğası, yerel insanların ve gönüllülerin sporculara inanılmaz desteği, kasabaların gizemli ve masalsı sokakları kalplerimizde apayrı bir yer aldı. Devasa Alp Dağları’nda gece gündüz geçirdiğimiz vakit unutulmazdı. Gündüz bazen acımasızca yakan güneşin altında, bazen bardaktan dökülen su gibi yağmurda, ara sıra da karla örtülmüş tepelerden geçtik. 

Ama daha çok zorlanıyor ama manzaralarla büyülenip hedefimize doğru ilerliyorduk. Bazı acı anlarımızı tatlandırmak için doğa bize inanılmaz lezzetle hediye hazırladı ve frambuaz ikram etti.

Geceleri yıldız desenli gökyüzüne hayranlıkla bakıp ilham alarak uykuyla mücadele ederek yolumuza devam ediyorduk. Yorgunluk, uykusuzluk, sevinç ve mutluluk dolu günler geçirerek, bir hafta içinde 'Ayrıcalıklı bir hayat' yaşayıp bitiş çizgisinden geçerek artık bambaşka insanlar olarak başladığımız yere, bu yerlere aşık olan insanlar olarak döndük.

Courmayeur ve Aosta Vadisi kesinlikle ziyaret edilecek bir yer. İnanılmaz güzel yürüyüş rotaları, misafirperver şirin dağ evleri ve tabii ki lezzetli İtalyan yemekleri var. Kasabanın her köşesinde kahvenin ve pizzanın mis kokuları uçuşuyor. Biz de bu unutulmaz maceramızı İtalya’nın müthiş etleri, peynirleri, pizza ve şarabıyla kutladık. Elbette kutlama yemeğimizi tiramisu ve kahveyle taçlandırdık. Şimdi de kışın ayrı bir büyülü güzelliğine sahip olan bembeyaz Courmayeur’ü ziyaret etmeyi hayal ediyoruz.

www.elenapolyakova.net