Bir rüya için ağıt

Havada bir heyecan dalgası olurdu. Çünkü artık palmiyelerin ve Ege’nin yaydığı tatlı bir tembellik hakkı duygusuyla gevşemiş, yani çoktan İzmir’e girilmiş ama üstüne bir de Kuşadası’na yaklaşılmaktadır. Ya bir arkadaşın veya bir sevdiceğin arabasında ya da İzmir otogarında sıcaktan bayılmaya ramak kalmasına aldırmadan bir yolcu otobüsünde Kuşadası’na gidilirdi. Kuşadası sadece deniz tatili değildi o zamanlar. Kuşadası romantizme ve hayallere, kültür ve tarihe yakın olmaktı. Kasabanın ortasında otantik mütevazı otellerde bütçeyi zorlamadan kalabilmek, yiyip, içebilmek, uzun akşam yürüyüşlerinde kitapçı dükkânlarından kitap alabilmek, toprak ve ağaca rastlayabil-mekti Kuşadası... Tatil, sadece bedene güneşin kazandırdığı D vitaminiyle, denizin kattığı zindelik değildir.

Tatil insan ruhunun da arınması ve dinlenmesi için bir fırsattır, öyle olmalıdır. Tatil sevgiliye, eşe dosta ve çocuklara; tatil, insanın kendine zaman ayırabilmesi, yıl boyunca yapımıza hiç uygun olmayan beton çevreden kurtulup tabiata yaklaşabilmektir. Kuşadası, şimdi betona boğulmuş, tek bir kitapçısı olmayan dev bir AVM’ye dönüştükten, özündeki tarihi ve tabiat zenginliklerini yüzeysel turistik rantlara feda edip kaybederek fakirleştikten sonra ruhunu da kaybetti. Kuşadası artık özgünlüğünü kaybetmiş herhangi bir sahil kasabasına döndü. Oysa aynı kara parçasından binlerce yıl önce kopan ve kısa bir tekne yolculuğuyla vize alması kolay- varacağınız Samos Adası (Sisam) muhteşem Ege tabiatını ve zenginliğini korumuş bir turistik cennettir. Cennettir, çünkü orada satıcılar tarafından rahatsız edilmeden, ruhunuz toprak ve ağaçla, deniz ve mehtapla buluşabilir, hâlâ aşık olabilirsiniz. Dönüşteyse, kendi Kuşadanızın bir beton yığını içinde boğulmuş bedenine bakıp, içiniz acır. İstense düzelmez mi? Elbette ama isteniyor mu? “Modernleşmeyi yanlış anlamış, betonlaşmak sanmıştık!” diyen Kuzguncuklu öğretmen Tuna’ya selam olsun! (Kumral Ada-Mavi Tuna)