BAÅžKA BIR HAYATTÄ° SENÄ°NKÄ°... BeyoÄŸlu'nun Bakmaya Kıyamadığım Harabeleri Gibi. Kaygı dolu bir serüvendi seni sevmek, yok oluÅŸa hazırlık gibiydi. Bulanık

BAÅžKA BIR HAYATTÄ° SENÄ°NKÄ°... BeyoÄŸlu'nun Bakmaya Kıyamadığım Harabeleri Gibi. Kaygı dolu bir serüvendi seni sevmek, yok oluÅŸa hazırlık gibiydi. Bulanık bir görüntüye netlik vermek için boÅŸa uÄŸraÅŸmak gibi. Siyah beyaz bir fotoÄŸrafı renklendirmek gibi. Yanlış renklere boyamak gibi denizi, gökyüzünün dinginliÄŸini.BaÅŸka bir hayattı seninki, BeyoÄŸlu'nun bakmaya kıyamadığım harabeleri gibi. Okurken aÄŸladığım ÅŸiirler gibi. Zamansız bir yorgunluktu benimki. Zamansız bir olgunluk. Gözlerimden taşıp, sana gelmeye hazır bir yok oluÅŸ saklıydı benliÄŸimde. BenliÄŸimde sana hazır bir sızı...Yaraydın kalbime. Her an gitmeye hazır, her an bitmeye hazır. Zamanımı sana adayıp yaÅŸadım, yollarımı seni düşünerek harcadım. Hak edilmemiÅŸ bir acıydı benimki. Hak edilmemiÅŸ bir yalnızlık. Bir yaÄŸmura, sana ait bir yaÄŸmura benzemekti isteÄŸim. Sana ait zamanlarda boÄŸulmaktı istediÄŸim. Ä°stediÄŸim, rüzgarın kokusuna karışan denizi avucumda tutmaktı. Ä°stediÄŸim, sırf sana dokunmaktı. BaÅŸka kimler için deniz olduÄŸuna aldırmadan. Sana ait denizleri, sana ait anıları yaralamadan. Ä°stediÄŸim, yüzünde dolaÅŸmasıydı gölgemin, bakışına renk vermek, bakışında belirmek.BoÄŸazıma düğümlenen bir ÅŸeydi hissettiÄŸimin bana geri dönüşü. Geri dönüşün yoktu senin. GidiÅŸin de olmadı hiç. Dur diyen sözlerin, dur diyen belirgin bir sesin. Her ÅŸey belli belirsiz yaÅŸandı sana ait bu dünyada. Geceydin sen, her çirkinliÄŸi silen. Alıp götürdüklerini sorardın benden. Anlatırdın hep bana verecek bir ÅŸey bırakmadığını yaÅŸamın elinde...Dingin bir deniz olmak isterdin hep, koÅŸuverirken senin için sonu geldiÄŸine inandığın zamanın peÅŸinde. Sen zamanın, ben senin peÅŸinde. Yorulunca ben, geride bırakırdın beni. Aldırmazdın nefes nefese kalan sevgime. Hiç görmediÄŸin bir renktim ben, hiç duymadığın bir ses. Alıştığın renklere boyamak istedin doldurman gereken tuvalini, kulağına aÅŸina bir sesle uyanmak. SusuÅŸlarını anladım. Anlattıklarını... Anlatmadığın ne kaldıysa hepsini anladım. Ä°nanmadın sessizce beklerken, seni yıllara dönüştürebileceÄŸim gerçeÄŸine. Kaygı dolu bir geçmiÅŸti seninki, parça parça olmuÅŸ. Her bir anında hissettiÄŸin bu yok oluÅŸ, beni de gömdü senin bölünmüşlüğüne...BeyoÄŸlu'nun arka sokaklarına sakladım seni, merdivenli yollarına. Her bir tozuna yorgunluÄŸunu bıraktım o yolların. Başından beri biliyordum sorgulanmaların yorgunluÄŸunu. Süreklilik katıyordun her dokunduÄŸum ÅŸeye. Åžeylere dönüyordum görmediÄŸim, bilmediÄŸim, çözemediÄŸim sana ait o ÅŸeylere. Anlaşılmazlığımdan bahsediyordun. Bense anlaşılır bir duyguyla yanına geliyordum. Sana çözülebilir bir benlik sunuyordum. Çözülebilir bir geçmiÅŸ olmak istiyordum senin için. Oysa ki, sonu yoktu bu yorgunluÄŸun. Başını unutmuÅŸtun sen yürüdüğün o yolun. Benim için yol yeni baÅŸlıyordu. Adı olmak istemiyordun bendeki yaÅŸanmışlığın, her geçen gün içimde yer edecek yok oluÅŸlarımın. Oysa zaten yokluÄŸun ellerime bıraktığı bir duyguydu bu...Hep seni beklediÄŸimi düşünüyordum, hep senin için bu kadar çok ÅŸey gördüğünü gözlerimin. Sanıyordum ki, senin için yaÅŸadığımı düşündüğüm, sana vermek için beklettiÄŸim o ÅŸeyin tadını sen de duyacaktın. Sanıyordum ki, sende duracaktın. Daha fazla öğrenmek istemiyordum, daha fazla anlamak bir ÅŸeyleri. Öğrendiklerim senle son bulsaydı gocunmazdım. Yıllardan bahsediyorduk hep. Zamanın nasıl bir ÅŸey olduÄŸunu anlamak istemiyordum. Zamanım sana harcansaydı gocunmazdım.Bütün anlamları silen yokluÄŸunda çok ÅŸey öğrendim. Kızgınlığımı silmeyi, seni affetmeyi öğrendim. Çok ÅŸey anladım yokluÄŸunda. Anladım, senden istediÄŸim sevgiyi, senin çoktan harcadığını baÅŸkalarında. Bağışladım seni benimle olmayı beceremediÄŸin için. Bağışladım seni, bağışladım sözlerini, gözlerini, ellerini en sonunda.Sinem GÃœNDEM - 2 Ekim 2000, Pazartesi Â