Bafa Gölü’nden gizli hazineler dağı Latmos’a doğru...

Kampımızı Kapıkırı Köyü’nün sahiline kurduk. Sabah Bafa Gölü’ndeki adaya karşı uyanmak paha biçilmezdi. Adanın üzerinde bir antik kent var ve bu da ortama ayrı bir güzellik katıyor. Aslında meşhur kaya resimlerini görmek için yola çıkmıştık ama yol öyle güzel ki, geze geze Aydın-Muğla sınırındaki Bafa Gölü’ne ancak 15 günde ulaşabildik. Kaya resimleri öyle kolay bulunamadığı için Wikiloc (yürüyüş koordinatları içeren bir uygulama) şarttı. Mahşerin dört atlısı gibi giyinip kuşandıktan sonra Kapıkırı Köyü’nden yürüyüşümüze başladık. İlk başlarda Karia Yolu üzerinde ilerliyoruz... Latmos Dağı’nın ne kadar özel bir yer olduğunu keşfediyor ve sonbaharda yolculuk yapmanın ne kadar güzel bir fikir olduğunu anlıyorum. Doğa resmen sanat yapıyor.

Karia Yolu demişken, yürüyüş esnasında antikçağdan kalma merdivenlerden çıkıp eski kalıntıların yanından geçiyorsunuz. Küçük Asya’nın kutsal dağına şimdiye kadar neden gelmemişim demekten kendimi alamadığım enfes bir ortam. En tepeye vardığımızda Yediler Manastırı karşılıyor bizi. Elimde rota var ama yine de freskleri bulamıyorum. En sonunda İzmir Zirve Dağcılık’tan Orhan Kozan’ı arıyorum. Sanki yanımızdaymışçasına tarif ediyor ve buluyoruz. Şemsiye gibi bir kayanın altında günümüze kadar gelmeyi başarmış, muhteşem freskler var.

Yürüyüşçü değilseniz ve sadece manastır ve freskleri görelim diyorsanız maceraya Kapıkırı Köyü’nden değil Gölyaka Köyü’nden başlamanızı öneririm. Manastır köye 7 kilometre mesafede, freskler de manastırın aşağısındaki tabelanın hemen yanında. Bu arada evden çıkma sebebim kaya resimlerini tüm gün aradık fakat bulamadık.

Arkadaşım sayesinde...

Güzel bir kamp akşamı geçiriyoruz ve sabah yine ‘tanrıların dağı’ olarak nitelendirilen Latmos yolundayız. Bu sefer ‘kral yolu’ denen rotayı yürüyoruz. Bugün kaya resimleri yok hedefimizde. Kral yolunun taş blokları üzerinde epeyce yürüdükten sonra kamp alanına döndük. Nasıl bir sonbaharsa yaz gibi öyle sıcak ki kendimizi Bafa Gölü’nün sularında bulduk. Yüzerek antik kalıntıların olduğu, gölle özdeşleşmiş, ikonik adaya çıktık.

Kamp akşamımızda yemekler yendi, yıldızlar seyredildi ama benim aklımda hâlâ 8 bin yıl önce çizilen kaya resimleri var. Sabah erkenden kalkıp “Gölyaka tarafından arayalım mı” diyorum. Başta biraz isteksiz olsalar da üç gezgin arkadaşım katılıyor bana. O akşam huzurla uyuyorum. İnsanın hayallerinin peşinde koşarken onunla aynı heyecanı duyan arkadaşlarının olması ne muhteşem bir duygu! Erkenden kalkıp yola düşüyoruz. Sabahın kör vakti başlıyor yine tırmanış. Genişçe bir çayırlık alanda kahvaltımızı yapıp çayımızı yudumlarken birkaç hafta önce buralarda bu kaya resimlerinin peşine düşen arkadaşımla irtibattayım. Tarif ediyor. Fotoğraflar atıyor. Resmen itekliyor bulabilelim diye.

‘Tanrıların dağı’na selam

Mete Abi “Dur şu aşağıdaki kayalara bakayım” diyor. Ben de peşinden gidiyorum. Mantara benzeyen kocaman bir kayanın altı mağara gibi. “İn aşağı bak” diyor. Yukarı çıkamayacağımı düşünerek inmiyorum. O dayanamayıp atlıyor aşağı. O zaman Bahar durur mu? Ben de peşinden. O başka tarafa bakarken birdenbire benden bir çığlık: “Buldum buldummm!” Bu kaya resimlerinden daha yüzlercesi var ama bizim bir tanesini bile bulabilmemiz günlerimizi aldı. Beni oradan sökmeleri gerekti, hiç gidesim gelmedi. Zafer sarhoşluğuyla kamp alanına bir dönüşümüz var ki anlatılmaz yaşanır. Latmos Dağı’na selam olsun. En sonunda hazinelerini bizimle paylaştığı için