Kaleden kaleye

Aman efendim, kendinizin korktuğu yetmiyor, bizi de korkutuyorsunuz.

Son kale.

Önceleri Çankaya zannediyordum son kale’yi...

O gitti.

Gitti de ne oldu? Laik Cumhuriyet’in sonu mu geldi? Yahu bu cumhuriyet bu kadar ucuz mu?

- Eyvah gitti.

E izin vermeseydin gitmesine. Çıkıp sen otursaydın. Oturman için seçim kazanman lâzım... Kazansaydın.

***

Şimdi yeni bir son kale çıktı.

Yargı gidiyor.

Eyvah gidiyor.

İşte bunun için sana hep söyledik ki: Seyirci kalma/ diyalogtan kaçma/ müzakere et/ katkıda bulun/ öneriler getir, alternatifler üret.

Hayır.

Sen sadece “yargı gidiyor” diye sızlandın durdun. “Eyvah, son kale gidiyor.”

- E gönderme.

Sen de topa gir.

Maça ortak ol.

Hayır... Yapamadın.

Çünkü takım arkadaşların zayıf... Teknik yok, taktik yok, kondisyon yok... Bunlarla maç kazanılır mı?

***

Seçim yapalım.

Pekalâ, yapalım.

Yine aynı kanunla, aynı altyapıyla, aynı barajla... Ne farkedecek?

Yine çıkıp diyeceksin ki:

- İzmir, kalemizdir.

Yahu söyleme.

Ödümü patlatma.

Beni korkutma.

Ya o da giderse?

Son kale, eyvah.

- HSYK gidiyor.

- Anayasa Mahkemesi gidiyor.

Söyleme bunu.

Bir kale’nin düşmesi veya el değiştirmesi, eski sahiplerine de işgalcilik atfeder... Kimden kurtarılıyor kale? Ve kurtaranlar kim? Ne ayıp şeyler konuşuyoruz?

***

Hele bir de Korku İmparatorluğu lâfı yok mu? Bayılıyorum...

Kendi ülkemizde hergün korkuyla mı yaşayacağız?

İşin tuhafı, bizi korkutanlar, sırf iktidardakiler değil, muhalefettekiler de ayrı bir Korku İmparatorluğu.

- Öldük bittik.

- Bütün kaleler gitti.

- Yarınlarımızı da kaybettik.

Aman Allahım.

Yunanistan’a mı kaçsak, yoksa gidip Malezyaya’mı yerleşsek...