×
Bizim mahalle
Paylaş
Bir “mahalle” edebiyatıdır gidiyor.
İşin oralara indirgenmesi biraz avam kaçmıştır ama herkese de kendi mahallesini hatırlatmıştır.
Bizim mahallede delikanlılar vardı... Dışardan gelen çapkınlar, önce onlara toslardı. Çünkü “mahallenin namusu” onlardan sorulurdu.
***
Önce o delikanlılar kayboldu gitti.
Sonra da zaten mahallede namusu korunacak kız kalmadı.
Geçenlerde bizim mahalleye uğramıştım. Bir baktım, arkadaşının sevgilisine askıntı olan yeni tipler türemiş.
Hayret.
Saraylı Teyze’nin evi yıkılmış, yerine market açılmış. Top oynadığımız arsayı aradım, yok... Orada şimdi 16 katlı bir apartman yükseliyor...
Cambazhane ve Lunapark vardı, ne gezer? Büyük bir otel yapılıyor orada.
Alkapon İlhami’yi sordum. Kimse tanımıyor. Marlon Behiç’i sordum, kimse hatırlamıyor.
Bu mu bizim mahalle?
Aman Allah.
Böyle mahallenin baskısı’ndan ne olur? Hamidiye Çeşmesi akmıyor. Has Fırın’da artık pizza pişiyor...
Canım sıkıldı.
Kös kös döndüm.
***
Halbuki o mahalle’nin bir anayasası vardı. Tıkır tıkır işlerdi.
Orada halk filozofları vardı. Herbiri hergün bir atasözü üretirdi.
Kimse mahkemelik olmazdı. Çünkü hak hukuk diye bir racon vardı.
Mutfak terbiyesi ve sofra adâbı vardı. Tanrı Misafiri diye bir şey vardı.
Biz böyle bir mahallede büyüdük. Sizin şimdi bahsettiğiniz mahalle baskısı nedir kuzum?
Hangi semtte,hangi mahalledir o? Bana yolunu tarif eder misiniz?
Paylaş
