Ben bölünmek istemiyorum
Ben savaş istemiyorum.
Ben kimse, ama hiç kimse, ölsün de istemiyorum.
Hiçbir evlat, çocuk, insan şehit olmasın.
Silahlanma, bombalama, mayına çarpma, çatışma, bomba yağdırma haberlerini de istemiyorum.
Haberlerini geçin, bunların hiçbiri olmasın; bu insanlık utancı son bulsun diye ümit ediyorum.
Hayalperestim ben değil mi?
Acıklı olan da bu aslında.
Yani barış hayali kurmak hayalperestlik mi oldu bu topraklarda?
Yüzlerce yıl biz yeterince savaşmışız. Bu topraklar her türlü birleşmeyi de, bölünmeyi de görmüş. Çok yıpranmış bu topraklar, bir o kadar da güç kazanmış.
Her şeyi görmüş geçirmiş bu topraklar artık ölüme, savaşa, ayrı gayrılığa sus diyemez mi?
* * *
Que c’est triste
Quand j’étais petite, on m’avait appris à aimer
Aimer la vie, et les gens du monde entier
Aimer le soleil, l’été, l’automne et le printemps
Aimer l’hiver, avec son manteau blanc
Mais en grandissant,
J’ai vu que le monde des grands
N’était pas celui que l’on disait aux enfants
Tout est separé, il y a le blanc et l’etranger
Et les oiseaux ont toujours envie de pleurer
Que c’est triste, que c’est triste
Que c’est triste un monde sans amour
Çevirisi şöyle:
Ne üzücü
Ben küçükken bana sevmeyi öğretmişlerdi
Hayatı sevmeyi, tüm dünyadaki bütün insanları sevmeyi
Güneşi sevmeyi, yazı, sonbaharı ve baharı
Beyaz mantosuyla kışı sevmeyi
Ama büyürken;
Gördümki büyüklerin dünyası
Hiç de çocuklara anlatıldığı gibi değilmiş...
Her şey bölünmüş...Beyazlar ve diğerleri diye...
Ve kuşların canı hep ağlamak istiyor
Ne üzücü, ne üzücü
Sevgi olmayan bir dünya...
Ne üzücü...
* * *
Dün gece sözleri ve müziği Patricia Carli’ye ait olan bu şarkıyı Candan Erçetin’in en son çıkan Aranjman 2011 adlı yeni albümünde dinledim.
İçim titredi şarkıyı dinleyip savaşın sesini ve ölümü düşündükçe.
Ben, ısrar ve ümitle, hala...
Çocuklara sevmeyi öğretmek istiyorum.
Kuşların bile canı asla ağlamak istemesin.
Büyüsek de...
Yonca
“A-yaz”
