Kör-sağır vicdanlar

Bir kafede çalışan 29 yaşındaki C.G. evine dönüyor.
Sokak lambasının altına geldiğinde aynı yaştaki bir adamın saldırısına uğruyor.
Adam bıçaklıyor kadını... Genç kadın bağırmaya, mahalleyi ayağa kaldıran çığlıklar atmaya başlıyor.
Çevredeki 10-15 katlı apartmanlarda ışıklar yanıyor, perdelerin ardında karaltılar seçiliyor.
Birisi balkona çıkıp bağırınca saldırgan uzaklaşıyor. Ama apartmanlardaki ışıklar sönünce yeniden geri geliyor. Ve C.G.’yi yeniden bıçaklıyor.
Yere düşen kadın yeniden çığlıklar atıyor; “Beni bıçakladı, yardım edin, ölüyorum...” Ardından ayağa kalkıyor, sendeleyerek, karnını tutarak yürümeye çalışıyor.
Saat 03.35... Saldırı sürüyor...
Adam kadını evine girerken üçüncü kez yakalıyor. Çığlık çığlığa, bitmek bilmeyen haykırışlarla yardım isteyen kadını üçüncü kez bıçaklıyor, cüzdanındaki 80-90 lirayı alıyor ve can çekişen kadına tecavüz ediyor.
Saat 03.50’de “işini” bitiriyor saldırgan...
Polis ilk ve tek ihbar telefonunu olaydan bir saat kadar sonra alıyor. Olay yerine geliyor, ama C.G. çoktan ölmüş.
GGG
Polisler çevredeki apartman sakinlerini dolaşıyor, görgü tanığı arıyor. Ama bir tane bile tanık yok! Hiç kimse ne bir şey duymuş, ne de görmüş...
Bir süre sonra vicdan azabına dayanamayan bir tanığın ifadesi, gerisini çorap (vicdan) söküğü gibi getiriyor...
Olaya en az 38 kişinin tanık olduğu yeniden alınan ifadelerle resmen ortaya çıkıyor. Ve hepsinin evlerine gelen polislere ilk ifadelerinde, “Evde değildim, mevsim kış olduğu için pencereler kapalıydı, uyuyordum, ilaç almıştım, TV izliyordum, hiç bir şey duymadım, görmedim” dediği...
GGG
New York’ta 49 yıl önce, 13 Mart 1964’de öldürülen genç kadının ismi Catherine Genovese...
Kamuoyunda infial yaratan saldırının ve duyarsızlığın ardından ABD’liler Catherine’e “Kitty” lakabını takıyorlar.
Kitty’nin katili Winston Moseley yakalanıyor.
Daha önce iki kişiyi daha benzer şekilde öldüren, tecavüz eden katilin gazetelerde yayınlanan ifadesi bir kez daha tüyleri ürpertiyor, tanıkların -yaşadığı/yaşamadığı- vicdan azabına bir bıçak daha saplıyor:
“Apartmanlardaki komşuların bizi gördüğünü fark ettim, aslında çekip gidecektim, ama hepsi pencerelerini kapattılar, uyumaya gittiler, ben de rahatça işimi gördüm...”
Katil işini, en az 38 kişinin gözünün önünde tam 35 dakikada görüyor.
Ve manşet 27 Mart’da The New York Times’dan geliyor:
“Biz Nasıl İnsanlarız?”
GGG
Bu inanılmaz trajedi, 2009’da Goncourt ödüllü yazar Didier Decoin’nın “Kadınlar Böyle mi Ölür” romanına konu olur.
Romanı 2012’de sinemaya uyarlayan Lucas Belvaux’nun “38 Şahit” filmini ise geçen hafta izledim. İzlerken, Taksim Gezi olaylarında ölen, yaralanan, saldırıya uğrayanların, yakınlarının, Emniyet’in “görgü tanığı” arayışları çıkmadı aklımdan.
Yarın devam edeceğim.