Serdar Turgut: Haydi ODTÜ'lüler, göreve

Serdar TURGUT

ODTÜ'de yapılan hamburgerci protestosu eylemi hakkındaki yazım, sürpriz olmayan tepkilere yol açtı.

Bunlar üç kategori altında toplanabilir:

1- Bana hak veren öğrencilerden gelen destek mektupları.

2- Benim Amerikan ajanı olduğumu bildiren mektuplar.

3- Bu ülkeden çekip gitmemi, hem de bunu hemen yapmamı isteyen mektuplar.

Tabii söylememe gerek yok, birinci kategoridekiler azınlıktaydı.

Üniversite yıllarımda olsaydım, büyük ihtimalle ben de bu kategoride yer almaz ve alanlara da kızardım tabii ki.

Hatta kuvvetle inanıyorum ki, onlara faşist bile der ve onları okula filan aldırmamaya çalışırdım.

En fazla sayıda olanlar ise üç numaralı alternatifi sunanlardı.

Bu biraz şaşırttı beni; çünkü ikinci kategorinin çoğunluk olacağını düşünmekteydim.

İkinciler kolay yolu seçmişler. Ancak onları üzeceğim biliyorum ama, Amerikan ajanı olma fikri ne yazık ki daha önce aklıma gelmemişti.

Bu bende girişimci ruhunun ne kadar az gelişmiş olduğunun da kesin kanıtı.

Be adam, madem ki yazıyorsun bu kadar Amerikan yanlısı yazılar, gidip bari ajan olmayı akıl etseydin ya, belki biraz para kazanırdın.

İşte bu basit şeyi bile düşünemedim, büyüklerimin ‘‘Senden işadamı olmaz, git bari gazeteci ol’’ demeleri haklıyış, yemin ediyorum.

Zaten ajanlık için resmi başvuruda bulunsaydım, büyük ihtimalle de reddederlerdi beni.

Türkiye'de ajan bulundurmamıza ne gerek var. Biz zaten her şeyi daha olmadan önce biliyoruz burada, sana ihtiyaç yok, derler ve iş başvurumu da nazik olmayan bir şekile geri çevirirlerdi mutlaka.

* * *

Üçüncü kategorideki arkadaşlarla ise tamamen hemfikirim. Onlar canım benim, seviyorum onları.

Katılıyorum fikirlerine, Türkiye'de bulunmam bu memlekete zararlı olmaya başladı.

Vatandaşın huzuru için artık gitmem gerekiyor.

Ben bu fikirdeydim uzun zamandır, ama bunu okuyucuya söylemeye çekiniyordum. Yanlış anlarlar filan diye korkuyordum.

Ama baktım öneri onlardan geliyor, artık çekinmeme gerek yok. Okuyucu benim velinimetimdir, onlar ne derse ben onu yaparım. Bunu herhalde herkes artık anlamış durumdadır.

Onun için en kısa zamanda bir daha geri gelmemek üzere gitme önerisini uygulamaya karar verdim.

Gideceğim gitmesine ama param yok.

Ayrıca gitmem de yetmez, yazı yazmayı da kesmem gerekiyor.

Yani bu devirde artık memleket hakkında yazı yazmak için illa da o memleket sınırları içinde bulunmak gerekmiyor.

Hatta ben doğal olarak ajanlık başvurumu bile ciddiye almayacak adı malum ülkeye gitmek zorunda olduğum için, 7 saat farkını da avantajıma kullanarak yazılar yazarım orada.

Bu avantajı kullanırsam memleket hakkında daha uzun düşünmeye başlarım, daha uzun düşünürsem de işler kötüye gider; çünkü düşünmeyi başarıp da olumsuz yazı yazmamak mümkün değil bu ülke hakkında.

Anlayacağınız, hem gidişim için hem de çalışmadan yaşamam için paraya ihtiyacım var.

* * *

İşte bu noktada vatansever ODTÜ'lü anti-hamburgercilere bir iş düşüyor.

Beni finanse etmek zorundalar.

Bu nedenle onlara çağrı yapıyorum ve diyorum ki, haydi ODTÜ'lüler pamuk eller cebe!

Sizin öneriniz doğrultusunda, bu ülkeden bir an önce gitmem için gerekli olan parayı hemen toplayın aranızda.

Başarırsınız bunu, size güvenim sonsuz. Hele o muhteşem eylemi gerçekleştirenler beceriklidir mutlaka, onlar öncü olurlarsa daha çabuk toplanır bana, bunu biliyorum.

Yeterli miktara ulaştığınıza karar verdiğiniz anda da bana bir e-mail atın, size parayı hangi hesaba yatıracağınızı söyleyeyim.

Haydi bir iyilik yapın memleketinize.

Beni Amerika'ya yollayın.

Bakın burada söz veriyorum size ve kesinlikle söylüyorum ki bu dediğimi yapacağım.

Yani bu yazı öyle espri olsun filan diye yazılmış değil.

Hem yazı yazmaktan, hem de buralarda olmaktan acayip sıkılmış durumdayım.

Böylece önerinizi gerçekleştirirseniz, siz benden, ben de sizden kurtulmuş olurum ve hepimiz bir güzel rahatlarız.

Okey mi?