Bitmedi, başlıyor

Rüyalar gerçek oldu... Kabul.

Ezilmiş insanların gururu okşandı... Kabul.

Barack Obama ABD Başkanlık yarışını kazandı. Hem de “beyaz çoğunluğun oylarıyla.”

Bunların hepsi güzel.

***

Peki “biz” ve “onlar” ayrımı bitti mi?

Amerika’da artık bizimkiler-öbürküler faslı kapandı mı?

Yoksa asıl şimdi mi başlıyor?

Obama, ne kadar barışçı ve uzlaşmacı olursa olsun, bir kesim o’na “bizimki” diyecektir.

Bu bir duygudur.

Kimse önleyemez.

Obama bile.

***

Ben Obama’nın adaletçi davranacağına eminim. Samimiyeti, yüzünden akıyor. Sırf kendisine oy verenlerin değil, bütün Amerikalılar’ın Başkanı olacağı muhakkak.

Belki iyi bir Dünya Lideri de olacaktır.

Fakat o duygu yok mu?

Ah o duygu...

“Sen benimsin” diyerek hep paçalarına yapışacaktır.

- Yapma, ırkçılık ediyorsun.

Sizi dinlemeyecektir.

Ve haklıdır.

Çünkü insandır. Hem de yıllarca itilmiş kakılmıştır. Öyleyse Dünya Lideri’ne benimki ya da bizimki diye sarılacaktır.

Bunu kimse önleyemez.

Obama bile.

***

Halbuki ne güzel...

Çukulata renkli şarkıcılardan tutun boncuk gözlü sporculara kadar, büyük yıldızlar yetişti. Hepsi de Amerikan Bayrağı’nı dalgalandırdı.

Hayır, yetmedi:

Yetmez.

O galibiyetler serisi, en yüksek tepeye de tırmanmalıydı... Siyasetin doruğuna... Ta Beyaz Saray’a.

İşte, o da oldu.

Sevinçten ve gururdan ağlayan insanları şimdi nasıl susturacaksınız?.. Obama’ya bizimki derlerse o duyguyu nasıl önleyeceksiniz?

Eyvah...

Bitmedi.

Başlıyor.