Oyun oyna, başarılı ol!

Başarılı insanların kişisel özelliklerine bakıldığında, ortak kişisel özellik sadece %5.

İçe dönük ya da dışa dönük olmak, uzun boylu ya da kısa boylu olmak, çok da etkili olmuyor.

Bir araştırmaya göre zeki olmak başarının %40’ını açıklıyor. Duygusal zekâ ise % 10’u açıklıyor.

Duygusal zekâ çok önemli ama bir çok mahkumun da duygusal zekalarının yüksek olduğunu biliyoruz.

O halde en çok etki hangisinde?

Bazılarına göre güçlü bir vizyonu sahip olmak. Bazılarına göre zamanı iyi kullanmak

Ama çocuklar için en önemlisi “kişisel kontrol.” Kişisel kontrol çocukların okul başarısının % 50’sini oluşturuyor.

KİŞİSEL KONTROL

Çocuklar, özellikle küçük çocuklar,  genelde akıllarına ilk geleni yapar. Davranışlarının sonuçlarını çok da düşünmez. Reaksiyon gösterir.

Örneğin, bir oyuncak ile oynamak isterse, o oyuncak ile başka bir kişi oynuyor olsa bile gidip hemen kapar. İsteklerini bekletemez.

Genelde plan yapma veya duygularını düzenleme yeteneği de yoktur. İç seslerinin farkında da değildir.

Zamanla reaksiyon göstermeyi bırakıp, daha planlı olup, yaptıklarını düşünmeye başlar.

Kişisel kontrol geliştirir.

Ama ailesinden veya eğitim sisteminden dolayı bu özellikleri kazanamayan büyük bir grup var. Yetişkin çocuklar var.

YETİŞKİN ÇOCUKLAR

Elimde herhangi bir araştırma yok ama kişisel kontrolü zayıf olan birçok insan olduğunu düşünüyorum Türkiye’de.

ARENA’da yıllar önce “Atın ölümü arpadan olsun” diyerek, AIDS’li bir kadın ile seksi yapmayı kabul eden sürücüyü hatırlayın. Bu yetişkin, hala bir çocuk gibi isteğini erteleyemiyor.

Kazaların sebebi de bu bence. Sollama yapmadan bir arabanın arkasından uzun bir süre seyahat etme sabrı yok insanlarda.

Trafik ışıklarında, ışık sarıya döner dönmez, deli danalar gibi kornaya basan insanların çoğunda da kişisel kontrol yok.

Bilgisayar ya da TV başında saatlerini geçiren gençlikte de kişisel kontrol yok.

KİŞİSEL KONTROL NASIL KAZANILIR?

Kişisel kontrolü olan insan, plan yapar ve önceliklerini belirlemede çok etkilidir. Disiplinlidir. Kendisini motive etmeyi bilir. Başına gelenlerden dolayı başkasını suçlamaz. İç sesini dinler.

Aileler çocuklara plan yapmayı, kendi duygularını tanımayı, tepki vermeden düşünmeyi öğretebilirler. Bunu öğretmenin en iyi yolu da oyunlardır. Özellikle planlanmış oyunlar.

OYUNLAR

Çocukların gelişiminde en önemli etken oyunlar.

Çocuklar oyunlar sayesinde sosyalleşiyor ve plan yapmayı öğreniyor. Oyunu ne kadar diğer çocuklar ile oynarsa o kadar iyi.�

Oyunun en büyük yararı, soyut düşünmeyi öğretmek. Oyunda, telefon araba oluyor. Kaşık, uçak oluyor.

Çocuk kendisi ile konuşuyor. İç sesinin farkına varıyor. Diğer çocuklar ile işbirliği yapıyor.

OKULLARDA OYUN

Çocuklar okul öncesi sınıflarda oyun oynuyor ama ilkokul başlayancı oyun sayısı azalıyor.

Oyun oynansa bile, plansız bir oyun oluyor. Öğretmen bir oyun belirliyor. Çocuklar da oynuyor. Bu tür oyunlar kişisel kontrolün gelişmesine yardımcı olmuyor. Çünkü çocuk plan yapamıyor, iş birliği yapamıyor. Rollerini belirleyemiyor.

Genel düşünce şu: Çocuk okulda oyun oynamasın, ciddi işler yapsın. Sıkılınca bir oyun oynarız. Planlı ve uzun oyunların önemi anlaşılmış durumda değil.

Dikkat edin. Çocuklar zil çalınca nasıl da dışarı fırlıyor oyun için, ama işin kötüsü teneffüsler çok kısa.

Çocuk oyun planlayamıyor. Oyun kuramıyor. Bundan dolayı da kişisel kontrol okullarda çok gelişmiyor.

Bir de okullarda yaşanan korku eklenince kişisel kontrolü zayıf kişiler yetişiyor.

Eğer çocuklara başarılı olmayı öğretmek istiyorsak, okullarda onların kendi oyunlarını kurmalarına ve planlamalarına olanak verelim. Teneffüsleri uzatalım.

Sonuç olarak ders saatinde oyunun önemli olmadığını düşünmek de ‘doğru bildiğimiz yanlışlar’dan bir tanesi.