100’ncü yılı gururla coşkuyla kutlayalım

Atatürk bu önemli günün bayramını çocuklara armağan etti. Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı korinavirüs salgını yüzünden bu yıl meydanlarda, törenlerle kutlanamayacak.

BİRLİKTE İSTİKLAL MARŞI
23 Nisan nedeniyle birçok belediye çocuklara bayrak; boyama kitapları dağıttı. Evlerin, balkonların, pencerelerin bayraklarla donatılması, süslenmesi çağrısı yapıldı. TBMM Başkanı Mustafa Şentop da herkesi 23 Nisan’da saat 21.00’de evlerinde balkonları, pencerelere çıkarak İstiklal Marşı’nı söylemeye çağırdı.

BAYRAKLYARI ASALIM
Bana göre yapılması gereken bugünden tezi yok, bayraklarımızı asmak, dileyenlerin balkonlarını pencerelerini süslemesi, 23 Nisan’da, 100’ncü yıl coşkusuyla birlikte İstiklal Marşı’nı söylemek. O gururu birlikte yaşamak, Atatürk ve arkadaşlarını anmak, “Bugün 23 Nisan neşe doluyor insan” demek. Böylelikle bu zor günlerde en önemli bayramlardan birisini birlikte kutlamanın mutluluğunu yaşamak. Bayramınız kutlu olsun! (Ramazan ayının da herkese iyilikler getirmesini diliyorum)

-----

 
BİR ANIMSATMA

1,5 yıldır karantinada
yaşama sarılabilmek

ULUSAL Egemenlik ve Çocuk bayramı nedeniyle bugün, bir kızımızın öyküsünden söz edeceğim. Öykü Arin Yazıcı 5 yaşında bir dünya tatlısı. Onu tüm Türkiye tanıyor. Onun canına can katabilmek için herkes seferber oldu. Prof. Dr. Cem Terzi, “Öykü Arin bize insan olmanın, birlikte yaşamanın temel değerini öğretiyor: Bağışlamak. Karşılıksız, çekincesiz bağışlamak. Yaşamak ve yaşatmak için.
Kök hücre vericisi olmak isteyen herkes 1 tüp kanını Kızılay’a vermeli. Hepsi bu...Teşekkürler Öykü Arin. Çok yaşa sen” diyordu.

ANNE YAZICI ANLATIYOR
Öykü Arin’e, Kasım 2018’de çok ender görülen bir lösemi türü tanısı konuldu. Öykü ve ailesi, hastalığa karşı büyük mücadele verdi. Ve bu koronavirüs kabusu yaşadığımız, 20 yaş altınına sokağa çıkma yasağı getirilen günlerde, 1,5 yıldır karantinada olan o dünya tatlısının öyküsünü dinleyelim. Annesi Eylem Şen Yazıcı’nin sosyal medyada Amerika’nın Sesi Türkçe’ye verdiği röportajdan özet:

TEDAVİYE EVDE DEVAM
“Tanı konmasının ardından donör arayışına girildi. Yaklaşık bir yıl önce, 11 Nisan’da hastaneye yattık. Hızlı nakil gerekiyordu. Tam uyumlu donör bulamadık. Babası da, ben de yarı uyumluyduk. Zaman olmadığı için önce benden nakil denendi, başarısız oldu. Babasından yapılan yarı uyumlu nakil tuttu. 11 Haziran’da olmuştu. Ardından temmuz sonu gibi eve çıktık. Tedavi sürecimiz evde devam ediyor.

BİZİMKİ GERÇEK MÜCADELE
Öncesinde de günlerini evde geçiren Öykü, hastane sürecinde 3,5 ay bir odada, ben ve babasıyla kaldı. Odaya sadece bir doktor ve hemşire girebiliyordu. Eve çıktıktan sonra da karantina devam ediyor. Biz her gün gerçekten hayatta kalma mücadelesi verdik. Biz dünyaya gidemiyorsak, dünyayı odaya getirmeye çalıştık. Öykü Arin hastane odasındayken kitaplarla, animasyonlarla, çizgi filmlerle, hikayelerle, oyunlarla bunu yapmaya çalıştık. Dünyayla bağımızı hiç koparmadık. ‘Öykü Arin’e Umut Ol’ kampanyası sadece Öykü için değil, kök hücre bağışına ihtiyaç duyan tüm hastalar için yürüttüğümüz bir mücadele oldu.

KİTAP RESİM VE HER ŞEY
Çok kitap okuduk, resim yaptık. Haftanın hikayesini seçtik. Bu bir animasyon hikayesi de olabilir, film hikayesi de. Oradaki karakterleri gün içinde konuşturmaya başladık. Yeni hikayeler yazdık. Okul öncesi eğitimle ilgili kitaplar aldık. O kitapları çalışırken de o karakterleri sınıf arkadaşı yaptık. El becerilerini geliştirmek çok önemli. Hamur yoğurmak kadar stres attıran bir şey yok. Ahşap oyuncaklar, legolar çok kurtarıcı oldu. Bir sürü şey denedik. Evde halı örmekten uzay mekiği yapmaya kadar...

DESTEK ALDIK DANIŞTIK
Her gün sohbet saati yaptık. Sohbet konularının çoğunu o belirliyor. Bir şeyler anlatmak istiyorsa onu dinliyorum. Bunları yaparken zorlandığımız çok şey oldu. Çocuk psikoloğundan, oyun terapistinden destek aldık. Büyüklerimize, arkadaşlarımıza danıştık.”
Öykü Arin, sevdiklerinle sağlıklı, mutlu ve çok yaşa... Anne kiza kolay gelsin!