Paylaş
Sevgili Güzin Abla, 27 yaşındayım ve iki yıldır süren ciddi bir ilişkim var. Daha önceden de ailelerimiz birbirini tanıdığı için herkes ilişkimizi onaylıyor. Seneye evlenmeyi düşünüyoruz...
Ama benim şüphelerim yüzünden hep bir kavga çıkıyor. Çok yakın arkadaşım ve kocasıyla sevgilimi tanıştırdım. Tanıştırırken de ona, “Lütfen kocasıyla iyi anlaş, çünkü ben bu kızı çok seviyorum” dedim.
Şimdi o kız arkadaşımla çok iyi anlaşıyorlar.
Ancak bu sefer de ben arkadaşımdan sevgilimi kıskanıyorum.
Sevgilim, herkese kibar davranan biri. Bu arkadaşıma da öyle davranıyor. Ama ben bir şeylerin ters olduğuna inanıyorum.
Arkadaşımın, eşiyle şimdi arası açık. Sürekli kavga ediyorlar ve boşanma aşamasındalar...
Onlarla ne zaman bir araya gelsek, sevgilim hep bana sarılmak ve öpmek istiyor. Anlamıyorum, acaba beni aldatıyor mu ya da arkadaşımdan mı hoşlanıyor?
“Onunla görüşmeyeceksin” dediğimde “Sen tanıştırdın bizi, nasıl böyle bir şey yakıştırırsın bana?
Hem hani çok samimi arkadaşındı” diye benimle kavga ediyor. Çok zor durumdayım, ne olur yardım et Güzin Abla?
◊ Rumuz: Kuşkularım
YANIT
Kızım, onu en yakın arkadaşınla sen tanıştırmışsın ve onları çok sevmesini söylemişsin.
Şimdi de onu kıskanıyor, arkadaşın evli barklı olduğu halde, sevgilinle ilişkiye girdiğinden kuşkulanıyorsun...
Madem bu kadar kuşkulanacaktın, neden tanıştırdın ve onlarla samimi olmasını istedin?
Bence hem sevdiğin adama hem de en yakın arkadaşına haksızlık ediyorsun.
Böyle güvensizlikle evlilik de yürümez. Evlilikte her şeyden önce karşılıklı güven duygusu önem kazanır. Bu kıskançlığından kurtulmak için sevgili kızım, önce kendine sonra sevdiğine güvenmeyi öğrenmelisin.
Asıl suç o kızda
değil, eşimdeymiş
Merhaba Güzin Hanım, eşimle 3 buçuk senedir evliyiz.
1 buçuk sene önce ilgisizliği ve sorumsuz davranışlarından ötürü ondan ayrılmak istedim.
4 ay ayrı kaldıktan sonra aile büyüklerinin araya girmesiyle tekrar barıştık.
Şu an 1 yaşında çocuğumuz var. Ama aramız iyi değil, mutluluk yine kısa sürdü. Bana ihanet ettiğinden şüpheleniyordum. Bu şüphelerim karşısında o da bana işyerinden bir kızla 3-4 gün konuştuğunu itiraf etti.
Kızla aralarında bir şey olmamış, kendisinin istemediğini söyledi.
Ancak ben eşimin sözlerine inanmadım ve kızla kendim konuştum.
Kız, eşimin evli olduğunu bilmediğini, onun için yakınlaştıklarını, öğrenince de hemen ilişkilerini bitirdiğini söyledi. Hatta işyerinden hemen ayrılacağını da belirtti.
“Adımın böyle konularda geçmesini istemiyorum” dedi.
Eşim, benim o kızla konuştuğumu öğrenince sinirlendi ve “Beni neden rezil ediyorsun” dedi.
Boşanmak istediğini belirtip evden gitmemi söyledi.
Oysa ki ben çocuğumuz olduğu için eğer çabalarsa bu olayı unutacağımı söylemiştim.
Ama özür bile dilemedi. Ben de kabullenemiyorum.
Güvenim çok sarsıldı. “Yazışmalarınızı göster” dediğimde, göstermiyor bana. Ona güvenim yok, ne yapmalıyım?
Tamam çocuk önemli ama annesinin mutsuz olduğu bir evde, ben ona ne kadar mutluluk verebilirim ki?
◊ Rumuz: Güvensiz
YANIT
Haklısın kızım, çok haklısın hem de...
Eşin yapmış bir yanlış, insan bari utanç duyar, ezilir bağışlanmak için çaba gösterir, gönlünü almaya çalışır.
Oysa eşin, hiç utanmadan bir de üste çıkmış, afra tafra yapmış, seni evden kovmuş, “boşanalım” demiş.
Sanki yaşananlar yetmiyormuş gibi, bir de seni suçlamaya kalkışmış.
O kızı da takdir ettim, pek çok evli erkek meraklısı hanımın aksine, sana karşı dürüst davranmış, efendice olayı bitirmiş.
Zaten eşinle pek iyi anlaşamıyor olmalısın ki, daha önce ayrılmak istemişsin.
Ama malum işte aileler bazen bu işlere fazlaca burunlarını sokarlar, iyilik yapacağım derken, istemeden evlatlarına kötülük yaparlar.
Bu süreçte bir de çocuğunuz olmuş.
Bence bu hataymış ama dünyanın sonu değil tabii...
Ve dediğin gibi belki boşanmalarda çocuklar oldukça sorun yaşıyorlar.
Ama, mutsuz ve huzursuz bir evde, büyüklerinin sürekli didiştiğini görmek onları daha çok üzer, daha çok bunalıma sokabilir.
Bu yüzden kızım, kendini ezdirme, onurunu koru ve seni evden kovan bu adama geri dönme.
Çocuğunun varlığı sana gerekli cesareti ve gücü verecektir.
Paylaş