Lisede arkadaşlarımın zorbalığına maruz kalıyorum

Merhaba Güzin Abla, ben 16 yaşında bir genç kızım.
Lise 2’nci sınıfa gidiyorum.
Bildiğiniz üzere, günümüzde artık okullarda gözle görülür şekilde bozulmalar var. Diğerlerini dışlama ya da zorbalık bunların başını çekiyor.
Şunu söylemesi bile bana inanılmaz bir utanç veriyor: Liseye başladığım seneden bu yana sürekli zorbalığa maruz kalıyorum...
Ben o arkadaşlara karşı içimde en ufak bir kin bile beslemezken, onlara hiçbir şekilde zarar vermezken, onlara karşı herhangi bir kötü davranışta bulunmamışken neden bu kadar benden tiksiniyorlar?
Beni sürekli dışlıyorlar?
Normalde sosyal faaliyetler olduğunda katılmak için içimde bir heves olurdu. Lakin bu heves şimdi benimle birlikte gitmiyor.
Çünkü içimde endişe duyduğum bir durum var... Yanlış bir harekette bulunursam bunu kendi aralarında göze çarpacak bir biçimde eleştirecekler ve bir nevi rezil olacağım. Teneffüslerde ve beden eğitimi derslerinde daha çok geriliyorum. Oturup kitap okumaktan başka bir şey yapmasam bile bakışları beni buluyor ve aşağılayıcı bir tavır takınıyorlar.
Her ne kadar gözlerine bakmamaya gayret göstersem de bazen gelip “Sen asosyal misin” diyorlar. Her aynaya baktığımda ise yüzümdeki, vücudumdaki kusurları gördüğümde neden hakkımda bu denli konuştuklarını az çok çıkarabiliyorum.
İnanın ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Bu o kadar berbat bir şey ki, ilk zamanlarda hissettirdiği acı utancımı hafifletiyordu. Fakat artık o da nafile geliyor. Bu durumdan gerçekten çok utanıyorum.
Beni neden dışladıklarını anlamak istiyorum. Benim çirkin olmam mı beni dışlamalarına neden oluyor? Yoksa beceriksiz ve başarısız durumum mu?
Kendimi meşgul etmek için kitap okumaya başladım. Okudukça dış dünyadan soyutlayabiliyordum çünkü kendimi. Daha sonrasında bir-iki cümle karaladım, bu da bir bakıma iyi geliyordu. Söyle abla ben nasıl kendimi okul arkadaşlarıma kabul ettirebileceğim.
◊ Rumuz: Dışlanan kız

YANIT

Sevgili kızım, okullardaki baskıları, gençlerin kendi aralarındaki gerginliklerini, zaman zaman şiddete kadar uzanan tartışmaları elbette ki izliyor ve endişe duyuyorum.
Her alanda olduğu gibi, lise çağındaki gençlerin de ruhsal açıdan çok büyük gelgitler yaşadıklarını, uyumsuz ve mutsuz olduklarını, zaman zaman maddi manevi çöküşler içinde ne yapacaklarını bilemediklerini görüyorum.
Bu duruma da çok üzülüyorum.
Ancak bence sen boş yere kendini suçluyorsun.
Hele arkadaşlarının sana karşı takındıkları tavrın fiziksel nedenlere bağlı olduğunu düşünmemelisin.
Arkadaşlarının seni dışladıklarını düşünürken, bunun yüzündeki ve vücudundaki kusurlar olduğunu söylüyorsun ya...
Bence bu çok yanlış. Kendi kendine kusur buluyor ve bu nedenle mutsuz, neşesiz, keyifsiz bir genç kız haline geliyorsun...
Ve belki de arkadaşlarının seni dışlamalarına bu tavrın neden oluyor.
Sen öyle bir yaştasın ki, tam tersine tasasız, neşeli, güleryüzlü, dışa dönük olmalısın.
Bir de tabii çevrendeki genç arkadaşlarının kendi özel yaşam koşulları, aile ortamlarıyla ilgili sorunları olabileceğini de düşünmelisin. Ne yazık ki bugün gençler çok erken yaşlarda ciddi ailevi sorunlarla karşılaşabiliyorlar ve maddi imkânsızlıklar içinde çırpınıyor.
Bu yüzden alınganlık yapmak yerine tıpkı senin gibi, bu arkadaşlarının da zor koşullarda yaşadıklarını kabul etmelisin.
Belki de onlardan uzaklaşmak yerine, uyum sağlamanın yollarını aramalısın. Bak kitap okuduğunu söylüyorsun, eminim psikoloji ağırlıklı kitaplar da okuyorsundur.
Evet bu tür kitaplar senin insanları daha iyi tanımanı sağlayabilir...