Kendimi yalnız ve dışlanmış hissediyorum

Merhaba abla, kendimi yalnız hissediyorum anlatmazsam da içimde kalacak ve böylesi daha kötü... Ben 20 yaşındayım, bu yıl üniversiteyi kazandım. Birkaç güne kadar okula başlayacağım. Biz iki kardeşiz, bir de ablam var. O 24 yaşında.
Ablam 4 yıllık evli ve şu an da hamile, doğumuna da çok az kaldı, tam benim üniversiteye gitmeme denk geldi doğumu... Benim sana anlatmak istediğim, ablam sürekli bana ters davranıyor...
Sen bir iş yapmıyorsun, yazın çalışmadın, anne baba parası yiyorsun gibi ithamlarda bulunuyor. Annem yevmiyeci, arada tarlaya gider çalışır. Babam da emekli oldu, çalışmıyor artık.
Babam bize hiç bakmaz, bütün desteği, maddi manevi annem karşılıyor. Demem o ki annem her ikimize de eşit para veriyor. Markete, pazara gitsin, hep annem alır ihtiyaçlarımızı, ablam ise hep “bende para yok” diyor.
Benim de üniversite için ihtiyaçlarım çok, bana da para lazım. Evlendiğinden beri annem hep ona para verir alır, yedirir, içirir. Ama sanki ben evliyim de, annemin parasını yiyormuşum gibi hissediyorum. Çünkü öyle hissettiriyorlar. Ben bekar bir kızım ve ablam beni kendiyle kıyaslıyor.
Oysa ablam evli şimdi de doğum yapacak, özelde doğum parasını ve şimdi de annemden istiyorlar, altın küpe falan da istiyorlar.
Sanki annem çok zengin de... Babam zaten yardım etmiyor ama ben anlam veremiyorum, evlendiği halde hep “param yok” demesine.
Bazen düşünüyorum da, keşke ben olmasaydım da annem bütün yardımları ona yapsaydı. Bunların hiçbiri onu kıskandığım için değil ama ağrıma gidiyor, zaten annem bekarken de ona çok para verdi.
Ablam sürekli beni aşağılıyor.
Hatta bir gün “annem olmasa seni yanımda bir dakika tutmam” dedi o kadar ağrıma gitti ki...
Ablamı sevdiğim halde böyle laflar ettiği için ondan soğumaya başladım ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor.
Annem de zaman zaman onun yanında yer alıyor gibi... Sanki ben üvey evlatmışım gibi kendimi dışlanmış hissediyorum...
◊ Rumuz: Üvey evlat gibiyim

YANIT

Sevgili kızım, bazen kardeşler arasında maalesef böyle kıskançlıklar, sürtüşmeler ortaya çıkabiliyor.
Bu durum zaman zaman işte seninki gibi büyük ablanın (ya da abinin), küçük kardeşine karşı belki de hiç farkında olmadan duyduğu haset, kıskançlık gibi duygular olabiliyor.
Bunun nedeni belki de annenin istemeden de olsa, sen dünyaya geldiğinde henüz çok küçük yaşta olan ablanı ihmal etmesi, bütün sevgisini ve ilgisini haliyle sana odaklaması olabilir.
Küçük yaştan itibaren, bu annesi tarafından dışlanmışlık duygusu ablanı etkilemiştir. Ben öyle olaylar hatırlıyorum ki, büyük kardeş küçük kardeşini, beşiğinde öldürmeye bile çalışmıştı.
Unutulmayacak vakalar bunlar.
Ve sanıldığından da çok sık görülebiliyor. Burada sanırım ablan evliliğinde de pek fazla aradığını bulamamışa benziyor.
Tüm umudunu doğacak bebeğine bağlamış sanki. Bir yandan de kendi üniversiteye gidemediyse, içinde ukde kalmış olabilir. Annenin seni üniversitede okutmasına katlanamıyor da olabilir.
Çok acı ama ne yazık ki kardeşler arasında sıklıkla bu tür sürtüşmeler, çekememezlikler görülebiliyor.
Aynı anneden aynı babadan dünyaya gözlerini açan kardeşler, zaman zaman sadece arkadaş olarak tanışıp, dost olabilen kişilerden daha uzak ve daha düşmanca davranabiliyor işte.
Annenin de sana karşı bu tavrını yadırgamamalısın.
O her şeyin farkında ve ablanı sakinleştirmek, aranızı düzeltmek için böyle onun yanındaymış, ona hak verirmiş gibi bir taktik uyguladığını sanıyorum.
Bütün bunları sana, hem ablana karşı biraz daha anlayışlı olman hem de sakin olup üzülmemen için söylüyorum sevgili kızım.
Zaman içinde ablanla birbirinizin değerini anlayabilirsiniz umarım.