Gurbetten gelen acı bir çığlık: BEN KUMAR HASTASIYIM

Önceleri eşim bilmiyordu, ona "Mesai yapıyorum" diyordum. Şimdi artık biliyor. Çünkü geçenlerde çok büyük para kaybettim. Bunu ona söylemek zorunda kaldım. Bazen düşünüyorum maddi durumum çok iyi. İki evim, iki arabam var. Kiradaki evimden çok güzel kira alıyorum. İki oğlum ve iki kızım var. Onları çok seviyorum. Eşime ve çocuklarıma hiç sıkıntı çektirmedim.

Bazen bir süre kumar oynamıyorum ama şu anda ruletin başından, iş saatinde bile kalkmak istemiyorum. Önceleri otomatik makinelerde oynuyordum. Şimdi işi biraz büyüttüm.

Her gün gazetenizi okuyorum. Köşenizden bana cevap verir, tavsiyelerde bulunursanız çok sevinirim. Ancak e-mail adresimi vermeyin çünkü çocuklarım benim durumumu bilmemeliler. Aslında neden böyle kumara tutkun olduğumu bilmiyorum. Bir süre önce psikolojik tedavi yolunu bile denedim. Bir iki sene bıraktım, yeniden başladım. Şu anda yaşım 40’ın üzerinde. Bana tavsiyelerinizi bekliyorum. Üstelik gurbette bu sorun yüzünden aileler dağılıyor ama ben direkten döndüm. Yine de eşim daha ne kadar dayanır, bilemiyorum. Şu anda sanki kişiliğimi kaybettim. Ne yapacağımı bilemiyorum.

Hiç kimseye borçlu değilim, parasız kaldığımda bile, borç alıp kumar borcumu ödedim. Ama artık zorlanmaya başladım. Sonum ne olur, ben de bilemiyorum. Eşimi çok seviyorum. Onu kaybetmek istemiyorum. 20 senedir evliyiz ama ben böyle devam edersem evliliğim de biter.

RUMUZ: KUMAR

Sevgili oğlum, endişelerinde haklısın. Çünkü kumar kadar kötü bir alışkanlık yoktur. Kumar da tıpkı uyuşturucu gibi insanı bağımlı kılabilir. Ama sen bilinçli ve akıllı bir insansın. Kumarı bırakmak için bir uzmana bile gitmişsin. Sanırım artık akıllanmışsın. İnan zararın neresinden dönülse kardır. Eşinin seni bu zamana kadar terk etmemesine dua et. Gerçekten sana bağlı ve sabırlı bir kadınmış. Ama bu kumara düşkünlüğün yüzünden onu ve aileni daha fazla ihmal edersen, eminim seni terk edip gidebilir. Bir de çocuklarını düşün; bir baba olarak onlara örnek olmalısın değil misin? Onların da senin gibi kumar tutkunu insanlar olarak yetişmesini ister misin? Hangi kadın böyle bir duruma katlanabilir. Eminim artık eşinin de sabrı taşmak üzeredir. Bak psikologa başvurduğunda iki sene kumardan uzak durabilmişsin, bu yapabileceğini gösteriyor ama yine de kendi başına başaramıyorsan, tekrar bir uzmana git. Eminim bu defa kesin üstesinden geleceksin bu kötü alışkanlığın. Hem sana bir şey tavsiye edeyim mi, çok oyun meraklısıysan, internette masum oyunlar var. Kendi kendinle yarışıyorsun. Onları araştır, öğren, bu şekilde oyun tutkunu tatmin edersin.

Çaresizlik mi, acizlik mi adını siz koyun

Güzin Abla, biliyorum ki sen her türlü dertle uğraşıyorsun. Hastalık, sağlık, cinsellik, depresyon, aşk, ihanet vs. Sana minnettarım, iyi ki varsın çünkü sen gerçekten son umutsun. Ben de sana çaresizlikten, acizlikten, tükenişten, dayanaksızlıktan, yok oluştan dolayı yazıyorum

Ben 6.5 aydır işsizim; şu ana kadar çalmadığım kapı kalmadı. İnternetteki insan kaynakları mı, gazetelerde yayınlanan iş ilanları mı, aklına ne gelirse hepsini denedim. Hepsine başvurdum. İnan toplam iş başvurularım 300 adedi geçti. Eş, dost tanıdıklara rica ettim, ticaret odası başkanlarına, spor kulübü yöneticilerine bile ricada bulundum, ses seda çıkmadı. Aslında yaratıcı, yenilikçi, girişken, hiperaktif bir kişiyim ama yaşım 44 olduğu için iş bulamıyorum. Daha doğrusu kimse bana iş vermiyor. Artık tıkandım, takatim kalmadı.

Anadolu Üniversitesi İktisat Fakültesi mezunuyum. Branşım ise satış yönetimi ve pazarlama. Evli ve 2 çocuk babasıyım. Allah’tan evim var, buna şükürler olsun. Kalifiye bir kişiyim fakat iş dünyasındaki insanların bu 44 yaş ön yargısını yok edemiyorum. CV üzerindeki engelleri aşamıyorum. Hatta kariyerimin altındaki pozisyonlara bile baş vurduğum halde olmuyor, olmuyor.

Okuduğum kitaplarda, dergilerde, internette, gazetelerde ve dini inancımda, her zaman pozitif ve olumlu düşünmek gerektiği söyleniyor. Yaşamda sabır, sebat gerekli deniyor. Ama ben artık nasıl ve nereye kadar dayanacağımı bilemiyorum. İnsanların yüzüne bakamıyorum. Berbere bile gidemiyorum ki, "İşsiz misin hálá" demesinler diye. Dayanacak halim kalmadı. Yoksa artık tek çözüm intihar etmek mi?

RUMUZ: ANKARA’DAN A.B.

e- mail; akgunbay_ram@hotmail.com / **Tel:0 535 615 35 26

Şu anda her yaştan, her kesimden insanların en ciddi derdi işsizlik sevgili okurum. Hatta üniversite mezunu gençlerin de en büyük hayal kırıklığı bu. Binbir zorlukla girebildikleri üniversiteden mezun olup çıktıklarında, tüm kapıların önlerinde açılacağını sanıyorlar çünkü. İş bulduklarında bile, beklentilerinin altındaki maddi kazançları onları elbette ki mutsuz ediyor. Üstelik bırakın 44 yaşı, 30 yaşın üstündekilere bile iş yok.

Bu nedenle sizin mektubunuz bana bu üzüntülerini yazanların ne ilki ne de sonu olduğunu gösteriyor. Ama umuyorum, okurlarım arasında sizinle ilgilenip, yardımcı olacak kişiler bulunacaktır.

Yaşadıklarım yüzünden artık kimseye güvenemiyorum

Güzin Abla; o kadar acılarla, dertlerle karşılaşıyorsun ki, benim derdim çok hafif kalacak bunların yanında. Ama artık dayanamıyorum. Arkadaşlarımla büyük sorunlar yaşadım. Daha 16 yaşındayım, o kadar büyük kazık attı ki dostlarım bana; inanın artık kimseye güvenemiyorum. Ne olur derdime derman ol; yol göster bana.

RUMUZ: CEREN

Sevgili küçüğüm, sana kim bu kadar acı çektirdi bilemiyorum ama nasıl olsa bir gün hayatı, insanları tanıyıp, olgunlaşacaktın. Bence bunun biraz erken yaşta gerçekleşmesi senin için hayırlı olmuş diyebilirim. İnsanları oldukları gibi kabul etmek zorundasın.