Eski eşimle barışmalı mıyım

Merhaba Güzin Abla, ben 28 yaşında evlendim. 3 yıl evli kaldım... Merhaba Güzin Abla, ben 28 yaşında evlendim. 3 yıl evli kaldım... Evlendikten iki ay sonra hamile olduğumu öğrendim. Hamileyken bile hem dayak yedim, hem hakaret işittim. Eşim bipolarmış, bunu bana 1 yıl sonra söyledi. Çok konuşan, her şeye karışan bir adamdı. Ailem eşimi istemedi ama hatrıma saygı duydular. Her tartışmamızda annemi arardı. Aileme yansıtırdı sorunlarımızı. Evlendikten 1 yıl sonra gemilerde çalışmaya gitti. 6 ay gelmediği olurdu, bu süre zarfında hep aileme muhtaç oldum... Ekonomik sıkıntı çektim. Sonra dayanamayıp ayrıldım, ayrıldığımda oğlum 3 yaşındaydı. Şu an 6 yaşında, yaşanılan sorunlardan kavgalardan oğlum çok etkilenmişti. Ayrıldığım ilk yıl çok agresifti. Şimdi düzeldi ama hiperaktif bir çocuk. Bazen çok yoruluyorum ama güçlü olmak zorundayım. Çok yoruldum, özellikle de annem en ufak bir gerginlikte “senin çocuğun tabii ki ilgileneceksin” diyor. Bu lafları çok zoruma gidiyor. Evliliğimizde güzel günlerimiz de oldu ama son zamanlarda çok kötü olaylar yaşandı. Şu an annem babamla yaşıyorum, kendimi bildim bileli sorunlarla mücadele ettim. Ailemde de huzur görmedim.Annem en ufak bir şeyde ağır laflar söylüyor. Ailem eski eşimle barışmama asla razı değil. Başkasıyla evlenmeyi de göze alamıyorum, evliliğin en ağırını yaşadım çünkü. Eski eşim ben barışmak istesem hemen barışır ama korkuyorum, cesaret edemiyorum. Bir yandan da oğlumu düşünüyorum, neden babasından ayrı yaşatıyorum, herkes bir şekilde evliliğini sürdürüyor diye... Ben de barışıp mücadele etsem mi diye çok düşündüm. Bir yaştan sonra bazı şeyler ağır geliyor. Özellikle de aileme muhtaç olmak... Ne olur bana akıl verin, ne yapsam oğlum ve benim için iyi olur? Eski eşimle barışmak mı, başkasıyla evlenip yeni bir hayat kurmak mı? ◊ Rumuz: Karmaşık duygular

YANIT

Sevgili kızım, hayatta zaman her şeyi unutturabiliyor. İyi ki de unutuyoruz yoksa hayat çekilmez olur. Ama işte sanırım sen de aradan yıllar geçtikten sonra, eşinden çektiklerini unutmuşsun.
En önemlisi de sana şiddet uygulamasını, hakaretlerini, seni maddi açıdan zorda bırakmasını, gemilere çalışmaya gittiğinde sana geçinecek kadar para göndermeyip, ailene muhtaç bırakmasını...
Bütün bunları unutmuşa benziyorsun.
Şimdi barışmalı mıyım, diye düşünürken, bütün bu yaşadıkların sana pek hafif geliyor sanki. Ailenin yanında, onların basksı altında, başa kaktıkları destekleri nedeniyle bütün bunları unutmuşa benziyorsun.
Ve çocuğumu babasız bırakmalı mıydım, herkes iyi kötü evliliğini yürütüyor, diye düşünmeye başlamışsın... Ama geçmişte dayak dahil çok kötü günler geçirmişsin...
Bu adamın bir mucize eseri düzelmiş olması mümkün mü?
Bipolar rahatsızlığını tedavi ettirmiş mi? Sana düzeldiğine dair en ufak bir işaret veriyor mu? Sana hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağına dair söz veriyor mu...
Bana “Eski eşim ben barışmak istesem hemen barışır ama korkuyorum” diyorsun ama sana bu güvenceyi veren nedir, söz etmiyorsun. Eşin sana bir adım atmış mı, sana eski yaşattıklarını yaşatmayacağına dair garanti veriyor mu? Bilemiyorum.
Ama açık söyleyeyim, ben bu koşullar altında ona güvenemedim. Yeni bir evlilik yapmak istemen de çok doğal ama çok dikkatli olmalısın. Çünkü evleneceğin insan çocuğuna kucak açmalı, onu kendi evladı gibi bağrına basmalı. Böyle biri olmadıktan sonra asla evlenmeyi düşünme. Çünkü unutma ki evladın her şeyden önemli.
Hayata bir insan yetiştiriyorsun, onun değerini bilmelisin. Unutma ki onu dünyaya getirmeyi sen istedin, o değil. Sorumluluğunu da taşıyabilmelisin.