Benden ayrılırsan ‘seni öldürürüm’ diyor

Güzin Abla, ben 22 yaşında bir genç kızım. Dört yıllık bir ilişkim var. Önce ben ona açıldım. O çok yıpranmıştı. Sevgiye, ilgiye ihtiyacı vardı. Ben de onu mutlu edip hayata döndürecek güce sahiptim.

Diğer erkeklerden farklıydı, fazla belli edemediği bir merhameti ve masumiyeti vardı. Cahil bir ailede yetişmiş, okumasına izin verilmemiş genç adamdı. Liseyi dışarıdan okumasını sağladım. Ona güvenlik sertifikası aldırdım, kurslar araştırdım. Arkadaşlarımla tanıştırdım, farklı ortamlar görmesini sağladım.

Bu arada pek çok eleştiri aldım. Lise mezunu bile olmayan, kaba saba biriyle birlikte olmama tüm çevrem karşı çıktı.

Haklı bile olsalar yapacak bir şey yok..

Onu kendime bağladım, onun için çıkış yolu oldum, ondan ayrılamadım.

Onu düşünmekten kendimi hiç düşünemedim. Bunaldığım bir dönemde, ayrılmak istedim.

Önce “beni bırakma sensiz yapamam” sözleri, sonra tehditler başladı; “Vururum, öldürürüm...”

Aramızda sarılıp uyumaktan başka bir şey geçmedi. Ama aynı evi paylaştık defalarca.

Bunu koz olarak kullandı, “babana söylerim” dedi. Babam tutucu bir insandır ama küs kalmaktan ötesini yapmaz.

Tek korkum babamın benim yüzümden üzülmesi, ölürüm daha iyi.

Sizden beklediğim, cahil yetiştirilmiş, serseri arkadaşları olan bu genç insanı nasıl kazanabilirim?

Çalışmama karşıydı, bunu aştı. Makyaj ve dar pantolon konusunu da aştık. Ama bana güvenmiyor. Onu aldattığımı düşünüyor. Ama öyle bir şey olmadı, bir akrabam ilgisine karşılık vermeyince, o da yediremedi ve bana iftira attı. Şimdi hep şüphe duyuyor. Onu sosyal, kültürlü, özgüveni olan bir insan yapmak için nasıl davranmam lazım.

Sizin görüşlerinizi merak ediyorum. Bu arada genç kızlara bir tavsiye; sevdiğinize ne kadar güvenseniz de bırakın birlikte olmayı, aynı evde dahi kalmayın.
Rumuz: Kırgın

Canım kızım, sen ne kadar zor bir görev üstlendiğinin farkında mısın? Neredeyse bir insanı yeni baştan yaratmaya kalkışıyorsun.

Zaten bugüne kadar onun için yeteri kadar fedakarlık yapmışsın.  Ailesinin, çevresinin, yaşadıklarının, hatta çocukluk döneminin bile onun kişiliğini, karakterini, duygu ve düşüncelerini yapılandırdığını bilmiyor musun?

İnsan elbette sevdiği uğruna bazı değişiklikler yaşayabilir, alışkanlıklarından, bazı inanç ve düşüncelerinden vazgeçebilir.

Ama sen bu genç adamı neredeyse baştan yaratmaya kalkışıyorsun. Bu imkânsız bir şey...

Senin çevren ve yaşamınla, onunki arasında ciddi farklar var. O sana ulaşmak için çok büyük çaba sarf etmek zorunda ve bu onu yıpratıyor, eziyor, bundan doğan bir öfkeyle de sana kızıyor. Bir psikologla görüşmenizde elbette ki yarar var. Ancak sana açık söyleyeyim, bu süreçte ikiniz de çok büyük bir mücadele vermek zorundasınız. Onu olduğu gibi kabulleneceksen, devam et ama aksi çok yıpratıcı olacaktır.