×
Lise yıllarımda, aklı bir karış havada genç bir delikanlıydım. Okula giderken benimle aynı otobüse binen genç bir kız vardı. O da liseye gidiyordu. Uzaktan uzağa bakışıyorduk.
Sonra bir gün arkadaşlarımın ısrarı üzerine onunla tanışmak istedim. Bir şekilde bir bahaneyle yanına gittim ve tanıştık. Bizimle aynı mahallede oturuyormuş. Arkadaş olduk, okula birlikte gidip gelmeye başladık.
O benim okulumdan birkaç sokak ileride bir kız kolejine gidiyordu. Yakınlığımız giderek vazgeçilmez bir tutkuya dönüştü. Onu görmeden bir gün bile geçiremez oldum.
Okul çıkışında artık otobüse binmiyor, yürüyerek evlerimize dönüyorduk. O ailesinden çok çekiniyordu. Babası sert bir adamdı. Bu yüzden görünmemeye dikkat ediyorduk.
O üniversiteye gitmek istiyordu.
Öğretmen olma hayali vardı. Ancak bir gün ağlayarak geldi. Ailesi onu akrabalarından zengin bir ailenin çocuğuyla evlendirmeye karar vermişti. Beynimden vurulmuşa döndüm.
Bizim çocuklarla o oğlanın yolunu kestik, onu bir temiz dövdük. Yüzünü gözünü morarttık. Ama hiçbir işe yaramadığı gibi, daha beter oldu. Sevdiğim kızı artık okula göndermekten vazgeçtiler.
Merhaba Güzin Abla, ben 32 yaşındayım. İlk eşimden boşandım, iki çocuğum var.
7 yıl önce bir adamla tanıştım. Başta her şey çok güzeldi. Kendini bana “Bekârım” diye tanıttı ve beni iki çocuğumla kabul etti. Çok sonra onun evli olduğunu öğrendim. Üstelik üç çocuğu varmış.
İlişkimizi bitirmek istedim, o beni bırakmak istemedi.
Evli olduğunu inkâr etmedi ama “Artık ayrı yaşıyoruz. Aynı apartmandayız. O üst katta kalıyor, ben alt katta oturuyorum” dedi.
Ona inandım. Aşkım gözümü mü kör etmiş, bilmiyorum... 3 sene boyunca ilişkimiz böyle devam etti.
Beni çok sevdiğine inanıyordum, çünkü üstüme titriyordu. Sürekli benim yanımdaydı. Sonra ilişkimizi ailem öğrendi.
Tabii onun evli olduğunu bilmiyorlardı. Biz kendi aramızda nişan ve küçük çapta bir düğün yaptık, dini nikâh kıydırdık.
Kocamla çok ama çok severek evlendim, deliler gibi aşk dolu günler geçirdik... Ta ki kaynanam ve görümcem bu aşkı kıskanmaya başlayana kadar...
Kocam evde yokken bana çok laf sokarlardı, bazen çok iyi davranıp ağzımdan laf alırlardı, ben de onlarla kaynaşıp kendimi sevdirebilmek için onlara uyum sağlamaya çalışır düşünmeden konuşurdum. Çünkü gerçekten birini anne ve birini de abla olarak görürdüm...
Meğer benden aldıkları lafları, şaka olsun gerçek olsun, gidip başkalarına anlatırlarmış...
Bunları duyunca hesap sormaya başladım ve öyle demek istemedik, bilerek demedik, kalbimizde kötülük yok deyip hep beni ikna ederlerdi...
Bu süreç hep böyle devam edince sonunda eşime söylemeye karar verdim. İlk başta benimle birlikte savaştı ama sonra o da onlar gibi olmaya başladı...
Eşim yokken hayatı bana zindan ederlerdi, o gelince melek olurlardı, sanki onlar hiçbir şey yapmamış hiçbir olay yaşamamışız gibi davranırlar, eşime şirin görünmek için ellerinden geleni yaparlardı. Ama benim çok ufak bir hatamda yüzleri sirke satardı.
İşin garibi görümcem evli olmasına rağmen sürekli bizimle iç içeydi. Kocasından benim kocamla ilgilenip temel ihtiyaçlarını gidermesini isterdi...
En’am suresinin 38. Ayeti’nde, “Yeryüzünde yürüyen hayvanlar ve gökyüzünde iki kanadıyla uçan kuşlardan ne varsa, hepsi ancak sizin gibi topluluklardır. Nihayet (hepsi) toplanıp Rab’lerinin huzuruna getirilecekler” diye buyrulmaktadır.
Bu Ayet-i Kerime’de, yeryüzündeki bütün canlıların insanlar gibi birer tür oldukları, bildirilmektedir.
Allah’ın yarattığı her şey güzeldir ve onun engin sevgisiyle yaratılmıştır:
“O ki yarattığı her şeyi güzel yaratmıştır.”
“Hayvanları da o yaratmıştır.”
Canlı cansız yaratılmışların tamamı, kendi lisanı halleriyle Allah’ındır.
Cuma Suresi’nin birinci ayetinde şöyle denilmektedir:
Merhaba Güzin Abla, çok acayip bir durumun içindeyim. Hasret, sevgi, entrika, masumiyet gibi şeylerin hepsini aynı anda yaşıyorum. İlişkimde hem sevgi hem öfke hem aşk hem de nefret var. Aynı anda nasıl olabilir sence?
Aynı işyerinde olduğum çocukla çok yoğun ama saf bir flört yaşadık üç ay önce. Farklı ailelere sahip olmamız ve aynı işyerinde çalışmamızın getirdiği sorunlardan ötürü kavuşamadık ya da bu onun bahanesiydi.
Gözü hâlâ bende biliyorum, fark ediyorum. Ama öğrendim ki aynı işyerinde benim evli bir arkadaşıma da yazıyor değişik bir amaçla.
Üstelik ondan başka genç bir kıza da mesajlar attığını gördüm.
Belki de beni kıskandırmak amacıyla mı bilemiyorum ama bunu fark ettiğimde midem bulandı. Tesadüfen mesajları gördüm ve dayanamayıp okudum. Sanki ilahi olarak korunuyorum.
Arkadaşıma tabii ki tavır aldım ama onun hiç haberi yok neden böyle davrandığımdan. Ona aramızdakileri anlatmadım.
Nasıl olsa bir şekilde öğrenecek. Benden öğrensin istemedim.
Bu genç bana bir şekilde mesaj verebilmek için mi bu tarz şeyler yapıyor yoksa gerçekten derdi çapkınlık yapıp bir şekilde kadınlarla birliktelik yaşamak mı?
Merhaba Güzin Abla ben 17 yaşında, üniversiteye giriş sınavına hazırlanan bir öğrenciyim.
Benden küçük üç kardeşim var.
Kısacası ben bir ablayım.
Annem 7 aydır babamı başka bir adamla aldatıyor.
Bunu benim dışımda ailede kimse bilmiyor. Annem de bunu bildiğimden bihaber.
Annemi suçlamak istemiyorum, çünkü babamın tutulacak bir yanı yok. En azından anneme karşı davranışları yüzünden...
Ama yine de bunu hak etmedi.
Merhaba Güzin Abla, annem ve eşim birbirinden nefret ediyor. 5 yıldır evliyiz ve bir bebeğimiz oldu, annem eşimin her hareketini ve lafını çok yanlış algılıyor ve saygısızlık sayıyor.
Eşimin yanında da defalarca “Benim istediğimi almadın işte, şimdi bu adamı çekiyorsun” gibi laflar söyledi, çekmekten kastı maddi ama eşim bu konuda çok emek sarf ediyor. Ancak bir türlü hayırlı bir kapı açılmadı, iş bulamadı.
O da çok sıkıntılı bu konuda. Annem her yaptığını dile getirip eşimin ailesine laf ediyor ve eşimi çocuk gibi görüyor ve yanımda adam gibi durmadığını söylüyor. Son olarak da eşimin bana hükmetmesini istemiyor, neden ona sözümü geçiremiyorum diye bana yükleniyor.
Eşim bana ve bebeğimize çok düşkün, tek sorun, maddi olarak sıkıntıdayız. Onun için de çabalıyoruz.
Şimdi annem eşimden nefret ettiğini, yüzünü bile görmek istemediğini, bebeğimi sevmeyeceğini artık evime giremeyeceğini söylüyor.
Bu durumlar yüzünden eşimle sürekli huzursuzluk yaşıyoruz.
Ne önerirsiniz?
Ben ol da bil!
Sen oldum annem bak, sen oldum ve bildim neymiş bu işin yürekçesi...
Anlamazdık o zaman biz...
“Zor kızım, çok zor analık” derdin ardından derin bir iç çekişle...
Zormuş anam...
Ana olmak ‘hiç’ken ‘hep’ olmakmış meğer...
Çoğalmakmış durmadan...
Dünyaya meydan okumak, mazi ve istikbâli sırtlamak, pervasız bir gözü karalıkmış.