Güzin Abla

İnternette tanıştığım kalp hastası bir gence âşık oldum. İkinci kez kalp nakli beklediğini söylüyordu. Sonunda bu sorunları aşacağız, buluşup yurtdışına gideceğiz diye hayaller kurarken, hiç sebepsiz beni terk etti.

Merhaba Güzin Abla...
Aylardır kafamı kurcalayan, beynimi kemiren bir aşk yaşadım. İnternetten tanıştığım 29 yaşında bir erkek arkadaşım vardı.
İlk yazışmaya başladığımızda bana kalp nakli olduğunu, yeni iyileştiğini, hatta bu yüzden 1 yıl kadar da sosyal medya kullanmadığını anlattı.
Bir anda kendimi bu aşkın içinde buldum. Her şey çok çabuk ilerledi.
Bu arada sesi bile çıkmıyordu, ameliyat esnasında ses telleri hasar görmüş çünkü. Benimle hep geceleri yazışıyordu, uzun uzun sohbet ediyorduk. Bu şekilde 10 ay devam eden bir ilişkimiz oldu ama o süre boyunca ne görüntülü konuşabildik, ne de yüz yüze gelebildik. Hep bir bahanesi vardı.
Kalbinde yine ritim bozukluğu olduğunu, yeni bir kalp bulunup nakil olması gerektiğini söylüyordu. Yeni bir kalp bulunacak ve biz nihayet görüşeceğiz diye hayaller kuruyor, ameliyat gününü bekliyorduk. Ameliyattan sonra birlikte yurtdışına gidecektik. Daha doğrusu ben böyle sanıyordum.
Sonradan dediğine göre aile içinde bir miras sorunu yaşamaya başladı. Bundan dolayı fazlasıyla gergindi.

Sevdiğim adam daha önce aile zoruyla istemediği bir evlilik yapmış. Eşi evlendikten 3 ay sonra komaya girmiş, 2 yıl sonra da hayatını kaybetmiş. İlk 3 ayda aralarında hiçbir yakınlaşma olmamış. O şimdi benimle evlenmek istiyor ama aklım çok karışık.

Sevgili Güzin Abla, ben 24 yaşında bekar bir kızım. Kısa süre önce biriyle tanıştım. 30 yaşında, 4 yıl önce aile zoruyla evlenmiş. Evlendikten sonra eşine dokunmamış bile. Çünkü kız ona ölümcül bir hastalığı olduğunu açıklamış, “Bu yüzden ailem sevmediğini bilmelerine rağmen beni sana zorla verdi” demiş.
Gerçekten de o kız evlendikten 3 ay sonra yoğun bakıma girmiş. 2 sene bitkisel hayatta kalmış ve ne yazık ki vefat etmiş. Ondan bahsederken “Ben insani olarak elimden geleni yaptım, maddi manevi destek oldum, hastane sürecinde onu hiç yalnız bırakmadım. Ama ilk 3 ayımızda da sevmedim, dokunamadım ona. Kendisi de bu durumu kabullenmişti” dedi.
Anlayacağın kağıt üzerinde bir evlilikmiş onlarınki.
Şimdi bana “Unutalım bunları... Ben ilk defa sevdim, deliler gibi seviyorum, seni eşim, yoldaşım olarak görüyorum. Çocuklarımız olsun, annesi sen ol” diyor.
Ama ben bu durumu yaşayan biriyle evlenmek ne kadar doğru diye düşünmekten kendimi alamıyorum.
Aklım çok karışık, bana bir yol gösterir misin abla...
◊ RUMUZ: DOĞRU OLUR MU?

YANIT

22 yaşında genç bir erkeğim. Bugüne kadar birçok sevgilim oldu ama hiçbiriyle evlenmeden kendi isteğimle cinsel ilişki yaşamadım. Ama bu günümüzde artık değer görmüyor.

Merhaba Güzin Abla, ben 22 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Aynı anda iki üniversite okuyorum, keman ve piyano çalıyorum, fırsat buldukça çeşitli kitaplar okumaya çalışıyorum.
Velhasıl gerek öz kültürümüze gerek modern hayata ayak uydurmaya çalışıyorum. Fakat bir şey var ki asla aklımdan atamıyor, asla düşünmeden yapamıyorum ve istemsizce çok korkuyorum.
Birçok sevgilim oldu ama ben hem onların hem de kendi geleceğimi daha genç yaşta tehlikeye atmak istemediğimden ilişkilerimde cinsel münasebetten kaçındım. Bunda ısrar etmiş olsalar bile... Ancak değişen düzende bakir bir birey olarak artık kadınların bu kadar temiz ve saf duygularla bana yaklaşmıyor olmaları rahatsızlık veriyor.
“Benim geçmişim seni neden bu kadar rahatsız ediyor ki, sonuçta senden önce” veya “Bu devirde bakirelik mi kaldı” sözleri beni çok korkutuyor ve artık takıntı haline gelmiş olan, aklımdaki o kadını asla bulamayacakmışım gibi hissediyorum.
Psikolojik destek aldım fakat gittiğim uzman da bana bunu aşmam için cinsel ilişki denemem gerektiğini söyledi.
Ama ben hayatıma girecek ilk kişinin tek ve son olmasını istiyorum. Yine onun hayatında da ilk ve son olmak hayalim. Şimdi senden ricam içinden çıkamaz bulunduğum durumda bana fikirlerinle yardımcı olman.
Cevabın için şimdiden teşekkür ederim.

6 yaşında üvey babam tarafından cinsel istismara uğradım. 15 yaşıma kadar duygusal ve fiziksel olarak bu işkence sürdü.

Sevgili Güzin Abla, aklım şu an çok karışık. Yıllarca uğraştım bu dertten kurtulmak için. Şimdi her şeyin tam ortasındayım ve tüm yaşadıklarımı dünyaya haykırmak için tek yolum sana yazmak.

Ablacığım ben 30 yaşında genç bir kadınım. Üniversite mezunuyum. Hâlâ okuyorum ve çalışıyorum. Hayat beni zorluyor ama ben inadına tutunuyorum, yine de bazen her şey boş ve karanlık.

Ben 6 yaşında üvey babam tarafından cinsel istismara uğradım. 15 yaşıma kadar duygusal ve fiziksel olarak bu işkence sürdü. Fiziksel olarak da bana dokundu, öpmeye çalıştı. Fotoğraflarımı çekti...

Beni aç bıraktı... Bodruma kilitledi... Evden attı...

15 yaşıma yeni girdiğimde bu adam bana utanmadan cinsel hayatımın nasıl olduğunu ve neler yaptığımı sordu. Bu adama, “Yeter senin bunu bana sormaya hakkın yok” dedim.

O günden beri de onu sadece bir kere gördüm.

Bu olaylar başıma geldikten sonra cinsel olarak çok güçlü çıktım.

Çünkü ben bu adam gibi asla kimseyi incitmedim ve cinselliği aşk dışında bir şey için kullanmadım.

Babamdan fiziksel ve psikolojik şiddet görüyorum, annem ise durumumu sessizce izliyor. Bu durumda yaşamak istemiyorum ama nasıl kurtulacağımı da bilmiyorum.

Merhaba Güzin Abla... Ben 2 ay sonra 16 yaşına girecek bir lise öğrencisiyim.
Küçüklüğümden beri babamdan hakaret, fiziksel ve psikolojik şiddet, baskı görüyorum.
Annem de tüm bunlara seyirci kalıyor.
Babam alkoliktir, içip içip eve gelir, küfreder, hakaret eder, cevap verince döver. “Eğitim hayatına son veririm, seni öldürürüm” diye tehdit eder.
Benim gibi hatta benden daha kötü durumda binlerce çocuk var biliyorum ama şiddetin azı çoğu olmaz, şiddet şiddettir...
İlla fiziksel olması da gerekmiyor. Saçımı kestirip eve geldiğimde duyduğum “Şu tipe bak, geri zekalı, sende beyin olsa böyle şeyler yapmazsın” lafı da şiddet...
Hevesle aldığım tişörtleri, pantolonları ertesi gün iade etmeye zorlanmak da... Neden, çünkü onların kızı böyle gezemez. Birçok kez intihar girişiminde bulundum, durumum gerçekten ciddi.

15 senelik evli ve iki çocuklu bir kadınım. Kısa süre önce eşimin bir başkasıyla imam nikahı kıydığını öğrendim. Kaçarak evlendiğim için aileme dönemiyorum, eşimi de geri getiremiyorum. Açıkçası ne yapacağımı bilmiyorum.

Güzin Abla, ben 15 senelik evli, iki çocuklu genç bir kadınım. Ailemi hiçe sayıp kaçarak evlenmiştim.
Çok genç yaşta kaçtığım için eğitimim yok.
Ailem de o zamandan beri beni hiç arayıp sormadı.
Evliliğim boyunca eşim beni sürekli aldattı. Hep görmezden geldim.
Şimdi de bir başka kadınla imam nikahı yapmış. Açıkçası benden boşanmak istiyor, ama ailesi boşanmamıza karşı çıkıyor. Ben onu hâlâ seviyorum...
Eşimse bir süredir benimle hiç ilgilenmiyor, gece gündüz telefonla konuşuyor, ne evine ne de çocuklarına bakıyor. Bizi yabancı gibi görüyor artık.
Ne yapacağımı hiç bilmiyorum, lütfen bir akıl verin bana...

Sevgilimin beni terk ettiği dönemde karşıma çıkan genci reddettim. Bir süre sonra ona şans vermek istedim, ama şimdi de o gurur yapıyor, geri adım atmıyor.

Ah Güzin abla, sonunda ben de sana yazıyorum işte.
Sanırdım ki ben hiç böyle şeyler yaşamam, sevmem, üzülmem. Çok yanılmışım.
Üniversitedeyken sevgilim beni bir anda bırakmış, gidip başkasıyla evlenmişti. O olay beni çok sarsmıştı. Ama yıkılmadım, işinde başarılı bir kadın oldum. O sonradan pişman oldu yaptıklarına ama ben ondan çoktan vazgeçmiştim.
Onun evlendiği dönemde karşıma bir adam çıkmış, “Birbirimizi tanıyalım” demişti. Ama benim iki lafımdan biri “Seni istemiyorum” olmuştu. Aradan biraz zaman geçince hata yaptığımı anladım, onu reddettiğime çok pişman oldum.
Bunu kendisine de söyledim iki kez. Bu sefer o gurur yapıp beni reddetti. Her şeyi unutalım isterdim. Çünkü anladım ki ben onu çok sevmişim.
Aradan 1,5 yıl geçti.
Sürekli aynı ortamlarda karşılaşıyoruz. Daha doğrusu onu görebilmek için kendisiyle aynı aktiviteleri yapmaya çalışıyorum. Beni görünce değişik hareketler yapıyor. Yakınları da benimle bağ kurmak istiyor. Sanırım bizi bir araya getirmeye uğraşıyorlar. Artık sadece birbirimize uzaktan bakabiliyoruz. Onda da pişmanlık var gibi ama bir kez reddettiği için geri adım atamıyor anladığım kadarıyla.

10 yıldır birlikte olduğum kişiyle artık evlilik hazırlığındayım. Ama onunla yaşadığımız 1.5 yıllık ayrılık sürecinde hayatıma giren evli işadamını bir türlü bırakamıyorum.

Sevgili Güzin abla, ben 26 yaşında genç bir kadınım. 10 senedir birlikte olduğum erkek arkadaşımla nişanlandım. Ama onunla 1,5 sene ayrı kaldığımız bir dönem olmuştu, işte o dönemde hayatıma biri girdi. 35 yaşında, evli, iki çocuk babası bir işadamı.
O kadar iyi geliyor ki bana, onunla beraberken huzur doluyorum. Bana bir bebek gibi bakıyor, koruyup kolluyor. Diğer yandan nişanlımın hep peşinde koşmak zorunda kalıyorum. Onu bırakmak istemiyorum; alışkanlık var, sevgi var ama yoruldum artık peşinde koşmaktan.
Evli sevgilimin yanında çok mutluyum. Yine de hiçbir zaman ona ciddi bir gözle bakmadım, evliliğini bitirmesini asla istemedim, böyle bir şeye sebep olamam.
Şu an ikisini de bırakmak istemiyorum, ikisine de âşık oldum sanırım. Evli olan sevgilim “Seni bu halinle de kabul ederim, yeter ki beni bırakma” diyor. Ama bu durum daha fazla süremez, bitmesi gerek. Bana yardımcı olur musunuz?
◊ RUMUZ: İKİ ARADA BİR DEREDE

YANIT

Sevgili kızım, bu yaptığın hiç hoş değil, bunun sen de farkındasın... “İkisini de seviyorum” diye tutturmuşsun, bir bencilliktir gidiyor... 10 yıldır sana bağlı, seninle evlenmeye hazırlanan sevgiline haksızlık yapıyorsun. Onu açıkça aldatıyorsun ve bu çok çirkin bir şey.