Eşim için artık bir yabancıyım

Güzin Abla, ben 15 senelik evli, iki çocuklu genç bir kadınım. Ailemi hiçe sayıp kaçarak evlenmiştim.
Çok genç yaşta kaçtığım için eğitimim yok.
Ailem de o zamandan beri beni hiç arayıp sormadı.
Evliliğim boyunca eşim beni sürekli aldattı. Hep görmezden geldim.
Şimdi de bir başka kadınla imam nikahı yapmış. Açıkçası benden boşanmak istiyor, ama ailesi boşanmamıza karşı çıkıyor. Ben onu hâlâ seviyorum...
Eşimse bir süredir benimle hiç ilgilenmiyor, gece gündüz telefonla konuşuyor, ne evine ne de çocuklarına bakıyor. Bizi yabancı gibi görüyor artık.
Ne yapacağımı hiç bilmiyorum, lütfen bir akıl verin bana...
◊ RUMUZ: YARDIMA MUHTACIM

YANIT

Sevgili kızım, önce şu kaçarak evlenme durumuna değinelim.
Sanırım bu yüzden ailene dönecek yüzün yok. Aileler genellikle böyle durumda kızlarını gözden çıkarıyor maalesef.
Senin gibi ilk yakınlık gördüğü erkeğe inanıp evden kaçanların sonu da hüsran oluyor. Çünkü erkek “Bu kadın bana mecbur, dönüp gidecek başka yeri yok” diye düşünüp, eşine korkusuzca eziyet edebiliyor.
Bir de şu imam nikahı meselesine gelelim... Evli bir erkeğe inanıp, bağlanıp, onu eşinden koparan, bir yandan da resmi olmayan bir nikahla kendini evli sayan kadınlara yıllardır anlatamadım gitti.
Bu evliliklerinin hiçbir resmiyeti yok. Bir erkeğin imam nikahlı karısı olmaya razı kadınlara sesleniyorum: Yapmayın, kendinizi de o adamın resmi eşini de yakmayın...
Senin şu anda yaşadığın üzüntüyü çok iyi anlıyorum sevgili kızım, ancak eşinin ailesinin senin yanında olması bir bakıma şans.
Onlar sana destek çıkmasaydı çok daha zor bir durumda kalabilirdin.
Eşinin o ikinci kadına kendini kaptırmış olduğu ortada.
Eşin senden uzaklaştığının işaretlerini vermiş. Seni sürekli aldattığını söylüyorsun. Ve sen bunun farkında olduğun halde ses çıkarmadığın için bu noktaya kadar gelmiş iş.
Seninle ilgilenmemesi belki anlaşılabilir de çocuklarıyla ilgilenmemesi gerçekten zalimce.
Senin durumdaki birine, çok istesem de “Ayrıl” diyemeyeceğim. Çalışmayan ve ailesinden kopmuş bir genç kadının, iki çocuğuyla hayata nasıl tutunabileceğini açıkçası bilemiyorum. Burada hiç değilse eşinin ailesinin size sahip çıktığını gördüğümden, onlara sığınmanın en doğrusu olacağını düşünüyorum.
Sabırlı olmalı, eşinin üzerine gitmemeli, onu zorlamaktan kaçınmalısın ki seni tümüyle engel olarak görmesin, senden nefret etmesin. Umarım en kısa zamanda bu büyük yanlışının farkına varır ve ailesinin değerini anlayıp size döner.