Gastronomi rüzgarı

GLOBAL TANITIM ATAĞI
Demet Sabancı Çetindoğan’ın kurduğu Türkiye Ortak Nesiller Entegrasyonu Derneği’ni (T-ONE) uzun zamandır takip ediyorum. Çetindoğan, Türkiye’nin yurtdışında tanıtımı için durmaksızın yeni projeler üretiyor.
Bunlardan bir diğeri de dernek bünyesinde kurulan gastronomi odaklı bir girişim.
GastrONE adındaki bu sosyal medya projesinde Türkiye’nin yemek kültürünü tanıtmak amacıyla ünlü şefler Ali Ronay, Maksut Aşkar, Refika Birgül, Fatih Tutak, Osman Sezener, Didem Şenol ve Maximilian J.W Thomae 2021-2023 yılları arasında derneğe gönüllü danışmanlık vererek Türk gastronomisinin kültür elçiliğini üstlenecekmiş.
Global mecralarda lokal içerik ve söylemlerle tanıtımlar yapılacakmış.

YEREL ÜRÜNLER
ÖN PLANDA
Proje kapsamında Türk şeflerin yanında Michelin yıldızlı şefler de GastrONE’ın Instagram sayfasında ağırlanacakmış.
Şeflerin buluşma merkezi olması amaçlanan projeyle yurtiçi ve yurtdışı gastronomi dünyası arasında da bir köprü kurmak hedefleniyormuş.
Bir diğer misyon ise yerel Türk tarım ürünlerinin tanıtımıymış.
Bu kapsamda açıklama yapan dernek başkanı Demet Sabancı Çetindoğan “Hepimizin beslenme seçenekleri değişmeye başladı. Artık yöresel ürünler, atalık tohumlar ve ulusal değer üreten, kimliğimizin parçası gıdalar daha çok tüketilmeye başlandı.
Fark yaratan yerel ürünler ülkemize yurtdışında prestij ve değer kazandırıyor” diyor.
GastrONE’ın yeni içeriklerini iştahla ve merakla bekliyorum.

Piyaz ve Barış Manço

Geçtiğimiz hafta Amerikan CNN haber sitesinin seyahat bölümünde kocaman bir piyaz tabağı görünce oldukça şaşırdım. Hele bir de fotoğrafın altında Barış Manço’dan bahsedildiğini görünce iyice afalladım.
Meğer gazeteci Lisa Morrow, Manço’nun “Domates Biber Patlıcan” şarkısını keşfederek Türk halkının yemek düşkünlüğünün şarkılara bile konu olduğunu dile getirmiş.
Şarkının derinliğini demek pek anlayamamış ama habere yine de bir sempatiklik katmış. Yazının başına ise iştah açıcı bir piyaz fotoğrafı eklemiş.

Morrow piyaz dışında 23 farklı Türk lezzetini ve gastronomi kültürümüze dair Anadolu efsanelerini yazmış.
Tüm bunları anlatırken Barış Manço’dan “Turkish rock star” olarak bahsetmiş.
Açıkçası bu tabir çok hoşuma gitti ve o an Barış Manço için “rock yıldızı” tanımının ne kadar az kullanıldığını fark ettim.
Sanatçı için birçok güzel sıfat ve tabir kullanıldıysa da bence “rock yıldızı” demek hem çok havalı hem de Manço efsanesinin altını dolduracak çok doğru bir ifade.
TEK ÖZLENEN YEMEK DEĞİL
Barış Manço’yu ne kadar özlediysem bir restoranda yemek yemeyi de inanın o kadar özledim. Ama sanırım pandemi bunalımının had safhaya geldiği şu günlerde restoranlara dair özlediğimiz tek şey sadece yemeklerin kendisi değil. Öyle olsaydı restoranların paket servisleri bu özlemi dindirirdi.
Açıkçası Spago’nun Andy Warhol tablolarını, Sunset’in Burhan Doğançay imzalı tabaklarını, Arnavutköy’deki Sur Balık’ın iki kişilik balkonunu, Develi’nin lahmacun hamuru açan ustalarını, Lucca’nın cadde üstü masalarını, Papermoon’un duvarındaki siyah beyaz fotoğrafları yemeklerinden daha fazla özledim.
Her ne kadar evlere paket servis yapılsa da yemek, ambiyans, servis ve sohbet bütünlüğünden yoksun olmak sanırım bu özlemin en büyük sebebi.
Çünkü gördük ki zevk aldığımız esas şey sadece yemeğin kendisi değil. Nerede ve kiminle yediğimiz.