'Telefonumu al beni arama'

Ayrılık sonrası insanların atmaya kıyamadığı ve sevgilisini anımsatan eşyalarını bağışladığı müzede birbirinden ilginç birçok eşya ve hikayesi yer alıyor. Müze İstanbul, İstinye Park'ta belki de tam gününde yani Sevgililer Günü'nde açıldı.

Müzedeki eşyaların hikayesini de öğrenebiliyorsunuz. Örneğin bir Nokia cep telefonunun simgelediği ayrılığın öyküsünü sahibi şöyle anlatıyor; "300 gün olmuştu birlikte olmaya başlayalı. Bana onu arayamamam için cep telefonunu verdi ve ayrıldı."�

Müzenin kurucuları da birer eski sevgili ve iki Hırvat sanatçı. Ayrılıklarının ardından müzeyi kurma fikri akıllarına yerleşiyor. Bir nevi, yaratıcılığı kullanarak acının üstesinden gelme yöntemi olarak tanımlıyorlar müzeyi. Kendilerine ilişkilerini hatırlatan objeleri toplayarak işe başlamışlar, sevgililerinden ayrılan arkadaşlarının objeleriyle de koleksiyonlarını zenginleştirmişler ve müzeyi kırık kalplere adamışlar.

Zagreb’de kurulan, yoğun ilgiyle karşılaşınca gezici sergi haline gelen müzeye ilk katkılar Zagreb, Split, Ljubljana, Saraybosna, Üsküp ve Belgrad’dan gelmiş. Vistica ve Grubisic için 1990’larda büyük acılar yaşayan bu kentlerden gelen objelerin ayrı bir anlamı var. “Büyük dramların gölgesinde yaşanan küçük dramlar” olarak tanımlıyorlar bu durumu.

Vistica ve Grubisic şu anda iki yakın arkadaş. 2006'da Zagreb'de açılan müze o kadar ilgi görmüş ki, dünyayı dolaşmaya karar vermişler. Gezdikleri yerler arasında Berlin, Belgrad, Saraybosna, San Francisco, Singapur, Stockholm var. Siz de İstinye Park'taki müzeyi ziyaret ettiğinizde, eski sevgilinizi hatırlatan bir objeyi, her baktığınızda iyi ya da kötü hatıralar canlandıran bir eşyayı müzeye bağışlayarak ondan kurtulabilirsiniz.