Åžiirlerinden: Bahri Hazer

Ufuklardan ufuklara
ordu ordu köpüklü mor dalgalar koşuyordu;
Hazer rüzgârların dilini konuşıyor balam,
konuÅŸup coÅŸuyordu!
Kim demiş "çört vazmi!"
                            Hazer ölü bir göle benzer!
Uçsuz bucaksız başı boş tuzlu bir sudur Hazer!
Hazerde dost gezer, e.....y!..
                            düşman gezer!

Dalga bir dağdır
                 kayık bir geyik!
Dalga bir kuyu
                 kayık bir kova!
Çıkıyor kayık
             iniyor kayık,
devrilen
        bir atın
              sırtından inip,
ÅŸahlanan
         bir ata
              biniyor kayık!

Ve Türkmen kayıkçı
dümenin yanına bağdaş kurup oturmuş.
Başında kocaman kara bir papak;
bu papak deÄŸil:
tüylü bir koyunu karnından yarıp
                                          geçirmiş başına!
Koyunun tüyleri düşmüş kaşına!

Çıkıyor kayık
              iniyor kayık

Ve kayıkçı
"Türkmenistanlı bir Buda heykeli" gibi
dümenin yanına bağdaş kurup oturmuş,
fakat, sanma ki Hazerin karşısında elpençe divan durmuş!
O da bir Buda heykelinin
taştan sükûnu gibi kendinden emin
dümenin yanına bağdaş kurup oturmuş.

Bakmıyor
           kayığa
                sarılan
                       sulara!
Bakmıyor
           çatlayıp
                   yarılan
                         sulara!

Çıkıyor kayık
               iniyor kayık,
devrilen
        bir atın
              sırtından inip
ÅŸahlanan
         bir ata
              biniyor kayık!

- Yaman esiyor be karayel yaman!
  Sakın özünü Hazerin hilesinden aman!
  Aman oyun oynamasın sana rüzgâr!
         Â
- Aldırma anam ne çıkar?
  Ne çıkar
           kudurtsun
                       karayel
                               suları,
Hazerde doğanın
                      Hazerdir mezarı!

Çıkıyor kayık
              iniyor kayık
çıkıyor ka...
            iniyor ka...
Çık...
     in...
        çık...

    Â
                                     (1928)