Ortaçağa ışınlandım!

Bugün sağlıklı beslenme falan yok. Ne bugünü, kimi kandırıyorum ben? Bir haftadır yok zaten! İnsan çikolata ülkesi Belçika’ya gelir de, “Olmaz, çok kalorili bu çikolatalar! Bir parçacık alırım sadece” der mi?

Günah!

Brüksel’de çikolata kokusu yüzünden yürümek zor sanıyordum. Ya çikolatalı ve kremalı waffle yiyerek ya da yemeyi düşünerek gezmek keyif sanıyordum.

Brugge’ü (Bürüj) göreceğim varmış.

Size ortaçağa ışınlandınız desem, ama ne salgın hastalık var bu ortaçağda, ne katedrallerde işkence odaları, ne de açlık desem.

Sadece taş sokaklar, yeşil yeşil akan kanallar, gürbüz atlar ve fırından çıkmış brownie kokusu olsa sizin ortaçağınızda...

Kavuniçi, beyaz, sarı tuğladan örülmüş tek ya da iki katlı evlerin dantel perdeleri olsa sonra. Dış kapı üstlerinde bile oyuncak asılı olsa...

Bir de günümüzden şöyle örnekler olsa. Dükkanlar sıralansa, oyuncakçı, dantelci ve çikolatacı diye... Bir oyuncakçı, bir dantelci, bir çikolatacı... Sırayı hiç bozmasalar.

Yaşlı ama sağlıklı erkekler biralarını tokuştursalar, kahkahayla. Sonra da size selam verip, çapkın çapkın göz kırpsalar. Siz de onlarla flört ediyor gibi gülümseyerek şemsiyeyle selam verseniz…

Burası Brugge. Ben Brugge’deyim.

Çok çikolata yemiş olabilirim. Ama her biri sanat galerisini andıran çikolatacılara girmek ve “Acık şundan, acık bundan...” demek, yürürken elimi hışır hışır kese kağıtlarına daldırmak gibi bir his... olabilir mi?

Şu anda olamaz.

Zaten aklım krispide kaldı. Bir pasta tabağı büyüklüğündeki çikolata krispiyi ısıra ısıra, bir de şu elmas müzesini gezeyim diyorum.. (Tabii izin verirlerse J)

Brugge’deyim.

Gelmezseniz ahı kalır.

Şenay