Ekrem PARMAKSIZ

Haber Giriş: 16 Ağustos 2016 - 09:00 | 30 Ocak 2017 - 14:20

Sualtı dalışının en güzel fotoğrafları

Şu sıralarda Türkiye'nin en önemli batık referanslarından biri 'C-47' Dakota hava nakliye kargo uçağı... 2009'da Kayseri Hava İkmal Komutanlığı tarafından hurdaya çıkartılarak, dalış turizmine kazandırılması amacıyla Kaş Sualtı Derneği'ne (KASAD) hibe edilen uçak, dalışseverlerin gözbebeği. Oldukça etkileyici boyutlara ve duruşa sahip olan uçağın kanat açıklığı 30 metre, kuyruktan kokpitine kadar uzunluğu ise 20 metre. Okurumuz Ekrem Parmaksız, dalış kıyafetlerine giydi ve Kaş'ın mavi sularında uçağı keşfe çıktı. Gördüklerini fotoğraflarken deneyimlerini bizimle paylaştı.

Önceki Fotoğraflar

Dalış turizmini desteklemenin yanı sıra yapay resif oluşturma amacı da gütmek de bu batık. Bilindiği üzere yapay resif oluşturmadaki temel amaç deniz içinde flora ve fauna habitatları oluşturmaktır. Biz batığın etrafında dalış esnasında çok fazla balık sürüsüne rastlayamadık diyebilirim. Ama sık dalanlar batık civarında akya,lağos,müren ve orfoz gibi canlıların görüldüğü de söylemekte..

Sualtı bu bölgede berrak ve görüş mesafesi oldukça iyi. Dalıcıların yanısıra sualtı fotoğraf tutkunlarının da ayrı keyif alacağı bir yer.

Bu keşif dalışımda fotoğraflama yaparken model olarak bana eşlik eden arkadaşım fotoğraflara ölçek ve derinlik algısı katması sayesinde görsel zenginlik sağladı.

Gövdesi her açıdan ihtişamlı diyebilirim. Yanından öylece süzülürken ‘geçmişte ne çok görevlerde bulunmuştur’ diye düşündük.

İkinci Dünya Savaşı'nda müttefikler tarafından asker, kargo ve yaralıları taşımak amacıyla sık kullanılan bu uçağın kargo kapısı oldukça geniş.

Kabin içi dalış ise oldukça keyifli. Kargo kapısından girer girmez ön taraftaki pilot ve co- pilot kabinine engelsiz bir şekilde varabiliyorsunuz.

İç gövdenin ihtişamını seyrederken tabanı kum olduğu için ortamı bulandırmamaya da özen gösteriyoruz

Pilot kabinine ilerlerken sağ taraftaki oturma bankları dikkatimizi çekiyor.

Pilot kabini kargo uçaklarındaki tipik darlıkta ama hala her şey yerli yerinde.

Oturma banklarına bırakılmış ve kabinin artık bir aksesuarı olmuş dizüstü bilgisayarının tuşlarına basmaktan da kendimizi alamıyoruz.

Artık batığa veda zamanı. Çünkü bizler gibi bu noktaya dalmaya gelen dalıcılara da sırayla yer açmak gerekiyor.

Düz ve kumluk bir zeminde konuşlanmış olması boyutlarının kolayca algılanmasını sağlarken her düzeyden dalıcının rahatça erişimini de kolaylaştırmakta.

Dönüş yolunda batık etrafında kumluk zeminden beslenen çok sayıdaki kaplumbağanın ortamı renklendiren unsurlar olduğunu da söylemek lazım.

Sayıları o kadar fazla ki Türkiye’deki hiç bir dalış noktasında bu kadarını bir arada görmemiştim.

İşte özgürlük bu olsa gerek...