Bu gezide 4x4 araçların kentlerde alışveriÅŸ merkezlerine gitmekten ziyade baÅŸka iÅŸlere yaradığını da

Kapadokya’dan Kilikya’ya (DoÄŸu Akdeniz) Türkiye’nin en yüksek tepelerini aÅŸmadan, daÄŸlardan, yolu izi olmayan kanyonlardan geçmeden gidenler hiçbir ÅŸey görmemiÅŸ sayılır. Ancak çizgi romanlarda görülebilecek manzaraları görünce Conan’ın gerçekten yaÅŸadığına inanmaya baÅŸladım.Ä°lki geçen yıl gerçekleÅŸtirilen Competus KeÅŸif Konvoyu 2004’e bir ÅŸekilde katılmayı baÅŸarıyorum. Competus, Lassa’nın hem kentte hem arazi koÅŸullarında kullanılabilen arazi lastiÄŸi. Daha önce defalarca turladığım Kapadokya, bu kez daha farklı görünüyor. Turizmin patlamadığı 70’lerden önce bölge halkı tarıma pek de elveriÅŸli olmayan topraklardan verim alabilmiÅŸler. Bunu da güvercin gübresiyle baÅŸarmışlar. YumuÅŸak kayaların üzerine açılmış afilli güvercin yuvalarında biriken gübre, volkanik arazide üzümün yetiÅŸmesini saÄŸlamış. Geçim kaynağı olan güvercin, zaman zaman insan hayatından daha da önemli sayılabilmiÅŸ. Kazara yüksek daÄŸlardan düşen birinin ölümünden ziyade, çıkan gürültüden ürken güvercinlerin bölgeyi terk etmesinden endiÅŸe edilirmiÅŸ. Ancak keçilerin yürüyeceÄŸi patikalardan 1600 metre yüksekliÄŸindeki Gemil Dağı’nı aÅŸarak Sinasos’a (MustafapaÅŸa) varıyoruz. Asmalı Konak dizisinin çekildiÄŸi eski Rum evinde nefis bir ziyafetin içine düşüyoruz. FotoÄŸrafçı Bünyad Dinç’le birlikte tabak tabak yaprak sarması, kocaman bir güveçteki Tom Braks köftelerini ve ÅŸahane baklavaları bir solukta yiyoruz. RAFTÄ°NG CENNETÄ°NDE GALYALI ZÄ°YAFETÄ°YeÅŸilhisar üzerinden Zamantı Irmağı’nın iki yanında yükselen kanyona giriyoruz. Nisan ve mayıs aylarında 150-200 metre yükseklikten en az 10 ÅŸelale dökülüyormuÅŸ. Ayrıca beslenme zincirinin en üst zincirini oluÅŸturan ve nesli tükenmekteki susamurlarının da yaÅŸadığı ve ürediÄŸi bir yermiÅŸ. Irmağın 21 kilometrelik bölümü rafting için elveriÅŸli. Ancak 13 kilometrelik bölümü kullanılıyor. Zorluk derecelerine göre 8 parkurdan oluÅŸuyor. Daha çok profesyoneller tercih ediyor. Hava iyice karardığında Kapuzbaşı’ndaki ilk kamp yerine varıyoruz. Duran amcanın ırmak kenarındaki kampingi anlatılacak gibi deÄŸil. Ä°stanbul Off-road kulübü üyeleri ve Lassa yöneticilerinden oluÅŸan 50 kiÅŸilik ekiple, Asteriks’in maceralarındaki Galyalılar’ın ateÅŸ etrafındaki ziyafetlerinin aynısını gerçekleÅŸtiriyoruz. Çevreye duyarlı biri olarak, üç porsiyon ÅŸiÅŸ ve kocaman bir tabak kavurmayı tek hamlede mideye indiriyorum. Birer bacağı suyun içerisindeki, ikiÅŸer katlı aÄŸaçtan yapılmış teraslarda uykuya geçiliyor. Sabah küçük bir rafting turunun ardından Kapuzbaşı ÅŸelalelerini görüyoruz. Estetikten uzak yapıların etrafını sardığı doÄŸa harikası mekan, sel altındaki Alibeyköy’ü aratmayacak hale gelmiÅŸ. Kötü elektrik direkleri ve suların aktığı yerde kötü bir fotoÄŸraf yarışması düzenleyen doÄŸa severlerin duyuru pankartı zevksizliÄŸin sınır tanımadığını gösteriyor. ORMANCILARLA MADENCÄ°LERÄ°N KAVGASIAcısu Yaylası’na doÄŸru orman yollarından ilerlerken rotamızda sapmalar baÅŸlıyor. Sel suları arazi araçlarının bile ilerlemesine engel olacak çukurlar açmış. AladaÄŸlar’da madencilerle ormancıların kıyasıya mücadelesine tanık oluyoruz. Madenciler, köstebek gibi her tarafa nüfuz etmiÅŸler. Orman içerisindeki ulaşım neredeyse imkansız.Aracımız arıza yaptığı için kaybettiÄŸimiz bir saatten sonra yolda saatlerce hiçbir yerleÅŸim alanı ışığı göremiyoruz. Rehberimiz Ãœmit Işın, Türkiye’de bunun ancak DoÄŸu Akdeniz’de görülebileceÄŸini söylüyor. Oldukça zorlu yolculuk sırasında birilerinin hır çıkarmasını bekliyorum. Çocuklarıyla gelen Off-road meraklıları gayet sakin. ‘Fark etmez, köprüler kurarız, burada da yatabiliriz, aç da kalabiliriz’ diyerek sürekli olumlu bir hava oluÅŸturuyorlar. Kamışlı Kanyonu’nu gece yarısı geçerek küçük bir otele yerleÅŸiyoruz. Ertesi gün Pozantı’dan Maden Köyü’ne varıyoruz. Zengin maden yatakları iÅŸler haldeyken kasabaymış. Mübadele sırasında yerli Rum halkı göç etmek zorunda kalmış. Köylüler, ‘Eskiden kasabalıydık ÅŸimdi köylü olduk’ diye sitem ediyorlar. Kasabayken köye dönüşme köylülerden bazılarında moral bozukluÄŸu yaratmış. İçlerinden biri kolumdan tutarak bir mezarı gösteriyor. ‘Bak son kaymakam burada yatıyor’ diyor. ‘Üzülmeyin ileride yeniden kasaba, hatta büyük bir il bile olabilirsiniz’ lafım bir merkebin anırması sırasında havada kalıyor. Gezinin son günü yine yolsuz tepelere tırmanmaya çalışıyoruz. Zorlu etapları bir bir geçerek Ä°stavul Geçidi’ne varıyoruz. DoÄŸumuzda Aydos, batımızda Medetsiz daÄŸları. Normal zamanlarda haziranın 15-20’si karla kaplı yerlere kimsenin ulaÅŸamayacağı düşünülürken, yörüklerin bu yaylalara daha önce nasıl çıktıklarına kafa yoruyoruz. CONAN’I UMDUK AMA YÖRÃœKLERLE TANIÅžTIKHava deniz seviyesinde 20 dereceyken buralarda 10 derece. Aqinox ekibinden Ceylan Zere, köylülerin yaylalarda daha yükseÄŸe çıkmalarının ekonomik nedenlerle olmadığını, bunun bir gelenek olduÄŸunu söylüyor. Amaç; bölge kültüründe ‘en yüksekte bulunmak’mış. Bir süre sonra EÄŸrigöl’e varıyoruz. Karşımızda çizgi roman kahramanı Conan’ı beklerken, yörükleri görüyoruz. Bize taze yoÄŸurt ikram ediyorlar...Uçaktan baktığımızda Mars yüzeyini andıran alandayız. Toprağın rengi, havası, tarih öncesi çizgi romanların mekanı gibi. Yerli halk buraya ‘At kuyruÄŸunu sallamaz’ da diyor. Nedeni; havası çok soÄŸuk olduÄŸu için sinek bulunmazmış. Sinek rahatsız etmeyince de atlar kuyruklarını oynatmak zorunda kalmazlarmış. DaÄŸcılılığı ve tırmanmayı zahmetli bulan biri için yorulmadan araçlarla 3000 metrelik zirveye ulaşıyoruz. Halk arasında Bokluboyun, resmi adı Büklüboyun. Toroslar’ın araçlarla geçilebilecek en yüksek noktasını aşıp aÅŸağıya iniÅŸe geçince her ÅŸey deÄŸiÅŸiyor. Dik yollarla 800 metreye inildiÄŸinde karaçam, ladin ve bilinen ismiyle sedir diÄŸer adı katran aÄŸaçlarının arasında kayboluyoruz. Bu gezi sırasında 4x4 araçların kentlerde alışveriÅŸ merkezlerine gitmekten ziyade baÅŸka iÅŸlere yaradığını da öğrenmiÅŸ oluyoruz. Lassa yöneticileri bu keÅŸif gezilerinin her yıl yapılacağını, Competus’ü bu yüzden ürettiklerini söylüyorlar. Hem asfalt hem arazi ÅŸartları için ideal. NASIL GÄ°DÄ°LÄ°R OTOMOBÄ°LLEKayseri - NiÄŸde - Adana illeri arasında bulunan AladaÄŸlar, bitki örtüsü ve hayvan çeÅŸitleri bakımından zengin. Bu nedenle dağın 54.524 hektarlık bir bölümü 1995 yılında milli park ilan edilmiÅŸ. AladaÄŸlar’a ulaşım için üç yol var:Batı yönünden: NiÄŸde’den araçla 1,5 saatte ÇukurbaÄŸ veya Demirkazık köyüne gidilir. Bu köyde her tür otel hizmeti veren bir daÄŸ evi var. Güney yönünden: Adana’dan Karsantı’ya buradan da Acıman veya Trak yaylalarına gidilir.Kuzey-KuzeydoÄŸu yönünden: Kayseri’den Yahyalı’ya, buradan da Barazama veya Büyük Çakır (Åželale) köylerine ulaşılır.DaÄŸcılar içinAladaÄŸlar’ın en yüksek zirvesi olan Demirkazık (3756 m.) tırmanışı için ÇukurbaÄŸ Köyü’nden yaya olarak 1,5 saat uzaklıktaki Sokulupınar kamp yeri olarak seçilir. Kamp yerinden doruÄŸa tırmanış ve dönüş normal olarak 10-12 saat sürüyor. AladaÄŸlar’a çok sayıda tırmanış yapacaklar Yedigöller Vadisi’ni kamp yeri olarak seçmeli. ÇukurbaÄŸ Köyü-Yedigöller arası yaya olarak 10-12 saat. Yedigöller’den Emler Zirvesi (3723 m), Kızılkaya (3723 m), DirektaÅŸ (3470 m) doruklarına çeÅŸitli çıkış yollarından ulaşılabilir. Demirkazık Köyü’nde Özel Ä°dare tarafından yaptırılmış 100 yataklı yeni ve modern bir daÄŸ evi var. Burada yemek ve duÅŸ imkanı olduÄŸu gibi, bir kütüphanesi ve dinlenme salonları da mevcut. DaÄŸ evinden hareket edilerek Demirkazık ve Küçük Demirkazık (3425 m) zirvelerine tırmanmak mümkün.Â